|
| |
| |
| |
Het eerste Deel.
Sultan Osman sittende in sijnen Throon,
Silactar Aga, Capj Aga, Queissilar Aga, Ianitzer Aga, Boustangj Basia, en d'andere rontom hem.
HEt Ottomansche Rijck, meer dan drie-hondert Jaren,
Naer Osmans d'eerste doot, is weeldich voort gevaren
in macht, van trap tot trap, doe hy door 'tscherp geweyr
ghewonnen had al 'tLant, aent pont Euxinse meyr.
Orchanus zijnen Soon, tRijck Phrygia verpletten,
En zijnen Keysers Stoel in Hellesponto setten.
En Amurath die won Bulgaria gheheel,
Vermaerde Rijcken groot, die vielen hem te deel.
Daer na den Bajazeth gants Griecken-landt beheerde,
Maer laes! Fortuyn verblint den rugghe hem toe keerde,
Soo dat dees Werelts-Godt, dees al ontstenden Man,
Int laetst ghevanghen wiert, van Tartars Tamburlan,
Doe wiert dien kloecken Heldt, belast met gulden banden,
Besloten in een Koy, ghevoert door alle Landen,
Hy, die wel eer gheacht was aller Volck'ren Godt,
Wiert aldermeest veracht, was aller Volcken spot:
En moest ghelijck een Hondt, op deyrd' zijn voetsel kryghen,
Was Tamburlans Schabel om op zijn Peert te styghen
Doe kreech het Turcxse Rijck, voorwaer geen kleynen krack,
En zijnder Sonen twist, die maecktent meerder zwack,
Maer, naemaels isset weer gheresen tot de Sterren,
Soo dat een yeder beeft, diet noemen hoort van verren.
Doch niemant heeft den Naem der Turcken soo verbreed',
Als Sultan Mahumeth, van desen Naem de tweed'
Constantinopolen, en 'tmachtich Trapezonden,
Heeft zijn verwinders handt, en trotz ghemoet verslonden,
Twaelff Coninckrijcken oock, soo datt't nu voor my beeft,
Van der de Sonne daelt, tot daers' haer opganck heeft.
Maer hoe? of schoon den Paus, den Spaenschen Phlips den vierden
Den Franschen Lodowijck, die dickwils ick manierden
De Christen Conincxkens, die ick als leckers acht
My vreesen, wat heb ick, fy schande doch ghewracht?
Wat isser uytghericht van 'tgheen ick had bevolen
Te royen uyt den staet van 'tConincrijck van Polen?
Wat heeft my spijts ghedaen, dien Christen grysen Hond
Ick berst dat ick hem noem, dien Poolschen Sigismond.
Heer Keyser weest ghestilt, hebt ghy wat schaed' gheleden
Den Pool oock insghelijcx, voorwaer hy heeft gheen reden
Hoe? ick, ick die had gheroemt
my selfs een Engel Godts: hem, en de zijn ghenoemt
de kleyne Conincxkens, en had ghelooft, ghezworen,
| |
| |
Te moorden 'tjonghe Kint, dat noch niet was gheboren,
Die spotten met zijn Godt, aent ploeghen spannen wou
Zijn volcken, in het lant Bulgarj woest en rou:
Mijn bloed'ghe Sabel sont, om mynen toorn te tuyghen,
Hoe seg ick, ick, 'kseg ick, ick, heb ick moeten buyghen?
Naer't schijnt is somtijts soo, om datmen gheen gheschil
met hunlien maken sou, en zich dien loff toeschrijuen,
Die sy tot alder tijdt, by haer doch laten blijuen.
Haer wil? ghy segt haer wil:
'kBid Capj Aga zwijcht van sulcke reden stil,
Der Goden wil is goet, sy willen waerlijck straffen
der Christen Kettery, haer diensten afdoen schaffen,
Mijn trouloos Turcken zijnt, die onghehoorsaem zijn,
En my niet dienen dan al traechlijck met ghegrijn:
Die'ck teghen haren danck ten Poolschen krijch most wecken,
Die my meyneedichlijck, 'tghelt diefs-ghewijs onttrecken,
Die als ick monst'ren sal, voor veertich duysent man
Doen, dat ick naulicx daer acht duysent vinden kan.
