Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Den Enghel leert synen Discipel, hoe hy woonende met veel menschen, eenen Heremyt zal zijn, sonder inde wildernisse te gaen.

Stemme: Vande vyncken.
Ofte: Rosemonde.
Ofte: Philis quam Leander teghen.
Ofte: Adonay.

LIef kindt wilt ghy nu claer weten,
Waer 't profijt te vinden is:
Om te weten Godts secreten,
Vertreckt in dees wildernis;
Swijghende gaen, u ghewent,
Hoorend' doof, en siende blent.

D'eensaemheyt moet ghy beminnen,

't Is de moeder van't Ghebet:
Door dees inghekeerde sinnen,
Blijft u ziel reyn onbesmet;
Swijghende gaen, & c.          bis.

Daer zult ghy den schat vergaeren,

Van al 't gheestelijck ghewin,
En daer sussen al de baeren,
't Hert ontsteeckt daer in Godts min;
Swijghende gaen, & c.          bis.

Volbringht t'ghen' u is bevolen,

Voorder en treckt u niet aen:
Op dien wegh, kan niemant dolen,
Dit is 's Hemels rechte baen;

[p. 30]

 

Swijghende gaen, & c.          bis.

 

Roert men t'huys, dat onder, boven,

 

Blijft ghy in u ruste stil:

 

Van als moet Godt blijde loven,

 

Heel ghelijck, met sijnen wil;

 

Swijghende gaen, & c.          bis.

 

Dan zult ghy u sinnen boeyen,

 

Van al menighvuldigheyt,

 

En verstooten, g'heel verfoeyen,

 

Dat strijdt teghen d'eensaemheyt;

 

Swijghende gaen, & c.          bis.

 

Ghy zult dan in u selfs hofken,

 

Als Godt uytvercoren Bruyt,

 

V ghebreken sien, 'k kleen stofken,

 

En u quaet cruyt wieden uyt;

 

Swijghende gaen, & c.          bis.

 

Die beoeffenen dit leven,

 

Zijn voorsichtigh ende wijs:

 

Hun ziel wort in Godt verheven,

 

Zijn als in't aerds Paradijs;

 

Swijghende gaen, u ghewent,

 

Hoorend' doof, en siende blent.