|
| |
| |
| |
Het tweede Deel.
Sultan Osman, Silactar, Queissilar
en Capj.
GHy Princen ick moet u mijn meyningh nu verclaren,
Ten is na Mecha niet, maer 'tis na 'tgroot Alcaren
daer'ck my begheven wil. Groot Cayro is de Stadt,
Daer'ck gheerne mynen Throon en Keysers sit-plaets hadt.
Die Stadt, de grootste Stadt van al des werelts Steden,
Eerst Babilon ghenaemt: Groot Cayro nu op heden:
Daer Memphis 'tConincx Hoff, van 'toud' Egypten leyt,
Aldaer den snellen Nijl dees twee int midden scheyt.
Daer seg ick wil ick heen, en Griecken-lant verlaten.
Of ickt u Heer ontriet, 'kbid wilt my dies niet haten:
Voorwaer mijn hert verschrickt dat ick dees reden hoor:
Verbaestheyt my ontstelt.
Waer door mijn Heer? My dunckt ick sie alreets het tieren
vant rasent woedich volck, dat niet is om te stieren
alst eens is op den hol: my dunckt ick sie 'tghewoel,
My dunckt dat ick alreets de wond int hert ghevoel,
Die uwe Majesteyt door dat vertreck sal lyden,
Gheen mensch soo cloeck die dit u Rijcke can bevryden
van twist en scheuringh, want als dees ghemeente siet,
Dat g'haer verlaet mijn Heer, soo sals' u achten niet:
Elck sal dan meester zijn: Hier salmen In-lants vechten,
G'lijckt Sill' en Mario wel eer te Room' aemechten,
Den onvertsaechden Pool, den Oostenrijckschen helt,
Den Spaenschen Coninck me, comt dadelick te velt,
Neemt 'teen voor 'tander na, Byzants dees Edel Stede,
Na Constantin' ghenoemt, verliest ghy Keyser mede,
Silactar 'theeft gheen noot,
Wel cloeckert zijt g'alreets van vrees en ancxt schier doot?
Ick laet hier sulcken last, dat niemant zich sal roeren,
Off teghen my sal staen, 'ken vrees niet die rumoeren
die ghy my voorstelt, vrint slechs maer te vreden vreest,
Siet hier in desen brief, eens al mijn meyningh leest.
Silactar leest den Brieff.
Aen den Bassa van Groot Cayro.
WEet Bassa Hussain, om reden wy verlaten
Constantinopolen, door vele die ons haten,
Het hier niet seker is, wy brenghen onsen Stoel
tot Cayro, daer wy zijn bevrijt naer ons gevoel:
Ons Schat en ons Thresoor, den rijckdom van ons Vad'ren,
Die hebben wy by een alt'samen doen vergad'ren,
Dus comt ons ras t'ghemoet, ons snel Galeyen rust,
Met veel Soldaten braeff, aen Alexandris Cust.
| |
| |
Mijn Heer het is dan ernst?
Silactar jaet in trouwen.
De Goden gonnen dat het u noch moet berouwen.
Maer Heer salt veylich zijn dees reys dus aen te gaen?
En teghen danck ws Volcx? 'tis al een groot bestaen.
De Zee Propontides die moet ghy door laveren,
By Sestus en Abijd' dan door de engt passeren:
Wie weet of met ghewelt u yemant quam aen boort,
By't Lesbos Mitileen moet ghy dan reysen voort,
En doort Egeisch Meyr, daer vele roovers zwieren,
Wie weet of't Griecxse Volck u oock niet na sal stieren
En of op Scio dan niet deen of dander past
Silact. binnen.
Op dat hy onversiens u daer ontrent verrast:
Samos en Nigropont, ghy laet aen elcke zyden
d'Eylanden van Ciclad' daer sult ghy p'rykel lyden.