Die Turcken seg ick sijnt, die doen my 'spel verliesen,
Off Bethlem Gabor heeft mijn zyde gaen verkiesen:
En off my Bhemens Prins Chur-paltz is toeghedaen,
En off my volck'ren veel tot will'ghen dienste staen,
Als Tartars, Dacien, Bulgaren en Illiren
De Serven, Bosnien de Thracers en Epiren,
En noch ontelb're meer, wat helpet, als den staet,
Van binnen is ghekrenckt, door ontrou en verraet,
Dat's d'oorsaeck dat ick heb veel duysent man verloren,
Adrianopolen tot vlucht-plaets heb verkoren,
Een Sultan vlieden? ha! O schand! o groote schandt;
Janitzers, Spahy, wel, braveerders van mijn Lant
Ick sal dees groote smaet door u ghedaen, soo wreken,
Dat ouer duysent iaer, men noch daer van sal spreken,
Ick schaf u gantschlick aff, een and're Ridderschap
Sal'ck stellen in u plaets.
Den toorn van trap tot trap
steets climt mijn Heer, indien ghy die niet wilt betomen,
O Prins wilt tot u seluen comen,
Wel ist dan Godes schick?
Soo hebben niet misdaen d'eet-brekers, maer selfs ick.
Ick wil dan boete doen, ick weet met goede reden
wat ons ghelooue is, wat goet dat immer deden
die vast zijn int ghelooff: Daer is een eenich Godt:
Die Moyses den Propheet ghegheuen heeft 'tGhebodt
Daer elck na leuen most: Van David den Prophete,
En van zijn Psalter-boeck, 'tgheheymenis ick wete.
Den derden groot Propheet was Jesus, welckers Wet
| |
| |
Als eene Nieuwe Leer, de Werelt is gheset:
Naer zijnen afganck, is den vierden opgheresen,
Noch d'aldergrootst' Propheet ons Mahometh most wesen:
Die heeft van God ghebracht ons Wet den Alcoran,
En niemant sonder die, behouden blyven kan.
Ick zy nu vast ghesint ons Mahomet te eeren,
En my om zijnent wil na Mecha toe te keeren
Int Eel Arabia, daer zyne Tombe hangt
aent welfsel vande Kerck, en niets die onder-vangt:
Dien Tempel die daer heeft rontom wel tachtich Torens,
En soo bedeckt met gout, steeckt na de lucht zijn Horens,
Die moet ick eens besien, en pelgrimagie doen.
Heer 'tis een verre reys.
'kBid sulx doch niet bestaet.
Sijn Majesteyt moet dencken
Voor eerst dat zijn persoon, doort reysen zich sal krencken,
Ter Zee en oock te Landt, ten and'ren, dat u staet,
Die vremde verre reys dees tijdt niet toe en laet:
V volck is noch ontroert vermits den krijch met Polen,
Wie weet oock wat verraet dat leggen mach ghescholen
'kSeg spreect my daer niet af
Vergadert al mijn schat, selfs uyt mijns Vaders graf,
Versamelt al by een, en stelt in alles orden,
Op dat ten eersten mach mijn reys bevordert worden
Siet dat gy niet versuymt.
Mijn Heer het sal geschien.
Maeckt dat ick metter spoet mach uwen yuer sien.
Al binnen, behalven Osman.
'tIs Mecha niet, mijn Heeren,
Maer 'tis het groot Alkayr, daer wil ick my na keeren
En houden daer mijn Hoff.
Sy ist, wel hoe? my dunckt zy heel bedroefd'lijck siet,
Vrou Moeder lief, hoe ist?
Hoe dus? dit ben ic ongewone
'tIs door een droom, een droom, daer'ck my bezwaert in vind:
Een droom doet my gheloouen,
Datm'u mijn lieue Kindt, sal van u Croon beroouen:
Hoe moeder door een droom?
dat ick mijn tijdt seer veel tot leeren heb besteet
Der wijsheyt vant Voorsegh: ghelijck de cloeck Araben,
Egypters, Mauritaens ons leeren door bock-staven:
Daerin ick sonder roem gheheel ervaren ben:
En veel dat comen sal, dick van te voren ken.
Dees Const voorseyd' my 'tquaet, dees Const doet my u raden
| |
| |
Mijn Soon dat ghy u wacht voor al d'aenstaende quaden.
Ick bid u door mijn hert, 'kbezweyr u door mijn bloet
Dat ghy u wacht mijn Soon, kseg dat g u wachten moet.
