Ravijnen

[p. 55]

en gelaten droefheid....

De wachtende man

Hij stond voor 't huis
in vage wacht,
bij boomgeruisch
en vinkenklacht.

Hij beidde een vreê
die komen kon;
hij beidde in wee
bij maan en zon.

Hij zag het zaad
in ijlen val,
't gewas geschaad
in 't warme dal.

Hij zag den tijd
van 't gouden graan,
zag wijd en zijd
de schoven staan.

De tijd vervlood
met rouw en vreugd,
geboorte en dood
en liefde en jeugd.

De wind woei traag
naar veld en heg
in jaren staag
zijn lokken weg.

Bij boomgeruisch
en vinkenzang
stond hij voor 't huis,
zijn leven lang.