Soo ghy 'tgroen-golvich-meyr daer Doris henen steect
haer langhen smallen arm, en soo de golven breeckt
van 'tLandtschap Caria, 'kseg soo ghy dat cont seylen
En soo met vreucht de Cust van Candia cont peylen
Soo zijt ghy uyt 'tgevaer.
Vrint Queissilar voor wien
sou ick doch schromen? Segt, wie heeft op my 'tghebien?
ic pas op Goon noch mensch.
Heer dats vermetel spreken
De Goden souden licht dees trotse woorden wreken,
Wy vreesen voor ons Prins, wy schromen voor ons Heer
Wy achten op sijn woort, wy letten op sijn eer.
Tgunt Queissilar verhaelt, is Heer om u te raden
dat ghy voorsichtich zijt, om myden alle quaden.
'tWoest meyr onveylich is, van Creta na Scarpant,
Daer Rodis leyt en duyckt by Doris vaste lant.
En als ghy 'twyde brack al hebt na wil door-sneden,
En t'Alexandrien Egypten gaet betreden:
Wat Wildernissen groot moet ghy dan al voorby,
'tBroeck-lant Marote-is leyt daer aen d'eene zy,
Aen d'ander Nilus arm, dees reys streckt vol ghevaren,
Doch 'khoop ons Mahometh sal u mijn Heer bewaren,
Maer beter bleeft ghy hier, om myden allen twist,
Die door den Poolschen crijch noch meer is opghehist
Weest gy maer wel te vreden,
Vergramt met om ons reden,
Silactar is die wech? En langt mijn Brieven niet?
Wel aen, ick wil dat datelick gheschiet
den voortganck mijns verstrecks, t'Alcayre moet ick woonen
opt Slot soo groot als Vlms, 'kwil niemant meer sal toonen
Wel Heer salt moeten sijn?
Kseg ja, noch eenmael ja, voort aen, com volghet mijn.
binnen.
| |
| |
Ha leyd-ster held're Maen, gheen maen maer levens Son,
Noyt meerder druck als nu mijn herte ouerwon;
Waerom? Ick moet het vraghen,
Mits ick wel 'tmeeste deel wou van u lyden draghen.
Laes! 'tongheluck ons treft, het gaet ons beyden aen.
Ons beyden? Hoe mijn Heer? Kbid doet my dat verstaen.
Princesse, Engel, neen, Goddin van mijn ghedachten,
Ghy weet wel hoe de Lieffd ons herten gaet vercrachten
Dat ick zy heel in u, en ghy in my verkeert,
Dat d'een den and'ren op zijns Zielen outaer eert:
En buychsaemlicken knielt, en doet daer offerhanden
Dat suchtent loost de walmt van d'offerhandens branden?
Dat ghy en ick zijn een, met hert, met ziel, met zin,
En onverscheydelick ghebonden door de min.
Maer mede weet ghy wel dat wy ons doen versussen,
En laes! al steels-ghewijs ons heete vlammen blussen
bevreest voor 'sKeysers toorn, mits hy ons vrintschap haet.
En nu hy morghen vroech na 'tGroot Alcayro gaet
om houden daer zijn Hoff, moet ick nootsaeck'lick mede,
Dewijl ick heb by hem in dienst soo hooghen stede.
Noyt saeck my quader viel,
Voert doch mijn Lichaem me, ghy hebt alreets de Ziel.
Hoe sal ick sonder u, 'tLijff sonder Ziele leven?
Al wild ick, ick en can, 'ken can u niet begheven.
Doot ben ick sonder u: Doot, doot, ja gantsch'lick doot,
Ghy zijt mijn al, mijn licht, mijn son, mijn morghen-root,
mijn leven, lust, en vreucht.
Gy zijt mijn hoochste wenschen
Van d'Hemel afghedaelt een Engel by de menschen:
Maer Lieff wat sal ick doen? Den Keyser u benijt,
Mits ghy soo laech van staet en cleyn van rijckdom zijt.
En mits hy my bemint soo sal hy nimmer doghen,
Dat ick u Lieff tot Vrou sal Echt'lick trouwen moghen.
