Het wondere lied

[p. 46]

Voor de donderbui.

De wind scheerde op de vlakte van de heide
Wild-weg zijn waai in woede, koldrend blij
De vrijheid, rennend ruw in razernij,
Woest tollend in dat donker stormgetijde.

Staâg-hooger torenden ter zuiderzijde
De zware banken van een buienrij,
Den horizon wegwalmend in een brij
Van looden wolking, waarin donder keide.

Gestâge flikk'ring, of een lichtmond deed
De lippen open en weer plotsling dichtsloeg -
De lichtmond van een dreigend stormfantoom.

De lichting sterkte.... Gromming.... 'k Zag een boom
En 'k voelde blaadren, die mij in 't gezicht joeg
De stormwind, die zich op den espboom smeet.