|
| |
| |
| |
Dorothee Wong Loi Sing
Witmans hel
Voor Anne Pierau en Siegmien Staphorst, Giesla Lecton en Anita
Edeling
(Witmans hel is een manuscript, gevonden in de schooltas van
een jonge Mulo-scholiere, die als pseudoniem de naam Manuma Nkese Komfo
gebruikt. Haar werkelijke naam houden we geheim. Ze is namelijk spoorloos
verdwenen, nog vóór de uitslag van het Mulo-eindexamen bekend was. Men vermoedt
dat ze een excursie heeft gemaakt met een groep verkenners van het binnenland,
en dat ze geen zin had om weer naar de sleur van de bewoonde wereld terug te
keren. Haar ouders stelden mij dit manuscript ter hand, in de hoop dat ik wat
wijs zou kunnen worden uit dat wat zij als wartaal beschouwen.)
| |
| |
| |
1984
De hèl breekt los. Of de hemel, het hangt ervan af vanuit wiens standpunt je
het bekijkt. De hèl breekt los, daar zorg ik, Mamaisa, eigenmachtig voor. De
gefolterde zielen van de zwarte slaven van weleer laat ik vrij, met geen
ander doel, dan dat zij de vreugde mogen smaken van zich te mogen wreken op
hun stiefbroeder Kain. Uit de tot as verbrande beenderen
van Codjo, Mentor en Present, de gemartelde botten van de slavin Séry en
haar talloze vertrapte lotgenoten, roep ik de wachtende kra's en dyoyo's op,
en bekleed ze met nieuw vlees en een ontzagwekkende hoeveelheid psikrachten
en intellectueel/artistieke talenten. Ik vervul de vroegere slaven en
slavinnen van mijn reeds eeuwen zinderende drang tot vergelding, laat hen
kiezen uit verschillende instructies met een scala aan mogelijke resultaten,
variërend van nachtmerries veroorzaken, jaloezie opwekken, imitatiedrang
vestigen, beschaamd maken, op schuldgevoelens inwerken, tot en met bittere
genadeloze moordaanslagen die in angstpsychosen dienen uit te monden bij de
Witman en de Witvrouw, in effect gelijk aan de angst die een Ku-Klux-Klan
oproept in Noord-Amerika op de planeet OerAarde, waarvan vele
parallelwerelden afstammen. En dan laat ik ze lòs, allen op het door henzelf
gekozen tijdstip. Daar gaan ze dan: vergezeld van een | |
| |
voortdurend innerlijk kontakt met mij, de Mamaisa, die de hoogmoedswaanzin,
het onterechte superioriteitsgevoel, en de hebzuchtige egocentriciteit van
de valse broeders en zusteren wil nivelleren.
In mij sluimeren ook onrustig de Witmensen, geplaagd door angstige
voorspellende visioenen van hel en verdoemenis, want hoe goed hebben zij
geweten, dat hun daden niet tot in alle eeuwigheid ongestraft zouden
blijven, en dat zij de verstikte stem van hun eigen geweten niet voor immer
zouden kunnen blijven negeren. Onrustig sliepen hun beenderen in mij, bedekt
door marmeren praalgraven met lovende in-memoriams: de Suzanna Duplessis'en,
de Cecil Rhodes'en, de tallozen. Onrustig keerden hun schimmen telkens en
telkens terug naar de plaatsen waar zij hun wandaden bedreven hadden, tot
zelfs de minst gevoelige arbeider, wandelaar of toerist op voormalige
executieplaatsen, voormalige slavenplantages, in musea en antiekzaken (waar
nog authentieke brandijzers en folterwerktuigen te koop zijn! Om als versiering voor je huis te dienen!) het gevoel kreeg, iets
op te hebben gevangen van een echo uit het schuldige verleden. Ook de
witmensen van toen bekleed ik met nieuw vlees, maar ik plaats ze in
parallelle werelden, waar de historie ná hun succesvolle historische
wandaden nèt iets anders verloopt Enkelen ge- | |
| |
nieten de
twijfelachtige eer, in dezelfde parallelwereld te mogen reïncarneren, waar
ze in historische tijden zo'n ongebreidelde macht uitoefenden en aanzien
genoten. Daar zullen ze verdwaald en angstig moeten toezien, hoe de
afstammelingen der slaven nu gelijk zijn in velerlei, of zelfs superieur in
sommige aspecten. En dan laat ik ze lòs, allen, op het door hen gekozen
tijdstip.
En verklaar de ‘jacht’ voor geopend.