En nochtans steecktmen eer aent blauwe ront de handt,
Eer sal 'tgheladen Schip beseylen 'tdorre Sandt.
Eer salm' opt woeste meyr met drooge voeten wand'ren,
Eer ick mijn Lieffd tot u Goddinne sal verand'ren.
Maer even-wel 'kmoet me, en moet u laten hier:
Doch blijft mijn ziel by u.
versinnen, hoe ick me mocht na Alcayro reysen?
Mijn Heer bedenckt u, hoe? En cont ghy niet bepeysen?
Laer ick als u slavin heel slecht 'twort u ghebeen,
Met u in uwen dienst doch mede derwaerts heen:
Off laet in Mans ghewaet ick my gheheel verleden,
Want and're Vrouwen sulcx hier voormaels oock wel deden.
Ick sal na u ghebot u sta'ich ten dienste staen,
| |
[Folio Ciijr]
[fol. Ciijr]
| |
En achter u altijts ghelijck een Pagie gaen:
Soo haest ghy my gebiet, 'tsal schijnen dat ick vlieghe
Op dat in sulck ghestalt den Keyser ick bedrieghe:
Ha trotse werelts pracht! ha gier'ghe hooverdy!
Ha sotte glorijs roem, hoe wrevel zijt ghy my.
Om dat ick niet en ben van Princen stam gheboren,
Soo weyrtmen my helaes! van dien die'ck heb vercoren
Die mijn is en ick zijn; O herten soo versteent!
Die willen scheyen doen twee herten soo vereent
alleen om 'swerelts pracht: die sulcx in willen voeren
Die maken daghelicx van eerbaer vrouwen hoeren.
Want als ghescheyden wort, de Lieffd' soo vast verknocht,
Noch d'eene tijt off d'aer, wort d'oude lust volbrocht.
Maer Heer wat ick bedenck; En comnen niet wel maken
Dat 'tVolck door dit vertreck in oproer soude raken?
Mits hy dees Stadt verlaet, en al de schatten rooft.
Ghy wort by Princen en by 'tVolck seer veel ghelooft
Doet ghy u best daer toe, soo sult ghy wel beletten
Me Vrou 'ksalt daer op setten
Kheb sulcx ooc al bedocht.
Voor al dient haer gheseyt
hoe dat hy haer braveert, mits hy onweerdich scheyt:
Hoe dat hy't hier ontbloot van al de schoon Juweelen
Om die int groot Alcayr d'Egypters uyt te deelen.
Vergeet oock niet den trotz aen ons onlanx ghedaen:
Hoe dat hy'r vele heeft moordadich doot doen slaen.
Van 'tmeeste tot de minst, haer alles stelt voor oogen
Insonderheyt, dat zy behooren niet te doogen,
Dat onsen Adeldom soo grouw'lick wort gheplaecht,
Mits d'een of dand'ren guyt aen hem steets ouerdraecht
'tgunt van hem wort gheseyt, en dat hy die gaet loonen,
Voor dees verklickery, met menichte van Croonen.
binnen.
Khoop Osman tot u straf mijn hoochste vlijt te doen.
Hier zijn de Princen t'saem.
Boustangi, Janitzer, Dahout
Weest seer ghegroet mijn Heeren.
Op uwes Dienaers woort mijn Heer wy tot u keeren
Wat is mijn Heers gelieft?
En een gheheymenis die niemant dient vertrout
dan die volstandich is, moet ick u openbaren.
Soot u mijn Heer belieft, wilt ons de saeck verclaren.
Ghy Princen 'tgunt ick seg, is niet wt haer of nijt
maer tot ons aller eer, en tot des Lants proffijt.
Laes! sien wy dag'licx niet, hoe Osman wil regeren?
Hoe hy zijn onderdaens gaet wreet tyranniseren;
Hoe hy de Landen schat, en alles inne slockt?
