Verzameld werk. Deel 1

[p. 251]

Nachtwrok

Ik sta weer in mijn huis van zwijgen
met die obsessie van mijn bloed.
Ik kan weer geen gedachten rijgen,
zoals dat moet.

Maar moet dat wel? Mijn blikken klimmen
de ene ster in en de andere uit
en raken met hun glazenieren schimmen
nergens een haar van een geluid.

Het is een kunst te moeten zwijgen,
als het geplaagde bloed zo ziedt,
nu het niet zijn rode zin kan krijgen
in zulk een koud verschiet.