Limburgensia

87. Frans Erens, Vervlogen jaren. 's Grav., Thijmfonds, 1938. (203 blz.)

Hoe belangrijk dit werk in zijn geheel voor de litteraire geschiedenis van ons land, voor de beweging van Tachtig ook wezen moge, het op Limburg betrekking hebbende gedeelte van dit boek beslaat slechts een veertigtal bladzijden. Doch deze zijn dan ook ongemeen belangwekkend. Op de eerste plaats al, doordat ze iets als een autobiographie bevatten van een Limburgschen kunstenaar dien we moeten rekenen tot een van de fijnste en meest hooggestemde

[p. 79]

geesten die ons gewest voortbracht, een literator die in de cultuurgeschiedenis van Limburg een bijzondere plaats inneemt.

Ook voor de kennis der levensgewoonten, voor de sfeer van ons Limburg omtrent het midden der vorige eeuw, omtrent onze heemkunde in ruimeren zin, bevat het boek interessante gegevens. Er komen bladzijden proza in voor, van zoo nobele schoonheid als men alleen maar bij de grootste schrijvers kan aantreffen. Jammer dat Erens niet meer van zulk werk naliet. Antoon van Duinkerken schreef een voorwoord tot deze herinneringen. Een aantal portretten van bekende literatoren verluchten het werk.