Gedigte

[p. 21]

Awendmijmering
(Op die stoep van 'n boereplaas)

Dis stil....

Geen blaartjie roer,

En die hele werf

Rus sag in die skoot van diepe vergetelheid.

Die dag is dood

En lê begrawe -

Stil.

Soals op Sabbat môrens 'n tortelduif
Die stilte in die lug nog stiller maak,
Deur af en toe te koer en dan te swijg -

So kan jij hoor

Daar onder bij die voor,

Waar nou net modder van vroeëre strome vertel,
Hoe die paddetjies die ontsaglike stilte verstoor.
Hulle kwik en kwek en kwaak,

Dat dit kraak!

Om dan weer almaal op te hou -

Ineens!

Maar nie vir lang nie;

Ontevrede bid

En soebat hul vir reën -

Hulle ween

En gaan dan slaap, vermoeid en uitgeput.

[p. 22]

 

Ver

 

In die veld

 

Gaan 'n skreeuwende kiewiet te keer.

 

Hij vlieg op en neer,

 

Heen en weer,

 

Verskrik

 

Deur 'n jakhals wat tjank in sij buurt....

 

Dis roerloos stil.

 

 

 

En die sterre,

 

O God, die sterre!

 

Hoe mooi

 

Is die firmament versier

 

En uitgetooi,

 

Alsof daar altijd feeste word gevier

 

Daar bo in die hemel,

 

Ver -

 

Ver van hier!