Toch bekroop haar een duistere vrees. Er lag iets in zijn karakter dat beangstigde. Zou hun ontmoeting wel geluk brengen?
Willy bekeek haar af en toe, haast critisch van terzijde: zeker, ze was mooi, en zelfs met smaak, hoewel zeer eenvoudig, gekleed. Er stak een dame in, een vrouw die bezieling schenken kon. Onbewust had hij van een ideale vrouw gedroomd, dat realiseerde hij zich nu. Dit simpele dorpsmeiske? Twijfel begon hem te kwellen en tevens drong zich de overtuiging op, dat deze in zijn leven iets meer beteekenen ging dan de andere vrouwen die hij had ontmoet.
La femme fatale? Even moest hij glimlachen bij de idee. Zijn lieve, blonde Gudrun had niet het type van een fatale vrouw. Als iets noodlottigs dringt die zich op in het leven. Neen, dat was Sanneke niet. Jammer misschien, maar dan kon hij ook niet er van houden gelijk hij nu deed, als een man, als de sterkere.
In het dorp gekomen, herinnerden ze zich pas de catastrophe van 's middags. Ze waren blij het hinderlijk zwijgen te kunnen verbreken en over iets te praten, dat buiten hun eigen gevoelsen gedachtenleven stond.
Willy werd in het dorp met respect en sym-
Auteursrecht onbekend