Ravijnen

[p. 57]

een donkere vreugde ontbloeide:....

Nacht-aroom van korenlanden

O, laat in zwaren, zwarten zomernacht
uw ziel en zin en loome lijf omvangen,
en huiv'ren zoet in nimmer zat verlangen,
van 't weeldrig lauwen en de zwoele macht

der trage winden, komende uit de pracht
der groote korenlanden, waar de lange
rood-gouden zonnedag bij zachte zangen
van graan-getijden blij te wijlen placht.

O, zwelg het zware en over-zwoele aroom,
dat door den nacht dwaalt, droomerig en loom,
en vreugdedronken maakt uw zwakke leven.

En voel dan lijf en ziel van weelde beven,
en voel vergeten in uw hart, vergaan
alle begeerten, die te wachten staan.