Limburgensia

96. M. Kemp. Van den grenskant. Maastricht, ‘Veldeke’, 1937. (91 blz.)

Zuid-Limburg is wel een typische grensstreek, een trefpunt van drie culturen mag men wel zeggen: de Nederlandsche, de Duitsche en de Waalsch-Fransche loopen daar in elkander. Moge het Nederlandsche ook al overheerschen, in bepaalde landstreken merkt men toch heel goed den invloed van dat andere. Maastricht kan men zonder het Luiksche te kennen niet juist waardeeren, terwijl de invloed van Aken in de omgevingen van Vaals, Heerlen en Kerkrade b.v. in aanmerking genomen dient te worden. Deze novellenbundel poogt ons de eigenaardige eenheid ontstaan uit zekere veelheid in de dalen van Geleen, Geul en Maas te schetsen. Een novelle is b.v. gewijd

[p. 86]

aan de min of meer Franskiljonsche sfeer welke de voorname kringen der provinciale hoofdstad eenmaal kenmerkte. Een andere doet ons kennismaken met de ietwat Rijnlandsche mentaliteit onzer mijnstreek. Met een paar Carnavalsverhalen en de sage van Vaar-Keubke komen we op het gebied der folklore. De nieuwe mijnstreek, met haar cosmopolitische bevolking, met haar snel toenemend zielental, leverde evenzeer stof tot vertellen. Af en toe wippen we zelfs over den zelfkant.