|
| |
| |
| |
1983
De sterren staan verkeerd, verzucht Kan. Na de teleurstelling van het oudejaar wil hij zo snel mogelijk weer iets doen. Een revanche. Maar wat? Nog iets met Van Kooten en de Bie? Een reclamespotje? Televisieregistraties van lezingen op scholen? Maar bij het door Kan geschreven boekenweekgeschenk haalt de pers hem verder onderuit. Boudewijn Büch gooit in zijn televisieprogramma het boekje demonstratief als een vod van zich af. Kan probeert te vluchten in een aantal reizen naar plekken waar hij in het verleden zo intens kon genieten, tracht het leven weer het feestelijke ritme te geven. De reis voert ze langs Spiez in Zwitserland, waar Kan zijn allereerste vakantie met zijn vrouw doorbracht. Maar meer dan vage herinneringen zijn er niet te vinden. Het verblijf in een miljonairshotel in Cap d'Ail wordt een drama. In Langwies houdt hij het nauwelijks 24 uur vol. Kan klaagt over zijn gezondheid, maar zijn omgeving kent hem niet anders. Door de jaren heen is Kan zijn eigen dokter geweest, altijd zorgelijk om de minste symptomen. En alle klachten dringen nu eensluidend aan op een advies dat Kan nimmer zal opvolgen: zijn vrouw, al is het maar tijdelijk, los te laten. Terug uit België waar hij aan de kust zijn vijftigjarig huwelijksfeest viert, is hij vol van een nieuw idee. Geen oudejaarsavonden meer, maar elke week na het gesprek met de ministerpresident wil hij in een conference van tien minuten de actuele gebeurtenissen beschouwen onder de titel ‘Het was me het weekje wel’. In de laatste maand van zijn leven gebruikt Kan het dagboek als een soort medisch klachtenboek. Als hij krachteloos op bed blijft liggen, schrijft hij bijna van minuut tot minuut bladzijden vol. Hij gebruikt het dagboek zoals hij dat deed in Birma en van 1957 tot nu: als klankbord en allerlaatste houvast.
| |
| |
| |
Dinsdag 11 januari 22.25 uur
Spijt? Vandaag 11 januari weet ik het nog niet. Een puinhoop is dit werkhuisje. Tijd voor niets, nooit meer, denk ik. Haalde met moeite elf uur Peter van Lindonk, die voor het boekje kwam dat ineens niet meer kon wachten. Ik geef het (voor vandaag) maar op. Ga krant uit de bus halen. Mag eigenlijk niet. Is zo gevaarlijk. Ol is lief, maar ze eet me gewoon helemaal op.
| |
Zondag 16 januari 23.30 uur
Dagen vliegen voorbij. Steeds zekerder wordt het dat de oudejaarsavond een grote kijkdichtheid had, zeveneneenhalf miljoen kijkers, maar een kleinere waardering. Freek aan de overkant om elf uur werd vanaf het begin gebombardeerd als mijn tegenpartij en zoiets ligt me slecht. Je zou ook kunnen vragen wie is beter Johan Cruijff of Wim Kan. De plaat van mij wordt slecht verkocht. Volgens Frans, met wie we mijn verjaardag vierden om o uur o, zou er gisteravond een zuur stuk in het Parool hebben gestaan. Over Freek zijn plaat die liep als een trein en de mijne als een schildpad. Maar... het is ook geen goeie plaat! en het was ook geen goeie uitzending. Kunt u mij ook zeggen hoe laat de boot naar Elba gaat?
| |
Vrijdag 21 januari
W.K. als straatzanger met buikorgeltje voor het hoofdkantoor:
zolang de sterren blijven stralen
Maar zodra de wolken dalen
en de mens in het donker leeft
om wie de hoogste rente geeft
(kijkt op zijn horloge en zegt: Roparco!)
