Huis van Nobi

[p. 19]

De gestorvene

Toen hij ontwaakte en in het grijze licht
de stoelen rond het bed zag staan
als gisteren, verwonderde hij zich
over het duren van zijn laatste waan.

Waarvan des avonds afstand was gedaan:
het onbewoonde hout, zijn vormsymptoom,
zag hem des morgens onveranderd aan
met tussen hen de schrede van een droom.

Hoewel hij in een donkere en warme zoom
ontslapen was, blijft hem 't arrangement
van kamer, bed en meubelen - fantoom
van vroeger - na doodsogenblik bekend.

Dit schemerbeeld staat op zijn oog latent,
totdat de zon schijnt in het tranparant
en uit de schaduwen een rechter wenkt
tussen de stoelen, met doorboorde hand.