Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

[p. 62]

Den tweeden Vleughel, is den vloedt der traenen, spruytende uyt berauw van sonden.

Stemme: Face le ciel ce qu'il voudra.

WIe zal my gheven een fonteyn,
Om mijne ziel te wassen reyn,
En op mijn hooft oock water proeyen,
Op dat mijn ooghen altijdt vloeyen,
En storten traenen uyt,
Als een fonteyn die spruyt.

Al waeren t'saemen hier by een,

Alle de waters ende zeen,
't Rijck nat dat door den Nilus spoelde,
Waer door een haer ghesucht verkoelde;
K'en waer noch niet voldaen,
Om 't gheen' ick wil bestaen.

Noch 't nat dat Magdaleen ontbloot,

Met 't welck dat sy den Heer begoot:
Noch Petrus traenen al te saeme,
En zijn bevonden noch bequaeme,
Om hier nu te voldoen,
Aen Godt mijn groot rantsoen.

Met David 'k bidd' u hooghste Goet,

Beweeght my door der traenen vloet:
Laet u hemelsche vochtigheden,
Daelen op mijne ziel benenden;
Op dat nu morrem wert,
Mijn hert versteent, verhert.

Daelt in mijn ziel o Heyligh Gheest,

Zaeyt in mijn hert der deuchden keest:
Comt wilt dat meer, en meer ontsteken,
Doet weer van nieuws, mijn oogen leken,
Comt daelt neer 's hemels dauw,
Vermeerdert mijn berauw.