Maar ‘zij’ wilden de parkeerwachter en W.K. die in een Alfa Romeo kwam parkeren. Neen, zei ik tegen een half miljoen gulden.
| |
| |
| |
Maandag 24 januari. Avond 22.05 uur
Gerard Reve op tv bij Aad van den Heuvel. Iedereen was boos op hem. Maar toch stal hij de show. Je kunt hem alleen onderuit halen door hem gewoon niet serieus te nemen. Gerard Reve over de hoofdredacteur van het Parool: hij moet weg, iets anders gaan doen. Katholiek worden. 't Is een beetje een paardemiddel.
| |
Dinsdag 25 januari
Elke avond als ik op de knuffelstoel zit bij haar bed en als ze dan tenslotte slaapt, wordt mijn trek in zelfmoord groter. We zijn over het hoogtepunt van ons leven heen, denk ik dan en ik geloof dat ik niet bang ben voor de dood, maar ik wil haar onder geen beding alleen laten... Dus dan maar door.
| |
Zondagavond/maandagmorgen 31 januari 1.00 uur
Natte sneeuwdag. Frans kwam weer terug (thuis) om twee uur. Ik alleen in stortsneeuwbuien naar Carolina Hoeve gelopen. Een uur lang eenzaam door Onzalige beetje witte Bossen. Naar Arnhem bioscoop. De film ‘Annie’ gezien. Ol genoot. En dan te bedenken dat het allemaal echt gebeurd is...
| |
Woensdag 2 februari 19.00 uur
Het boekenweekgeschenkje heeft 128 gedachten. Ziet er prima uit. Bereid mij nu voor op de persconferentie 28 februari. Wordt niks. Ben allergisch voor journalisten.
| |
Vrijdag 11 februari
Voor het eerst op Deventer kunstijsclub van 15.30 tot 16.30 uur geschaatst met zuster Donny. Zij op noren en ik op mijn hockeyschaatsen. Begon met op mijn billen te vallen maar... opa krabbelde weer aardig op en reed zeker vijftien baantjes van 400 meter. Ol genoot samen met Frans in de kantine met chocomel en frites! Leuke sfeer! Veel kinderen (gelukkig) die (gelukkig) veel om handtekeningen vroegen. Prachtige weg terug langs Zutphen, dat daar statig aan de overkant van de IJssel lag. Leuke middag.
Frans de boodschappen en ik in de slaapkamer Bert Haanstra bellen. Deed lang verhaal (hij is beslist nog langer van stof dan ik)
| |
| |
over hoe hard hij had gewerkt aan de mix(?) van de Carmiggeltfilm. Begreep driekwart niet, maar merkte wel dat ook een Haanstra met 65 (!) buiten-en binnenlandse onderscheidingen zich niet gelukkig voelt tussen vier films van Rob Houwer die straks in Tuschinski 1 staat en Haanstra in 11. Haanstra voelt zich toch miskend.
| |
Zondag 13 februari
Vanmiddag waren Ru en Sant hier! Precies van half vijf tot half zeven. Het was gezellig, maar bij voorbeeld over Van Puthoven (improvisaties) denken wij totaal verschillend.
| |
Maandag 14 februari
De verpleegsters zijn ‘op’. De aardige en de goeie.
| |
Zondag 27 februari. Middag. Kudelstaart
Vandaag hele dag op het landgoed. Zalig geslapen in ons eigen tweepersoonsbed! Onvergetelijk weekend. Ria had huis en broeikas prachtig onderhouden. Morgen de persconferentie waar ik moreel niet vanaf zou kunnen, omdat ik het geschenk voor de boekenweek schreef. Maar 24 maart begint de boekenweek pas.
| |
Woensdag 2 maart 19.30 uur
Boekenweekgeschenk wel een enorme teleurstelling geworden. Behalve Henk van der Meyden die maandagmorgen al juichte in de Telegraaf; maar de rest zuur, vervelend en opzettelijk vol foute informatie. Van oude conferences had Kan een boekje gemaakt of van zijn spiekborden en verder was Corry na haar ‘beroerte’ opnieuw in het ziekenhuis opgenomen. Het ergste is dat ik er niets aan doen wil, want tegen opzettelijke foute berichtgeving doe je ongeveer niets.
| |
Maandag 14 maart 19.20 uur. Studio Cap d'Ail
Alleen met Ol en zuster Diny. Frans vanmiddag naar vliegveld Nice gebracht. Moet morgen in Nederland aan een tournee met Engelsen beginnen. Onvoorstelbaar. Het woord van Frans. Onvoorstelbare negen dagen. Toen hij weg was, voor het eerst weer eens alleen met Ol geweest. Winkeltjes op het vliegveld gekeken. Samen
| |
| |
via Boulevard des Anglais naar Cap Estel Hotel teruggereden. Het autorijden ontspande mij. Mis nu al de filosofische avondgesprekken.
