Huis van Nobi

[p. 16]

Mijn moeder heeft een kind

Mijn moeder heeft een kind dat niet kan slapen.
Het ligt maar steeds te staren in de nacht.
Het luistert hoe het regent aan de ramen
en hoort de bomen praten met de gracht.

Er klopt een hart dat slaat in alle hoeken
het monotoon en onverhoord refrein
van vreemde angsten die een schuilplaats zoeken
maar telkens uitbreken in bloed en pijn.

Ik heb een wonde aan mijn zijde open.
Geen pijn of duisternis was ooit zo groot
als bij die plek, waarin mijn bloedbelopen
hand vecht met de dood.