Verzameld werk. Deel 1

[p. 313]

Te licht bevonden

Te licht ben ik bevonden
en ik at zo veel.
Ik gaf me aan extra ronden
pap, melk, rijst, gort en meel.
De weegschaal kan niet bedriegen,
als ik met mijn voeten er op druk.
Hoe gaarne zou ik wat liegen
voor 't moederlijk geluk.
Al eet ik me door rijstebergen,
al droom ik te vergaan in brei,
tot de kinderzenuwen mij tergen,
niets helpt dat mij.
Ik moet opnieuw beginnen,
tot mijn kindervlees verstaat
door volhouden te winnen
de mollige breedtegraad.
Dan mag ik mij keren en wenden,
als Moeder mijn beeldje toont
en 't vermeren van armen en lenden
met haar zaligste glimlach beloont.