Gedigte

[p. 20]

Amsterdam

Aan mijn vriend Eduard Karsen

Ou Amsterdam is tog so mooi
Met al sijn liggies uitgetooi

In donker, donker nagte.

Dis liggies hier en liggies daar
In lange rije aanmekaar,

Wat flikker in die gragte.

En honderd duisend ogies loer
Op spieëlgladde watervloer

Daar bowe uit die hemel.

Dis liggies hier en liggies daar
En bootjies, wat so saggies vaar,

Dat ligte golfies wemel.

Die liggies soek mekaar weer op
In water, wat teen walle klop

Op stormagtig' nagte.

So toweragtig, lief en skoon
Is liggies, wat op walle woon

En flonker in die gragte.