1. 1984, Op de planeet OerAarde en in sommige Parallelwerelden:
De wereldberoemde zwarte zanger Michael Smackstones, Jackbones, ook wel Jah's
Son genaamd, oogst het ene succes na het andere met zijn tophits en
videoclips. Over de gehele aardbol staren de witmeisjes en witvrouwen in
trance naar zijn bewonderde charismatische gestalte, en voelen zijn
magnetische uitstraling. Over de gehele aardbol staren witjongens en
witmannen geboeid naar zijn Persona oftewel Masker, en het aantal witmensen
dat met ‘Curly’ in zijn of haar haren loopt, of de steile kapsels bij de
salon tot een kroeskop laat permanenten, is niet meer bij te houden. Elke
avond dromen velen verliefd van zijn donkere stem die een onnavolgbare
persoonlijkheid en Rattenvangerachtige aantrekkelijkheid uitzendt. Ontelbaar
zijn de liefdesverklaringen die de popzanger gezonden worden.
| |
| |
2. 1984. OerAerde en parallelWerelden:
Ontelbaar zijn de zwarte jongens- en meisjespopgroepen, die furore maken op
de Tele-Visie, en met hart en ziel geïmiteerd worden door witte jongelui
over de gehele wereld. Om er slechts enkele te noemen: de Soul Systers van
Sparkle, en de groep Boney Twinkle, en de ‘messias’ van de reggii: Mop
Barlie, Paps Farley, of hoe hij zich ook noemen wil op diverse planeten.
Verover de wereld, begin bij de jeugd.
Wat een subtiele voldoening put ik uit het feit, uit de wetenschap, dat het
merendeel van de witte jeugd ijverig smachtend zit te bruinen onder
buitenlandse zonnen of hoogtezonnen binnenskamers, in een poging het
verachte melkflessenkleurtje om te zetten in de begeerde bruingebakken
tinten. Hoe rechtvaardig, al die witmannen en witvrouwen, die chemicaliën
innemen welke een zwartere of bruinere huid veroorzaken, met het verlangen
om de onderdrukking en zielepijn van een zwarte in de Noordamerikaanse
ghetto's van bijvoorbeeld Harlem mee te voelen. Hoe júist, hoe góed. Hoe
rechtvaardig.
3. 1984: Oeraarde en Parallelwerelden:
Hoe geniet ik telkens weer, wanneer een witman of een witvrouw onder de
indruk raakt van de intellectuele en artistieke talenten in een zwarte man
of vrouw. De zwarten werden vroeger als een lagere diersoort beschouwd. De
stuntelig- | |
| |
heid, die een witte bevangt, wanneer hij inziet
dat hij een doctor of doctorandus met ‘Boy’ of ‘Ober’ aangesproken heeft. De
stupide verbazing van een witvrouw, wanneer ze ontdekt dat haar bediende
(een student-werkster) nèt als zij Latijn en Grieks heeft geleerd op het
Lyceum, en bezig is met de studie van Oude Iraanse Talen of Egyptische
Archaeologie. Het ongemakkelijke gevoel, wanneer een witte ontdekt, dat de
eigenaar of eigenares van een succesvolle keten winkels of fabrieken, een
onderschatte zwarte man of vrouw is.
Een subtiele wraak.
Hoe juist, hoe góed!
Hoe rechtvaardig.
4. 1984; oeraarde en parallelplaneten:
Geïnspireerd door mij, de Mamaisa, herschrijft een zwarte feministe The White Goddess van Robert Graves in The Brown Goddess
of Clay. Een lichtbruine zwarte beleeft in een gedicht, hoe de eerste Vrouw
gemaakt werd uit klei, Bruine Klei. (Hij noemde zijn vondst ‘Oema Zoso’.)
Zwarte en bruine dichters en intellectuelen herinterpreteren de historie,
hun cultuur en hun eigen realiteit Hèrscheppen de wereld waarin ze wonen.
5. 1984, de hèl:
de pesterige nachtmerries die ik de witmensen | |
| |
zend - popidool
Michael Smackstones die een witmeisje in romantische vervoering brengt, om
haar dan tijdens herhaalde kritieke hoogtepunten cool de rug toe te keren of
uit te lachen; jazzidool Eartha Smitt of Gina Turner of Sarah Jauvhan die
een witman hemel of hel belooft in een realistische droom, maar de arme man
daarna plagerig nèt altijd een paar stappen te vlug af is, en verhit en
onbevredigd laat ontwaken; en als toppunt de Kool-Cool-Gang, opererend in
enkele parallelwerelden: de wereldwijde, geheime organisatie van zwarten en
kleurlingen en overige minderheden, waarvan gefluisterd wordt dat zij de
witmensen op Vudu-achtige manier geestelijk in beweging brengen, soms zelfs
kwellen. Hoe juist, hoe goed, hoe rechtvaardig is mijn wraak. Vanuit Haïti,
Brazilië, Trinidad en Suriname hebben verschillende vormen van magische
godsdiensten als Umbanda, Xango, Caboclo, Bruha en Wisi hun weg gevonden
naar wraakzuchtige afstammelingen van gemartelde negerslaven. De
gereïncarneerde zwarten van vroeger zijn intussen overal geïnfiltreerd, door
niets laten zij merken dat zij over bijzondere psikrachten beschikken, want
zij beïnvloeden de direkte omgeving en de maatschappij en hun parallelwereld
liever op indirekte wijze, door middel van onder andere wilsoplegging,
telepathische idee-opdringing of ‘voorspellende’ dromen.
| |
| |
Op UrAarde, waarvan alle parallelwerelden afstammen, lijden vele zwarten in
de droge Afrikaanse woestijngebieden vrijwillig honger of sterven
uitgemergeld de hongerdood, teneinde schuldgevoelens en hulpvaardigheid
wakker te schudden in volgevreten Westerse profiteurs-maatschappijen.
