Snakerij
Je houdt alles voor me verborgen, om toch zeker te zijn, dat ik je alles zal ontnemen.
De begeerte groeit al uit mijn vingers naar mijn handen. Ik kus sterren uit het palet van je hals en de pauken van je heupen.
Je armen dekken de schatten nog weg met kuische gebaren, maar aan je corrupt lachen merk ik te wel, hoe je me zoo aangenaam mogelijk tracht te verleiden.
Je weet, vanavond was het eigenlijk niet mijn bedoeling te komen en daarom wordt je zoo de mannequin van matrimoniale genegenheid, dat ik wel een steen moest zijn, wilde ik standhouden.
Nu ik je handen terzijde ruk, weer je je nog wel, maar er zit niet méér achter je kracht, dan de tegenstand voor den vorm. En die voel je al te gaarne gebroken.
Auteursrecht onbekend