Verzameld werk. Deel 2

[p. 583]

La jalousie taciturne

sous le Domino gris de maure

Een mozaïek van muizevellen
ligt rond die ogen uitgedijd.
Er is ook een grauwe hoed met bellen,
wijl er te telkens werd gevrijd.
Te dikwijls? Neen, te télkens en te vlug,
bliksem liep alarm over de rug,
sprong tegen de betonnen grond
en vloog terug aan een paarse mond.
Dit werd het lippenpaar een teken
om te wijken of te breken
mono-syllabisch het zegel van het schandaal;
wel belle coutûre, maar toch on-sociaal.