Het is door dese Const, dat ick ghele en vijff Jaren,
De doot mijns lieuen Mans so claer ginck openbaren
Mijns Sultan Achomats, een Jaer voor zijnen doot
En dat Mustapha doe, zijn Broeder (eerst ontbloot
Van Eer, van Haeff, van Schat,) sou zijnen Troon bezweyen
En datmen hem daer na sou int ghevanck'nis leyen,
En ist niet waer? niet waer! helaes! 'tis al te waer
Derhaluen ick te meer my selfs hier in bezwaer,
Och Soon mijn herte berst.
Nu Moeder wilt niet vresen,
Het can wel waer, en oock 'tkan onwaer mede wesen.
'tVoorsegghen gaet niet vast, maer seght my doch, wat ist?
Uyt 'tgheen ick heb gheseyst, ghy wel mijn meyningh gist.
'kWeet uyt ghewissen loop der Sterren en Planeten,
Hoe hooch ghy zijt mijn Soon, op uwen Throon gheseten:
Hoe seer een yder op u woort, jae wencken mickt:
Hoe seer een yder voor u ooghen op-slaen schrickt:
Hoe seer een yder trilt, en tzidderich moet beuen:
Als ghy een stuyrschen wenck, hem van ter zijd' gaet gheuen.
Ick seg hoe hooch ghy sit, dat ghy in corten tijt,
Sult zijn u Eer, u Rijck, u Croon, u Leuen quijt.
Laes! als ick daer aen denck, soo voel ick 'tbloet op-styghen,
Mijn hayren rijsen steyl, 'kmoet na mijn adem hygen:
My dunckt ick sie alreets, u went'len inde pijn:
My dunckt ick sie alreets, u bleec en dootschen schijn:
My dunckt ick sie alreets, de gheesten om my zwieren
Met vremt en wreet ghesnor.
Mijn Moeder 'theeft g[he]en noot, 'kben gantslick niet bevreest.
Mijn Soon daer zweeft alreets u sael'wen bleecken Gheest.
Hebt moet, want heeftet God al so besloten
soo moet het zijn, want siet by yder wert ghenoten,
Tgunt hem is opgheleyt, g'lijck d'Alcoran beschrijft.
Mijn herte door den rou gheperst ghesloten blijft.
'kBid stelt dit uyt 'tghedacht, en wilt u hert niet quellen,
Maer met een bly ghemoet u doch te vreden stellen,
Vrou Moeder blijft gherust: 'kmoet gaen in vremde cleen
Ghelijc een slechten man, verselschapt met zijn tween
inde Tavernen sien hoe't mijn Janitzers maken,
En drincken sy den Wijn, of doen verboden saken
Ik richt haer dan soo uyt, datt't haer wel langh noch heucht,
Wel Moeder blijft ghesont, en 'kbid u maeckt wat vreucht
Ic bid weest doch voorsichtich
Vrou Moeder uwen raet ben ic te volghen plichtich.
Elck bysonder binnen.
| |
[Folio Biijr]
[fol. Biijr]
| |
Wat cracht is oock de Lieffd, hoe dringht sy inde borst,
Hoe wroelt sy in het hert, hoe wert den zin vermorst
van dien die in Lieffde draecht? Wel hoe? wat mach het wesen?
'tIs een gheneuchlick leet, het is een stadich vreesen
vermengt met soete hoop; het is een soete pijn,
Een pijn? gheen pijn; een pijn, die sonder pijn doet sijn.
Tis vreucht, en 'tis verdriet, 'tis droefheyt en verblye,
Tis sotte wijsheyt ist, 'ts wyse mallerye
Het is een cracht, gheen cracht, een kintsheyt van een man,
Een cracht die niemant siet, noch niemant vlieden can:
Het dwingt soo sterck dat ick veel lieuer sou verlaten,
De pracht van 'sKeysers Hoff, en al mijn hooghe staten
dan myne Flora, ach! mijn Peerle Adamant,
Die na u treckt mijn ziel, wiens vlam mijn hert verbrant.
Wiens oogen strael verteert al 'tmerch mijns levens vochtich
Wiens blinckende ghesicht my voet, helaes! hoe tochtich
verlangh ick na u Lieff, Goddin van mijn ghedacht,
Hier ben ick by haer huys: Ist best dat ick verwacht?
Of wil ick cloppen aen? Ha Flora Lieff hoe beven
dees leden, Flora Lieff, mijn crachten my begheven.
sy kijckt van bouen.
Wel wat hoor ick hier ontrent?
Mijn Heer doe dus bedroeft?
