Limburgensia

113. De roman van Heinric en Margriete van Limborch; in hedendaagsch Nederlandsch naverteld en ingeleid door Albert Verwey. Santpoort, Mees, 1937. (123 blz.)

Dit is eigenlijk het Limburgsche epos bij uitnemendheid. Nu heeft het geval met het tegenwoordige

[p. 99]

Limburg, met de voormalige landen van Gelder, Gulik, Horn en Loon, en zelfs met het domein der sire's van Valkenburg, weinig te maken. Heinric en Margriete zijn kinderen van een der hertogen van het oude Limburg, waarvan de residentie in het tegenwoordige land van Luik ligt, doch dat ook eenige streken van ons Zuiden omvatte. Albert Verwey bracht een wel erg fantastisch verhaal uit het Middelnederlandsch over in keurig proza. Het oorspronkelijke epische gedicht ontstond tusschen 1291 en 1317, en werd vermoedelijk door Hein van Aken geschreven. Over de kunstwaarde van deze ridderpoëzie werd zeer verschillend geoordeeld. Het epos lijkt opgezet als hulde aan het hertogelijk huis van Limburg. Het is een zonderling mengsel van demonische fantasie, hoofsche tooneelen en pralerige strijdtafereelen. Het eerste gedeelte, dat het karakter eener sage behield, laat zich wel het aangenaamst lezen.