Het wondere lied

[p. 54]

Rouw.

Door 't gouden koren woei de zomerwind,
De glans der zon blonk in een gouden ring
Van vrouw in rouw, die door de velden ging
En in haar armen droeg een-lachend kind.

Speelsch door haar blonde lokken woelde 't kind
De fijne vingertjes. Als gouden haren
Breed golfden heure prachtig-blonde haren
En spreidden zich beschermend om haar kind.

In 't wijde en deinend goud de klaproos rood
Vlambloeiend in het weligruischend koren
Te stralen stond in gouden droom verloren:
Het hart was zwart. ‘Uw vader, kind, is dood’.

[p. 55]

 

Door 't gouden koren woei de zomerwind

 

En met heur gouden haren speelde 't kind....

 

Zij weende en kuste 't kind. Een vogel floot

 

Om 't lachend kindje en om de klaproos rood.