Helas! wat meuchdy vragen
Gy weet Princes mijn quel: 'Ken hoeft u niet te clagen,
mijn vreugt mijn hoop mijn troost mijn wens
Helaes! hoe crachtich heerscht de Lieffd' oock inden mens.
So crachtich dat ons hert gestadich wert ghedreven
te lieuen die, die schijnt dat 'tleven ons moet gheven.
Comt ghy niet af mijn Lieff.
Alst u belieft mijn Heer.
Ic voel noch meer en meer
Ick inde Liefd' versmoor, die gaet my meer vermoorden,
Als ick het soet gheruys mach hooren van haer woorden,
Flora uyt
Mijn Engel weest gegroet.
Mijn Heer ooc insgelijck.
Ick wissel Flora niet voor al des Keysers Rijck.
'Ksou u niet wiss'len Heer voor Perssens Landen mede.
Ic niet voor al de Weerlt.
Ghelijck ick oock niet dede.
Ha luckster inde Liefd', ha herten soo vereent,
Hoe luckich ist als Min wort weder-sijds ghemeent.
Maer Enghel Vrou, ick heb mijn dienaer wtghesonden
By Sophys Tempel, gins in d'Arent, daer'ck heb vonden
een seer bequame plaets, daer t'saem wy moghen zijn
een wijl vergaert in vreucht, en drincken Candisch wijn.
O Heer mijn hert besterft.
Want wierdet openbaer wy souden straffe draghen,
Dewijl ons Wet verbiet te drincken van dat vocht,
| |
[Folio Biijv]
[fol. Biijv]
| |
Mits Mahometh vol Wijn, zijn vrint heeft omghebrocht.
Noch meerder is de schant gherekent voor ons Vrouwen.
Mits wy verhit vant sap, ons tucht niet connen houwen
Maer zijn van selfs gheneycht tot 'tgheen men ons om vleyt,
Soo dat een Vrou by dranck tot 'tvraghen niet en beyt:
Maer dat sy aengheport quansuys ondancx moet lyden,
Daer is sy toe bereet, en smeeckt selfs op die tyden,
Dies houdet my voor goet mijn Heer.
'tGhestolen beetgen maeckt diet nut tot gheenen dieff:
Tis maer lust-giericheyt, want alderbest die smaken,
Maer Heer men can hier door wel in ghevaer gheraken,
Tsal blyven wel bedeckt, laet ons niet langh hier staen,
Tis tijt mijn Flora dat wy derwaerts henen gaen.
Mijn Heer ick ga met schromen.
De wijn beneemt de vrees.
Weerdinne uyt.
Mijn Heer weest seer ghegroet: Me Joffrou goeden dach.
Tapt Wijn, en langht een stoel dat Joffrou sitten mach.
De Weerdin maect preparatie, sy brengent ouer ende weder ouer.
Langt ons 'tverkeer-bert eens; Wy moeten Lief wat spelen
Mijn Heer 'kverstaet my niet.
'Ksal u vant mijn me deelen.
Zy spelen stil-swijgende. Van binnen wert ghespeelt.
Bousstangj Bassa, Janitzer Aga.
Hier meen ic vintmen wijn.
Monseur weest seer gegroet
De vraech is ofmen me een can verteyren moet?
Sy scheyden uyter spelen.
Speelt vrylijck voort Me Vrouwe.
Twas maer voor cortswijl heer.
Om sien oft lucken wil, Soot u mijn Heer ghelieft.
Mijn Heer ist uwen sin, ghy wort daer me gherieft.
Sy spelen stom.
Osman met Queissilar ende Capj. gedifuigeert ende met wapenen voorsien, met eenighe stommen.
Wel hola hou; kseg hou: wat volc is hier?
Wie daer? wat's dat gheseyt? Segt wat gelieft u vaer.
Wat? speeltmen hier? k'speel me.
Wel laet ons eerst volenden
Twaer goet dat ick een Bood' voor henen had gaen senden:
Den cop is my ontstelt: voort voort om 'theel ghelach
Wel vremder haen ic noyt van al mijn leven sach.
Voort voort maect cort en goet.
Zy spelen stilswijghende.
dat ghy die schijf verset.
Ick bid wilt soo niet speken:
Mijn Heer g'hebt ongelijc.
Voort jaecht my hier terstont dit volck ter keeten uyt.
