Huis van Nobi

[p. 68]

Voyage mystiek

Voor Dr C. Rijnsdorp

'k Reisde per trein, het landschap bij de roman
tuimelde achteruit in een verleden tijd.
Maar in de verte schoven, wijd en zijd,
bossen en torens langs elkaar en langzamer.

Iemand zat over mij, na achteloze knik
in slaap gevallen, hij en ik alleen,
waren als ijlgoed onbewegelijk bijeen.
De een was in de ander vastgestrikt.

De avond viel, het raam van de coupee
weerspiegelde wat binnen was naar buiten.
Zo reisden wij in tweevoud op de ruiten,
naarmate 't later werd, eenzamer met ons mee.

Tenslotte was er niets meer te bespeuren dan
het interieur van een compartiment
met duizendmaal het vreemde complement:
Een man die waakte en een ingeslapen man.

Ik weet niet meer hoe mij de angst beving.
Misschien was het zijn niet meer legitiem gezicht
dat mij de man deed aanraken, een dood gewicht
viel in mijn armen als een plotseling ding.

Ik legde het naast mij, trok de noodrem aan.
De vaart hield in, buiten was veel geroep
Later vond ik mijn huis, besteeg de stoep
en las als voor het eerst mijn eigen naam.