Stichtelijk huisboek

[p. 279]

Zalig die treuren.

Niet hun-alleen die juichen mogen,

Heeft God Zijn zegen weggeleid:

Zijn troostende barmhartigheid

Verschijnt ook slaaploos-schreiende' oogen.

De blik, die nu door neevlen ziet,

Wordt ras glimlachende opgeslagen;
Want pijnlijke uren, dorre dagen,

Zijn heilbeloften voor 't verschiet!

Daar is een dag van licht en vrede

Voor elken zwarten, bangen nacht;

En houdt de Droefheid te avond wacht,

De morgen brengt de Vreugde mede!

O gij, wier oog, de jaren door,

Met bittre drupplen 't graf bepaerelt!
Ai, wendt het naar die Beter Waereld,

Die 't eerst hergeeft wie 't vroegst verloor!

Gelooft! al bracht u de oogst van 't leven

De leêge halmenschoof der smart!

Hebt lief en hoopt! en brak u 't hart,

Dit zij uw psalm: Daar staat geschreven!

God telde elk traantjen dat er dreef;

Uw winter wacht Zijn lange lente;
En de Eeuwigheid betaalt met rente

Wat hier de Tijd u schuldig bleef.

(Van verre naar william bryant.)