Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

[p. VII]

Tot den Goet-willighen Leser.

ALs 's menschens droeven gheest, van rouw schynt te verdwynen,
Door teghenspoet en druck en veelderhande pynen,

Vertreckt sich inden Hof, daer blommen, vruchten, staen,

Proeft d'een, en d'ander vrucht die synen lust versaen.

Als hy syn dorre hert, met vreughden wilt bespringhen,
Begheeft sich om een Liedt, te hooren, ofte singhen,

Herleeft dan naer het vleesch, verquickt dan naer den gheest,

Vindt daer syn medecyn, in't jeughdigh groen foreest.

Siet hier oock desen Hof, die 's menschens gheest doet leven,
Die over derthien jaer, eerst wasdom heeft ghegheven:

Daer menigh Gheest'lijck hert, heeft in ghevonden smaeck,

De vruchten oock gheproeft, tot hunder ziel vermaeck.

Dees vruchten uytghedeelt, aen veelderhande menschen,
Die hoortmen meer en meer, naer 't Tweede Deel nu wenschen:

[p. VIII]

 

En om soo te voldoen, aen all' die dat begheert,

 

Soo worden nu verplant, dees spruytjens in nieu eert.

 

Gh'en zult hier vinden niet, versieringh' der Poeëten,

 

Van sulck een groot verstandt, wil ick my niet vermeten:

 

Eenvaudigh is't ghedicht, 't gheen daghelijcx gheschiedt,

 

De meeningh van dit werck, u 't Eerste Deel bediedt.

 

Comt vry in desen Hof, vermeydt u daer met vreughden,

 

Pluckt blomtjes naer den gheest, en vruchten ryp van deughden:

 

Waer door d'onvruchtbaer ziel, kan ryp van deughden zyn,

 

Om naer dit leven eens, 't aenschouwen Godts Aanschyn.