Verzameld werk. Deel 1

[p. 357]

Henric van Veldeken-plein
Lente-avond

Om de lippen van Henric van Veldeken
zweeft een ijle geur
uit het geruisloos veldkers-geweldeke
in zijn lila kleur.
Naast de maan is het tijd dit te merken
op het pleintje in de schaduw van Sint Jan,
nu de jonkheid tussen de kerken
kust elkander tot vrouw of man.

Er is wel een stille getuige,
de Man met de Lila Hoed.
Hij glimlacht om al dat zuigen
en vindt de Schepping weer goed.
Maastricht is één Grote Liefde,
voor wie het Leven belijdt
en zijn gang nog niet ontriefde
aan de Tekenen van de Tijd.

In liefderijk mededogen
nog een dichterlijke zucht?
Er wordt nog een mond bewogen
en Veldeken kust de lucht.