Hoe hy de arme liens haer zweet en bloet ontrockt.
| |
[Folio Ciijv]
[fol. Ciijv]
| |
Hy is het die ons plaecht, hy, die ons schand'lick quellet
En niemant isser noch die zich daer teghen stellet,
In zynen handen staet ons leven goet en eer.
Hy spottet met ons vrees, hy bralt in zyne glory,
Hy hout ons onder 'tjock, dat schijnt hem een victory,
Den voet op onsen neck, den duym op onse keel,
Men can niet laten, doen, 'tsy luttel ofte veel
Soot hem niet aeng'naem is, soo moetmen straf besuyren,
By Mahometh ick zweyr ten sal niet langer duyren:
Men hoort met recht en re'en, toont hy hem als Tyran,
'tGhemeene voor te staen, opt beste datmen can.
Niet waer? een Prins en moet zich niet tyrannich draghen.
Laes! soo wanner den Prince crijcht een wel-behaghen
in eyghen sellefs doen, het is dan goet of quaet:
Als hy die hem berispt, daer ouer bitter haet.
Als hy op de Ghemeene welvaert niet wil achten:
Als hy sijn ooren stopt voor d'Ondersaten clachten:
Als hy montspeelders heeft, en achter-raden hout:
Als hy de best vant Lant oock alderminst betrout:
Als hy aenbrengers g'looft, en deelt die milde gaven:
Soo gaet hy teenemael na tyrannije draven.
Hy denckt dan gantslick niet opt spreeck-woort datmen leest,
Datt't beter is, bemindt te worden, dan ghevreest.
Wat dunckt u Princen, sijn in Osman niet te speuren
'tKan somtijts wel gebeuren
dat hy zich wat verloopt in d'een of d'ander saeck,
Maer dese woorden schijnt dat schien uyt weder-wraeck.
Ons Keyser is een helt, jongh, trots, van hooghen bloede
Verheven op den Throon, manhaftich van ghemoede
Gheneghen tot de straf van die weerspannich zijn,
Wanneert wat heftich schiet 'theeft dan tyrannich schijn.
Hy is groot-dadich, mildt, en tot sijn volck gheneghen,
Of yemant onder u een haet op hem heeft kreghen
door eenich mis-verstant, dat moet niet sijn gheduyt
als oft tyrannich waer, hoe-wel't wat vreeslick luyt
in d'ooren vande geen, die weynich van hem houwen.
Ianitzer Aga slecht, wel Aga wat vertrouwen
dat ghy van Osman hebt, wel Aga, Aga maer
Al 'tgheen Boustangj seyt, en noch veel meer is waer.
Janitzer Aga slecht, en worden niet verstoten
hier meest al d'Edel-lien? by slechte 'tgoet ghenoten,
Dorf Cezar metter daet niet doen al wat hy wil?
En moeten selfs de grootst' daer op niet zwijghen stil?
Janitzer Aga slecht, zijnt niet Tibery tyden,
Daerin de beste vande snootste moeten lyden,
Daerin d'aenbrengers meest besitten 'sKeysers hert,
| |
[Folio Ciiijr]
[fol. Ciiijr]
| |
En elck een voor die daet als vroom beloonet wert:
Daerin het gheen men sucht, Ja nauwelicx mach dencken,
Terstont wort aenghebrocht, en gaen niet leugens krencken
het oprecht vroom ghemoet? en luystert niet de muyr?
En valt het oordeel niet den goe'n voor 'tvangen suyr?
Ons Keysers vinnicheyt, wraeck-gierichlick ghedreven,
En wort die niet een glimp by zynen raet ghegheven?
Wel hoe Janitzer slecht? en merckt ghy dit niet aen?
En weet ghy niet dat hy, voor Bedevaert te gaen
Wil na groot Cayro toe? en steelt alsoo ons schatten.
Silactar 'kg'loof dat niet.
Wilt eens dien brief aenvatten
en siet wat hy daer schrijft, ick coom nu uyten raet,
En heb u hier ontboon, om soo t'voorcomen 'tquaet.
