Het wondere lied

[p. 45]

Dag.

Om hooge bergen waakt nog zwarte nacht,
Als plots het klagen klinkt van cellospel
De tonen weiflen uit de diepte, zacht
In tragen opgang; innig smeekt de cel.

De schemer grauwt. Het Oosten wordt al hel
En heller, als de toon der cel in kracht
Van zinging wint; de tonen worden pracht
Van jongen jubel, gaan al vlugger, snel,

Nu 't schemervlies vlucht bij het gouden schot
Der zonne, die thans slag op slag en slag
Doet daveren in 't dal den nieuwen dag.

De celletonen ruischen.... bruischen tot
Een jubelend triomfgezang: de dag, -
Muziek van cellospel en paukeslag.