Limburgensia

101. L.H.J. Lamberts Hurrelbrinck, De heks van Heinsbroek. Maastricht, ‘Veldeke’, 1944 (160 blz.)

Een typische streekroman. Een romantisch verhaal dat men zou kunnen localiseeren in de omgeving van Gulpen, trefpunt van drie cultuursferen, de Nederlandsche, de Duitsche en de Waalsch-Fransche. Geologisch bevinden we ons in het mergelgesteente, in de onderaardsche groeven. In litterair opzicht gist men verschillende invloeden, doch de kijk op ons Limburgsche volk is wel typisch voor den auteur. Men kan het geval een tikje onwaarschijnlijk noemen. Waarom bleef de jonge, mooie vrouw, de ongehuwde moeder van Marieke, daarboven in de verlaten smokkelaarshut wonen, nadat ze door erfenis rijk was geworden? Op die vraag geeft de auteur geen afdoend antwoord. Dankbaar maakte Lamberts Hur-

[p. 90]

relbrinck gebruik van de gelegenheid ons Limburgsch volksleven te schetsen. Een enkelen keer bemerkt men dat hij, als andersdenkende, katholieke geloofsleer en liturgie aanrakend, wat vreemd ertegenover staat, doch het is niet hinderlijk. Hurrelbrinck hield oprecht van Limburg en zijn bevolking en geeft in dit boek daarvan een sympathieke getuigenis.