Verzameld werk. Deel 2

[p. 581]

La coquetterie

sous diferens Dominos

De maskers zijn er om te huilen en te ruilen
op het plein. Ik grijp er een.
Of er onder komt schuilen,
wat altijd neen schreeuwt, neen, Neen, NEEN!?
In de ogen ben ik al gaan kijken,
wijl zij op die van haar broeder lijken.
Ik heb mij niet vergist. Halt daar, hand!
Op mijn beurt wordt mij ontnomen,
waar ik denk mee te ontkomen
en daar danst die geladen mond
tonguitstekend rond mij rond.
Maar nu zie ik veel koketten
op elkanders groeten letten.
Nu staan en gaan er veel ontvrouwd,
veel ontmand en meest onttrouwd.