Verzameld werk. Deel 1

[p. 312]

Boete doen

Nu ik heb kwaad gedaan
en de dood eens jong mocht komen,
wil ik niet naar bed toe gaan
om er te dromen.
Eerst wil ik boete doen
en zal ik mij versterven,
al wil het zomergroen
daar buiten die zin bederven.
Ik sluit mijn ogen in
de doosjes voor de nacht
en strek mijn benen als boetbegin
op de mat voor mijn bedje en wacht...
op een wonder? Zijn de gordijnen dicht?
Of worden ze al hemelsblauw
door het allerminzaamste aangezicht
van Onze Lieve Vrouw?
Weet Zij, hoe ik hier boete doe
en mij houd uit de slaap tot ik ben te moe?

Daar trek ik plots mijn benen op.
Een licht struikelt over mijn boete-kop,
't is zilver in mazen van goud.
Wat heb ik het toch koud!
Heb ik nu boete genoeg gedaan
en mag ik weer naar bed toe gaan?
Ik vraag het aan de zwijgende Maan,
aan wie niets in de nacht ontgaat
in tuin en bos, op plein en straat
en die plots achter de ruiten staat,
als had zij zich verpraat.