Zy lesen den Brief binnens monts.
Ist mog'lick? ist oock waer? ist droom? of isset waerheyt?
En voel ick niet 'tpampier? ist niet dat openbaer seyt
Dees Brief des Keysers zin? ist niet zijn eyghen hant?
Versta ick niet dat hy niet blyvet hier te lant?
En lees ick niet dat hy berooft heeft ons Thresoren?
En dat hy tot zijn Hoff groot Cayro heeft vercoren;
By Mahon 'tsal niet zijn: Soo Jupijn my verlaet,
Soo neem ick Pluto en zijn Hel-hont dan te baet.
Den drie-hooft Cerber wreet, Alect en Thesiphonen,
En uyt den Helschen poel, de Spoken die daer woonen,
Eer Osman ons verlaet, en kiest een ander rijck
tot zynes Keysers Hoff, eer seg ick sal ick pooghen
dat 'tonderst boven comt, eer dat ick sal ghedooghen,
Constantinopolen die Edel Stadt te sien
berooft van Keysers eer, voorwaer ten sal niet schien.
De bulderende Plut' bezweyr ick uyter hellen,
Om dien meyneedigert als hersseloos te quellen.
Tsa, 'tsa, ghy Griecken 'tsa, 'tsa maeckt u op de been,
Elck past op zijn gheweyr een yder isser een,
Tsa, laet ons dien Tyran gaen vanghen ofte dooden.
Mijn Heeren 'kstaet niet toe.
Hoe bloet slacht gy den blooden
Gaet henen, flocx van hier.
Hy dreycht hem. Janitzer binnen,
En ruy het Vollick op soo dapper als hy can.
Ick zweyr by Mahons hooft, Ick zweyr by Jovis handich,
Die ons den donder sent, en snellen blicxem brandich,
By Hel en Hemel t'saem, by Zee, Rivier en Vloet,
By hem die met gheknars doet vlieten 'twarme bloet
By Acherontis stroom, by Stygis donck're poelen,
Ick sal met groot ghedruys het volck doen rasen woelen,
Com Princen, doen wy t'saem alhier een vasten eedt
dat niemant rusten sal, of wreken eerst ons leedt.
| |
[Folio Ciiijv]
[fol. Ciiijv]
| |
Zy doen Eedt opt Zweert.
Kzweyr ick mijn best sal doen, om Osman te benouwen.
Ick zweyr u insghelijcx, ghy moocht my wel vertrouwen.
Ick van ghelijcken me, 'tsa maken wy gherucht,
Hou Mannen op, op, op, den Keyser ons ontvlucht.
Zy loopen met een furie, d'een deur in, en d'ander deur uyt.
Zy roepen met haer 3. of 4. teffens.
Den Keyser ons ontvlucht, laet by d'Jaours ons blyven.
De Christen honden, die ons soecken te ontlyven.
Daer vergaderen veel stomme Personen, met Capi Aga,
Den Keyser ons ontvlucht, gedoogen wy dat?
(sy roepen algelijc)
Wy comen haest tot ons voornemen soo ick meen,
Com laet ons het Serrail off Hoff met macht belegghen.
Ianitzer Aga comt wandelen, diese dapper slaen, Ianitzer loopt binnen.
Den Keyser senter een uyt.
Ic com uyt 'sKeysers last.
Wat wil dees bloet hier seggen?
Zy slaen hem doot, rucken en plucken hem, elc trect wat van zijn Lijf.
Den Keyser vertoont hem boven opt Serrail, ofte in een Cabinet op de Muyr voor de tralien.
Wat is van dit gheroep, gheraes, ghemuytineert
Doet ghy dit u Soudaen? wat wacht ghy van hem weer?
De reden, waerom al dit Volck dus is verbolghen
En dese Krijchslien meest, is, mits ghy wilt vervolghen
u sot inbeeldings lust, dat ghy vervoert den Schat,
Verlaten wilt dees plaets, segt waerom doet ghy dat?
