Limburgensia

132. E.O.M. van Nispen Tot Sevenaer. Uit de bouwgeschiedenis der Sint Servaeskerk te Maastricht. Maastricht, Gebr. van Aelst, (1932). 76 blz.

Dit academisch proefschrift is geen populaire lectuur. Men zou het eer werk voor vakmenschen, architecten, archaelogen e.d. kunnen noemen. Schrijver was redacteur of rapporteur van de Commissie voor de Monumentenzorg, belast met het deel over Maastricht in de serie der ‘Geïllustreerde Beschrijvingen’. Hij was dus met zijn onderwerp bijzonder vertrouwd.

Uit architectonisch en aesthetisch oogpunt zal menigeen de aloude basiliek van O.L. Vrouw te Maastricht prefereeren boven de even eerbiedwaardige Sint Servaaskerk - kwestie van smaak - laatstgenoemde is evenwel interessanter daar ze, product van meer pe-

[p. 116]

rioden, ook meer problemen stelt. Het eerste hoofdstuk gaat terstond al in op de vraag: Wat weten wij van voor het jaar 1000? Schr. onderzoekt vervolgens wat er nog staan kan van de onder Gondulfus in 1039 gewijde kerk, de gebezigde voetmaten, de bouwgeschiedenis van den westbouw en de vermoedelijke dagteekening der voetmaatperioden. Bijzondere merkwaardigheid verwierf deze studie, wegens de toepassing der wichelroede bij de onderzoekingen.