Verzameld werk. Deel 2

[p. 585]

Au pays du tendre mosan
1961

[p. 587]

Symfonie der canadassen
(Populus canadensis)

Neuriënd te midden der ruisende canadassen
sta ik in het Limburgse landschap
en al die groene lippen en monden wassen
onstuimig naast de vaart van verwantschap
van mijn chlorofyle ziel, die maar stijgt
en mijn lichaam trekt, waar de hemel nijgt
over alle geheimenissen voor het oog.
Ik volg het uitdijend geruis omhoog.

Ik voel de Zon als de mijne in al die dingen.
Er trillen schilden van stralen om mijn tepels,
er vlieden uit mijn haren zonderlinge
begeerten. Ik meng lucht en zon met de lepels
van mijn ogen en strek mijn zingende tong,
als plan ik uit mijn zang nog hoger sprong.

De schakerende bladeren blijven wemelen.
Al mijn delen stuiten op die muziek langs de hemelen
en tussen al de groenen zuigt het onmetelijk blauw
als de zucht om een kind naar een vrouw.

Mijn vingers worden ongedurig aan mijn handen.
Ideeën in mij willen landen,
maar waar
in dit eeuwig-ruisende bomenhaar?
Ik houd mijn ogen al gesloten
en voel het ruisen steeds vergroten
tot mijn aardse zware tenen stoten af...