Verzameld werk. Deel 2

La frénésie ou le désespoir

sous le Domino noir

Dit is alleen voor ebbenhouten ogen
dreigend uit een ebbenhouten vrouw,
ergens Onder de ebbenhouten Bogen,
al flitst er wel een streepje Kerkeblauw.
De heupen worden nog deinend bewogen,
zo dat de simpele partner vlucht
waar Veldeke op zijn plein in eeuwige vrede
kust met zijn mond zo welgesneden
altijddurend zijn trouwe lucht.
Een non speelt op de zwarte toetsen.
Heeft zij de harten-show bespied?
Als dat zo in de wereld is, moet ze
wel bidden bij haar ongesproken lied.
Een paar schoentjes en een paar schoenen
markeren in de holle straat
het ritme van de wederzijdse haat,
maar Veldeke blijft zijn series zoenen.