Terwijl sommige witmensen genieten van een enorme verspilling aan materiële
goederen, worden de talloze armen en behoeftigen zoet gehouden met
tweedehands stripverhalen die stukgelezen zijn, of een bioscoopje, waarin te
zien is hoe in bepaalde Westerse landen auto's voor de lol in de prak worden
gereden, of met gigantische hoeveelheden voedsel wordt gesmeten. Vertoon
zo'n film maar in Ethipoë, of in Sangra Besh!
Twee boosdoeners, die mijn bijzondere aandacht hebben, kregen van mij een
bijzonder soort straf te verduren.
1e, Cecil Rhodes! De man die aan Zimbabwe zijn koloniale naam plakte van
Rhodesië. Cecil Rhodes is nu een onderbetaalde uitgebuite zwarte mijnwerker in de Zuidafrikaanse goudmijnen. Zijn zweet
wordt getransformeerd tot brokken goud, maar hij moet met lede ogen toezien
dat hij er niet van kan profiteren. Hij heeft uiteraard
een zwarte echtgenote en zes kinderen die er sjofel bijlopen, met
hongerogen. Zijn vrouw werkt in een fabriek te Johansburg aan de lopen- | |
| |
de band, en de kinderen worden aan hun lot overgelaten door de
gemene Ouma van de kinderen. Hijzelf is zich volledig bewust van zijn vorige
leven en vergane machtspositie. Bij tijden wordt hij krankzinnig van spijt
en ellende, maar hij moet dat geheim houden, anders kan hij geen weekloon
verdienen.
2e, Suzanna Duplessis. De vrouw over wie nu nòg in Suriname met een huivering
van gruwel gesproken wordt. Zij is nu een zwarte vrouw, die als
gastarbeidster in Engeland of Holland mee mag maken hoe de zwarte als
underdog omhoog probeert te komen. Vol afkeer weigert zij koppig om in de
spiegel te kijken naar haar negerinnegezicht. Binnenkort laat ik haar als
schizofreen in een gesticht opsluiten totdat zij heeft geleerd dat kleur
alleen aan de buitenkant zit, en dat alle mensen in principe gelijk zijn,
ook al verschillen ze! Ik ben de Mamaisa, en ik beweeg ze. Ik zal ze mengen,
moksi, Moksha. Of ze dat willen of niet.....
6. (Slotwoord van de Muloscholiere)
.... Mijn naam is Manuma Nkese Komfo. Ik ben een afstammelinge van een zwarte
slavin en een witte onderdrukker. Door mij vloeien de herinneringen van mijn
Aziatische en Indiaanse voorouders, want ook die rassen hebben meegewerkt
aan mijn bestaan. Ik ben een mens, ‘multicolored, multifaced, multitongued,
multiracial, | |
| |
multireligious too.’ Toch besta ik niet, ik ben
slechts een flikkering van een schaduw die door een gedachte van God
geworpen wordt op het zwak verlichte vlak van het illusionaire bestaan. Ik
ben een Wajang-pop, Gòd trekt aan mijn touwtjes. En ik beweeg. En dan beweeg
ik, of houd stil, zoals mijn God het wil. Ik besta dus niet, evenmin als
mijn manuscript, -geschreven door een schoolmeisje- dat door mijn ouders
gevonden werd in mijn schooltas, kort nadat ik tijdens een excursie met een
groep jongeren onder begeleiding van enkele volwassenen in de binnenlanden
van Suriname verdween. Als u dit leest, of dènkt te lezen, ben ik in het
oeroude gesteente van de binnenlanden opgegaan, misschien ziet u mijn
reflectie nog groetend staan bij een der boshutjes van pinabladeren, of bij
een der guesthouses, of wie weet drinkt u mijn essentie - een deel ervan -
wanneer u ongewild wat water binnenkrijgt bij het zwemmen in de donkere
wateren van onze heilzame kreken. Wanneer u dit manuscript 1 × gelezen hebt,
zal het op mysterieuze wijze verdwijnen en ergens anders opduiken. Bij een
ander, die het in zich opnemen zal. (Ik heb wel eens wat van Hitch-cock
gelezen!)
De ‘Idee’ zal blijven.
Ik groet u.
p f f f f f ff t!
|
|
Auteursrechtelijk beschermd