Verzameld werk. Deel 3

[p. 1308]

Avond

Gelijk een weeldë in het henengaan

- een, die het leven tot een kunst verfijnde -
verbloeit de gloed, waarin de scherp-omlijnde
torens der stad nu paars te donkren staan...

Gelijk een waaier vage vlammen, slaan

de laatste stralen weg in het verreinde
azuur hun matte glansen, - als gepijnde
geesten van licht - die sterve' in laatst getaan...

Een eerste ster trilt bleek, waar dag en nacht

verzamen, is gelijk het wijd geschal
van zilveren bazuin, door blauw heraut

geblazen voor zijn donkren vorst, verwacht,
tot stadsherauten 't blazen - vèr - in goud
door alle streken van 't verdonkerd' al.