Wat heeft u doch beweecht? wilt ghy in Pelgrimagie
Na Mecha? waer toe dan dees rijckdom? tot bravagie?
Vijfhondert duyst Zexquijns, een millioen drie, vier,
Wast niet ghenoech tot reys? tot miltheyt en playsier.
Ghy nemet wech dien schat, niet u, maer onsen eygen
van langhen tijt vergaert, voor d'Christ'nen houden dreygen,
Neemt ghy die wech, waer met dan worden wy voldaen
voor dienst die wy u doen? Zijt ghy belust te gaen
gaet door, laet ons den schat, wy sullen veerdich maken
een and'ren Keyser, segt, wat ist? wat zijn de saken?
Wat drijft u doch van hier? zijt g'hier niet wel by ons?
Gaet door boos-wichten gaet, maect gheen oproers gebons,
Niet weerdich zijt ghy mijns, of dat ick u sou achten,
Mits ghy tot mynen dienst noyt trouwelick en trachten.
Als ick u bruycken wou, tot schutting van mijn Rijck,
Wast altijt met ghegrijn, en noyt ghehoorsaems blijck.
Als ick 'tvoorleden jaer noch voerde crijch met Polen
Wat heb ick moeyt ghehat, hoe hielt ghy u verholen,
Ick trock u teghen danck. Ick wilde eenmael sien,
Off my oock trouwen dienst als noot waer, sou gheschien.
Van dien die'ck staich betael, dies ick selfs monst'ring dede,
Om daer te loonen haer, doe bleeck u trouwichede.
| |
| |
In plaets van veertich duyst, ick maer acht duysent vont
Kbelaste datmen eens Galeyen veertich sont
opt wit en zwarte meyr, daer waren nau soldaten,
Ick most mijn Keysers cleet en Majesteyt verlaten,
En liep in slecht habijt, Taveerne in en uyt,
En brocht u met ghewelt, soo in Galey en schuyt.
Maer d'eerste plaetse daer ghy quaemt aen landt te legghen,
Daer liep de helft wel wech, wat sal ick hier van segghen?
Wat dunckt u, wiert ick wel ghedient ghelijckt behoort?
Soo doende comtmen haest het Christenrijck aenboort.
Ick sacht ick mercktent aen, ick wist dat niet ene sliepen,
Den Pool en Persiaen, ick wist hoe veel hier riepen
oproerich teghens my, dies dacht ick op dat pas
Dat'ck hier niet seker noch niet wel ghedient en was.
Khad noch versekering door vele Propheten,
Die 'tgunt toecomend' is, tot een minuyt schier weten.
Constantinopolen datt't sou verloren gaen,
Maer dat ick door ghewelt daer weer sou comen aen.
Dit alles overleyt, besloot ick met mijn schatten
in seeck'rer plaets te gaen, om soo 'tverlies t'her-vatten.
Welck is die plaetse nu? Groot Cayro, door dit blijck
Soo oordeelt selver nu, of'k niet heb groot ghelijck?
Waer toe dit woelen dan, wel waer toe dees rumoeren?
Al even-eens of ghy met my wout oorloch voeren.
Doch mits ick sie dat ghy soo grooten moeyte maeckt
Soo loof ick en ick sweyr, mijn reys sal sijn ghestaeckt.
En op dat ghy daer van moocht vry versekert wesen,
Siet daer mijn eyghen hant, wilt dat eens ouer-lesen.
Hy werpt eenen Brief af.
Silactar leest.
GHy Heeren weest ghestilt, 'kbelooff by eer en trouwe,
Dat ick altijt mijn Hoff t'Constantinop'len houwe,
Laet my mijn schatten doch.
Wat is met dit geschrijff?
Mijn Heer gheeft my eens:
Hy scheurt den Brief.
