Verzameld werk. Deel 3

[p. 1315]

Dubbellicht

Het is, alsof de zon... de mane staart,

gelijk twee wezens, die elkander dwingen
met de oogen, in het zoet geheim te dringen,

dat hunne ziel elkander openbaart.

Het stille land vermooid door schemerklaart',
den schoonen droom, dien vaak twee zielen zingen
elkander-toe van eeuwge liefde op aard,
vergetend 't kort bestaan der schoone dingen.

Iets als een smart om een vergeefsch begeeren

waart om dien vreemden mane-zonneglans
en 't land, waaruit al bloeien wijkende is; -

iets als een dood, die sluipt om 't zoet verkeeren
van ouders, kindren, het verniet'gend gansch; -
iets als een nood, die komt in duisternis...