Verzameld werk. Deel 1

[p. 314]

Angst voor de nacht

Het is zo nodig en ik moet er uit!
In mijn dromen
is een brede rivier gekomen
en plotseling gestuit.
Als ik nu niets open doe,
waar móet ik naar toe?
Het klotst aan mijn mond op drift naar mijn hart.
Ik wil niet zinken!
Ik wil niet verdrinken!
Waar is dan toch het eenvoudige licht?
Zeg het mij, Angst van mijn gezicht!
Is er dan niet iets aan te raken
om het reddende licht te maken?

Het is weer hier, plotseling hier!
Ik geef niets meer om de rivier
en sluip al weer onder het laken.
Alle licht gaat langzaam weer dicht,
maar open blijven de sterren.
Als poeder van veren verstuift mijn gewicht
en weg zweef ik, verre... verre... verre.