Verzameld werk. Deel 3

[p. 1307]

Winter

Die mij om zijne hitte niet beviel,

ging henen;
toch is hij me als een deel van mijne ziel,
als 'k denk, alleene:
moet ik nu zonder bloeme of licht
wandlen in grauwe gouwe,
als haddë ik geen aangezicht,
om pracht te aanschouwen?

Zoo pijnlijk is 't aanschouwen van

dë uren,
dat men - de zon nog wijlen - kan
zien - in 't azure...
De boomen in het bruin plantsoen,
ze klagen
hun weemoed om 't verloren groen
der schoone dagen.

De winter is zoo droef en vaal,

zoo donker;
en zelden boort door mist een schraal
geflonker.
Het land en al is nu zoo dood,
de boomen weenen...
Die mij, naast hitte, schoonheid bood,
is henen...