Osman binnen. D'andere slaen Silactar metten sijnen uyte Herberghe, de Ioffrou loopt binnen.
| |
[Folio Biiijr]
[fol. Biiijr]
| |
Capj haer gebastoneert hebbende, werpt zijn gedesuigeert cleet af,
Janitzer Aga, ende Silactar loopen oock binnen.
Boustangj sta, sta stil: siet hier of ghy my kent.
Wel Capi Aga hoe? my dunckt dat ghy het bent.
Ghy Mannen dits door last van Osman onsen Heere:
Die dapper is verstoort dat ghy vergeet de Leere
van Mahomet Propheet, die ons den Wijn verbiet:
Maer of het is verboon 'tschijnt ghylien latet niet.
Dits nu daer van de straf, hy heeft my voort gheboden
u dit te segghen aen, Hy sweert by d'hooghe Goden
So ghy't noch meermael doet en daer niet op en past
Dat ghy na desen tijt sult lyden zwaerder last.
Elck wacht hem van misdoen.
Capj binnen.
Silactar uyt.
Silactar desen smaet en sal ick niet verdraghen,
Soo als snoo boeven ons uyt een Taveern te jagen:
Ha Osman al te wreet, ha Osman al te straf
Hy was niet wel besint die desen raet u gaff.
Op sulcken snooden wijs, soo schand'lick te onteeren;
En sulcken smaet te doen selfs aen u grootste Heeren.
Jantizers Spahijs hooft, om sulcken cleynen saeck?
Nu wel, ick hoop eerlangh sal hier van schieden wraeck.
Boustangj Bassa 'kzweyr, 'ken sal dit niet vergheten,
Maer of mijn toorn vergrimt, soo moet mijn Heer oock weten
Die yet wil treflicx doen, moet nemen goet beraet,
Ic sal my veynsen, maer verwachten tot de daet.
tsamen binnen.
Osman, Capj en Queissilar.
Sijn al de schatten ree? wat hebt ghy al vergaert?
Mijn Heer al 'tgheen by u voor-saten is bewaert;
De Kamer is ontbloot, wiens Schat men niet mocht roeren
dan teghen Christenrijck den Oorloch me te voeren.
De Vaten altemael van Siluer en van Gout,
Zijn elcx tot eenen clomp ghegoten en ghedout.
De gouden Appels die daer hinghen inde Salen,
Int Welfsel vant Serrail, wy hebben af doen halen:
Al d'Eel Ghesteenten en Juweelen vant Tresoor,
Tot veertich Cassen toe: daer gaen wy oock me door.
Elcx wel twee voeten langh, soo veel in ouerdaden,
Dat vier Galeyen vol daer me men wel sou laden.
Het Graf van Achomath mijn Vader doet dat op.
Mijn Heer en waert geen schant?
Tsa breect my niet den cop
Maer opent slechs het Graff, 'ksal selfs daer binnen treden.
Mijn Heer sie voor-hem, dat hy niet en valt beneden.
Hy treet in het Graf, ende haelt eenige dingen daer uyt.
Daer zijn de Veders van den Turbant heel beseyt
met Diamanten schoon, van grooter weerdicheyt:
En daer is een Carquant vol Edele Ghesteenten,
| |
[Folio Biiijv]
[fol. Biiijv]
| |
Mijns corts ghestoruen Soons, waer toe de dood' ghebeenten
verciert met desen Schat, die onweerdeerlick is.
Hy treet uyt 'tGraf.
Hebt ghy ooc doen bestellen,
Dat ons de Christenheyt te water niet can quellen,
Constantinopolen dat dat niet wert verrast.
Mijn Heer dat pont Euxin de zwarte Zee ontlast
blijft, vande Rooverij der Polen of Cosacken,
Die voor dees Haven wel haer Ancker derven smacken
Zijn veel Galeyen ja tot twintich toe ghereet.
Oock twintich insgelijcx, doorsnyden wijt en breet,
De Middellantsche Zee, om vry te zijn van Spaengien
Hoe wel die heeft veel wercx met Hollant en Oraengien
Ontrent Cicilien, sta'igh hy zijn Galeyen hout
En by 'tEel Nap'les oock, den Hertoch is seer stout,
Van 'tHuys de Medices, Toscanen of Florensen,
Die zijn Galeyen me stuyrt dicht op onse grensen,
Om die te wederstaen, zijn ons Galeyen uyt,
En krijghen d'een tijt slaech, en dander tijt weer buyt:
Dats d'oorlochs avontuyr, men moet zijn beurt verwachten
Dat is seer wel ghedaen, gaet henen wilt nu trachten
Queissilar en Capi binnen.