Soo: 'Kzweyr dat ick hier blijf
tot dat ons Ottoman sal leveren die Hoofden
vande verraders, die ons sta'ich ons eere roofden.
De Hoofden? hoe, van wie?
of Connestab'le ras, sent ons dien schellem hier.
En van u Koja, of u lieven Meester mede.
Hoe Dahout, met die twee en ben ick niet te vrede,
Hoort Osman, sent oock 'thooft van Aga Queissilaer.
En van Taftarda, des Staedts grooten Secretaer.
En van meer and're noch, dan salm' u openbaren
wat ons begeerte is, en onsen wil verclaren.
Voort leverts' ons terstont.
Maer Heer sy zijn hier niet.
Wy willen dat ons wil van stonden aen gheschiet.
Mijn Heer s'en zijn hier niet, 'ken can u die niet senden.
| |
| |
Daer ouer sal u noch den vloeck en evelschenden.
Voort, voort, bestormt 'tSerrail.
Sy beclimmen het Serrail, met bloote gheweyren inde hant, met groot rumoer, openende de deuren.
Osman comt selfs aende deur, haer leverende Queissilar ende noch 1. ofte 2. andere Personen.
Hy leyt zijn handen t'samen.
Mijn Heeren weest ghestilt,
Daer zijn de gene die gy immers hebben wilt.
Osm. binnen.
Zy slaen Queissilar doot. Ende loopen naer de ghevanckenisse van Mustapha.
Laet ons 'tgevanckenis gaen van Mustapha soecken.
Hier ist, ick sou voorwaer mijn knechten wel vervloecken
dat ick gheen sleutels vind, com breken wij't slechts op.
Hoe krijghen wy hem uyt? hoe dul is my den cop,
Loop ras en haelt een koord', wy moeten hem doen kroonen,
En Osman zijnen trotz nu eens ten rechten loonen.
Daer wert een langhe koord' ghebracht, die werpense Mustapha toe.
Mustapha, Heer comt hier, Mustapha Heer comt voord'
Mustapha, hout u vast, comt hout u aen dees koord'.
Zy trecken hem uyt. Hy boven zijnde can 'tlicht niet verdragen.
Ha glinst'rich gulden strael, hoe scheem'ren my mijn oogen,
My dunct ick 'theld're licht der Sonnen niet can dooghen:
Waer ben ick? wat is hier? waer toe al dit gheraes?
Al weer een nieu ghespoock? Ay my! hoe'ck daer verbaes:
In mijn ghevanghenis gaen altijt spoken dwalen,
Altijts ick hoor 'tghemor, het veselen, het malen,
'tGhepreutel, murmureer, de stemmen en 'tgheschrey,
De visevasery van al der Drochgen rey.
Sta'ich of ick ga, of sta, of sit, of legge neder,
Het een is naulicx wech, of 'tander comt al wieder,
Tis enckel toovery of Belzebubs ghespuys
Bevreestheyt inden mensch is 'talderswaerste cruys:
Wat zijn dit gheesten weer? of zijnt gheweyrde menschen?
Mijn Heer comt tot u selfs, wy zijnt die stadich wenschen
Moort, moort, men soect mijn doot:
Tghesicht verduystert was, 'twas paers, blau, groen en root,
Nu sie ick al dit volck, sie wat sijn hier Soldaten,
Ay mannen! wilt my doch mijn leven noch wat laten,
Hy valt op zijn knien.
Neen Heer ten is soo niet,
Hier's niemant die begeert dat u yet leet gheschiet.
Och Heer! nu ben ick doot, och Heer! nu moet ick sterven,
Ghenaed', ick bid ghenaed', sal'ck gheen ghenaed' verwerven?
Zy presenteren hem eenen dranc van Honich, Water en Zuycker.
| |
| |
Siet hier dit is 'tvergift, ay my! wat wilt ghy doen?
Hoe dick hoe drabbich ist, mocht ickt niet wel vermoen?
