Ravijnen

[p. 73]

Zachte troost werd gevonden..

Hij kwam

Hij kwam bij donkrend avondrood,
het hoofd gekroond, de voeten bloot;
Hij klopte: ik liet hem binnen.

Hij wist mijn leed, Hij wist mijn strijd
en wat ik hopend had verbeid
in 't nijgen mijner zinnen.

Hij zat, en sprak den langen nacht
van wegen naar een Morgenpracht,
die zonde en smart zou dooden.

Hij is gegaan, toen zachter glans
mijn oog verwon;.... aan blijder trans
blijdere sterren vloden.