Door eenen Droom, die my hout sta'ich in onghenucht,
En dan mijn Moeders woort gaet my daer neffens quellen,
Dat ick dees fantasy niet uyt 'tghedacht can stellen:
Ick heb gheraetslaecht wie my dit opt best verclaert
Dewijl't mijn Moeder niet en dient gheopenbaert.
Mijn Meester Koja wijs, die heeft my dick gheraden
te gaen by mynen Oom, dat die my sou ontladen
van dese duysternis, want daer hy int Serrail
ghevanghen sit, daer hoort hy sta'ich der Eng'lentael.
Ick ga dan na hem toe. Wel Osman wat sal't wesen?
Een Keyser een Soudaen, sou die voor droomen vresen?
En schricken voor de praet, voort praten van een Vrou?
Neen Sultan Osman neen, Ick u te moedich hou.
Hier ben ick by de plaets, Mustapha Oom comt voren,
Mustapha, wel ick vrees hy, 'tleven heeft verloren:
Mustapha, hoort ghy niet?
Kleg hier ghekarkert laes! vol beven en vol schroom:
Wie stoort my nu noch meer?
Mijn Oom ick moet u spreecken.
Hoe? dit is een wonder teecken.
Een Keyser by zijn slaeff, dit moet wat vremts bedien.
| |
| |
Mijn Oom ick heb onlancx een vremden droom ghesien:
'kSoeck daer verclaringh aff.
Helaes! mijn Heer mijn sinnen
zijn soo verwert dat'k haest gheen reden weet te vinnen:
'tLoopt alles buyten spoor, mijns sinnens koor verbaest
Inbeeldich vol ghewoel, en schrick'licheden raest:
Voor d'ooghen schem'ren my dwael-geesten, drochgen, spoken,
Doort stai'ch ghemurmureer mijn herss'nen zijn ghebroken.
'tLeyt alles ouer hoop, 'ken weet nau wie ick ben,
My dunct ick niet my selfs, ja niet Mustapha ken.
Doch seght my uwen droom.
My docht in 'sdrooms ghepeysen
dat ick wech-veerdich was, na Mecha toe te reysen:
Ick sat op een Kameel die groot was soo het scheen,
Maer tusschen myne been heel spoedichlick verdween
en na den Hemel vlooch, soo dat ick in mijn handen
niet hielde dan den toom.
ick soo licht werden quijt, als ghy wel sult u Rijck,
Van mijn verlossinghs-heyl had ick ghewisse blijck.
Weet Heer het groot Kameel daer op ghy hebt gereden
dat is u Keyserrijck, 'twelck tot den dach van heden
u onderworpen is. Maer dat hy henen dreeff,
Verschoont my dat ickt u oprecht te kennen gheeff,
'tBeteeckent, dat u Rijck wel haest sal rebelleren,
En dat u eyghen Volck u selfs sal ruineren:
Dies ghy't verliesen sult: En dat den Toom ghy hielt,
Dat is dewijl ghy leeft u onderdaen gheknielt
een ander Keyser eert: Alleen de naem en teken
eens Keysers blijft u by. Mits hy u is ontweken
En dat ghy bleeft alleen.
binnen.
Mijn Oom goe'n dach ick ga.
Wel wat verclaers is dat? Wel of ickt recht versta?
Wat droom ick weer op nieus? Mijn Keyserrijck verliesen?
Mijn Volck dewijl ick leeff een and'ren Keyser kiesen?
Hoe slaep ick? Droom ick weer? Off raes ick? Wel wat ist?
Of heeft Mustapha zich int spreken selfs vergist?
Hy nochtans is een Man, die met de Eng'len redet,
Hy nochtans is een Man, daer niemant voor en tredet
In wijse voor-segs gaeff, hy nochtans is een Man,
Die al 'tgheheymenis toecomstich weten can.
Doch 'tkan oock wesen dat door't stadich droevich perssen,
Verbijsteringh van zin, ontroeringh vande herssen,
Hy in zijn weten dwaelt. Nu wel het sy hoe't zy
Al 'tgunt is voor beschickt, dat moet ghebeuren my:
Ick ben daer in gherust: Ick moet my gaen bereyden,
Om nu in alder haest uyt Griecken-lant te scheyden.
binnen.
|
|
Auteursrechtvrij