Verzameld werk. Deel 3

[p. 1314]

Zielontroeringen

Ontroeringe der ziele, niet të uiten,

trillend door 't gansche lichaam-mijn, zoo zoet
heerlijke ontsteltenis, o, innigst goed,
door geene hatelijke macht-van-buiten

verwoestbaar of ter halverweeg' te stuiten,
zoo dat 't gevangene gevoelen moet
weenen, om zich dan engë op te sluiten
in 't kleine hart, dat door den grooten gloed

der eeuwge ziele bersten wil, om uit
te bruisen vrij de stilt' der ruimten in
met een onzichtbaar stralen, tot ze ontmoet

ontroerde zuster, welker vorm geluid
noch kleur is doch een eeuwge geest van min,
en die als zij weet, hoe onzegbaar-zoet

de ontroering is, gelijk een eeuwge bruid
van wondre schoonheid, zonder een begin
of iets, dat éens het einde vreezen doet.