Zijt ghy noch niet te vreen dat ghy my wout vergheven,
Doen Osman als een Prins int beste van sijn leven
ten strijt na Polen trock? Ach! wilt ghy nu noch eens?
Helaes! ghy hebt daer toe te weynich recht en reens.
Ist niet ghenoch dat ghy de Croon my hebt benomen?
Soo langh ghevanghen stelt, en moet ghy nu noch comen
Berooven 'tleven van een armen mensch? o Goon!
Neen, 'tis om t'sterven niet, maer t'stellen op den Throon
Ja om u Keyser nu, in Osmans plaets te kiesen.
Hy my! ghenade, laet my 'tleven niet verliesen:
Ick sta vrywillich af van Scepter, Rijck en Croon,
Ay vrinden! spot ghy noch? en soeckt ghy my te doon?
Het leven is soo soet, dat ick de hoochste staten
des wer'lts als 'tKeyserrijck, seer geerne wil verlaten
om dat te houden, ach! gaet wech met desen dranck,
Ksal die niet drincken of 'twaer teghen mijnen danck.
Maer gheeft my eenen dronck claer water dat sal maken,
Dat ick een weynich we'er sal tot mijn selven raken.
Mijn herss'nen zijn ontroert, mijn sinnen zijn ontstelt,
De mymerende vrees, die heeft my sta'ich ghequelt.
Ken heb in langhen tijt niet van my selfs gheweten,
En mits ick in drie daech gants niet en heb gegeten,
Soo ben ick zwack en flau, langht my wat water, ach?
Laet my eens drincken doch, soo vele als ick mach,
Op dat ick wederom mach tot my selven comen,
En dat de flaute soo van my wert wech genomen.
Hy drinct een teuch Water.
Soo, dat verlicht mijn hert, soo, dat is my ghesont.
O Goon! hoe goet is dit, dat'ck dit gheselschap vont.
Daer sinckt het van mijn borst, dat sal my wat verlichten,
Nu coom ick tot my selfs, nu wijcken de ghesichten
vant schiemerent ghezwerm, wel, of ick die niet can?
Vrint seght, wie zijt ghy doch?
Tis Dahout Bassa, Heer, die ghy hier siet voor oghen.
Voort vrinden, 'tis ons tijt, wy niet vertoeven mogen
Tsa vat mijn Heer Mustaeph', en draecht hem op den hals,
Wy sullen gaen rontom, en maken veel gheschals.
met roepen, dat hy is als Keyser nu vercoren,
Soo gheeft dan Osman voort, den moet gheheel verloren.
Zy vatten hem op de schouderen, ende gaen daer mede binnen ende buyten, altsamen roepende.
Sultan Mustapha Coningh, Sultan Mustapha Keyser.
Van binnen wert met groot gheschal gheroepen.
Amen, Amen, Amen, langh moet zijn leven duyren.
| |
| |
Zy setten hem eyndelijck neder.
Den gheest die my tot noch ghenoechsaem was ontvloghen
is weder nu her-stelt, is weder nu ghetoghen
in dese Lichaems cas, is weder nu gheplant,
Nu coom ick weder tot mijn reden en verstant.
Mijn vrinden ick bedanck, 'kbedanck u altesamen,
Die my ghevanghen man, soo trou ten dienste quamen:
En hebt my weer verlost, ghestelt dus los en vry,
En weer ghemaeckt dat ick soo grooten Keyser zy.
Nu soeck ick eene beed', dewijl ick voormaels loofde,
Soo uyt 'tgevanckenis dat my mijn vreuchde roofde
Ick eenmael wiert verlost, dat ick van stonden aen,
Al die ghevanghen lien, oock los sou laten gaen.
t'Constantinopolen, en tot Galaten mede,
Soot u gheliefte waer, 'kwou datmen dat nu dede:
Ghy sult my weer bereet sta'ich t'uwen dienste sien.
Al wat mijn Heer begeert, dat sal terstont gheschien.
binnen.
|
|
Auteursrechtvrij