| |
Dinsdag 16 maart 9.15 uur. In de bedden van Cap Estel
Frans is weg en de zon is weg. Als het zulk slecht weer blijft, wordt de dobber nog zwaarder (om het laatste restje lol dat ik mijn leven nog heb tot een goed einde te brengen). Krijg steeds meer het gevoel dat voor ons nu het einde echt nadert. Gisteravond met zijn drieën in het hotel gegeten. Goed maar sfeerloos en met alle bedienden om je heen. Geef mij maar die kleine, echt Franse restaurantjes. Vroeg naar boven met bier.
| |
Zaterdag 19 maart 5.00 uur. Kamer 55, Cap Estel
Motto (sinds vertrek van Frans maandag) en gelachen dat ik heb... Leuk leven heb ik nu. Ik kan weer niet slapen. Raak met de dag meer uit mijn evenwicht. Heb geen twee uur van de zestien (?) uur rust. Gistermiddag even met Ol naar airport van Nice oefenrit voor vandaag afhalen van Coby (15.15 uur; wordt tijd dat er wat gebeurt). Met Ol over de Boulevard des Anglais. Op een bankje 35 minuten met Ol gezeten. Ol in haar Rivièra-blauwe bodywarmer en haar crèmewitte Breton op. Donkere zonnebril. Ik zo in mijn blauwe overhemd. Twee wat zonderlinge ouden van dagen op een bankje van Nice. Twee mensen waar we vroeger zo om lachten...
| |
Maandag 21 maart. Avond. Lente
Goddank is ook deze rotdag voorbij. Het is twee minuten over twaalf. Dus eigenlijk dinsdag. Het liefst nam ik alles tegelijk in om in godsnaam van deze schandelijke rotwereld verlost te zijn. Het leek vrij aardig te gaan, maar vanmorgen derailleerde de trein voor de zoveelste keer. Is er een andere manier om Ol hanteerbaar te maken? Mijn leven is nu voorbij. Egocentrisch (wie niet) denk ik steeds: 't is gewoon afgelopen. Olle, Olle ik hou nog steeds zo van je. Omkijken durf ik helemaal niet meer, want daar ligt dan dat hele kleine, grijze hoofdje zo erg alleen.
| |
| |
| |
Woensdag 23 maart 11.30 uur. Op terras (het plein) van onze kamers Cap Estel
Telefoon met meneer Van Liempt. Vroeg of hij over een half uur weer mocht bellen. Voel me weer eens enorm gedeprimeerd. Deze vakantie heeft mij meer kwaad dan goed gedaan. Stress denk ik dat ik heb en een slokdarm die af en toe op slot gaat. Overigens gisteren dan eindelijk mooi uitstapje gemaakt met Ol en Coby via Col de la Madonne naar St. Agnes. Om 17.15 uur terug in de studio. Ik alleen naar Tu en Pé in Santa Fé. Nou ook niet bepaald om te zeggen vrolijk uitstapje, al zijn ze erg lief en begripvol voor mij! Eerst een kwartier alleen op een muurtje gezeten om even tot mezelf te komen.
| |
Zaterdag 26 maart 10.15 uur
De zon doet vanmorgen veel van mijn verdriet wat ik hier had, vergeten. Ben tot niets gekomen wat ontspanning betreft. Ook Coby, hoe doortastend ook, bracht toch nieuwe problemen. Alles is bijna ingepakt. Denken om twee uur weg te gaan. Gistermiddag om tien voor vier in de Studio Goof gebeld. Kwam vrijwel direct en bleef bij Ol zeker een uur. Daarna met Goof nog gewandeld langs Pinède en de zee, maar wat ik had willen zeggen, zei ik niet. Misschien schrijf ik hem straks nog even.
| |
Zaterdag 9 april. Avond. Wildwal
Onverwacht mooi weer. 's Middags in de Beekhuizer Beek gestaan met Victoria (16) en Koen (22). Laarzen die niet nat wilden worden. Baldadig spel. Iedereen tenslotte drijfnat en... veel gelachen. Victoria heel erg moeilijk, maar bijzonder meisje, dacht ik. Veel plezier met ze gehad. Grootste winstpunt van de laatste dagen, de lieve mevrouw Pruis!!! Bernadette en Donny en mevrouw Gerritsen. Ze brengen eindelijk een beetje rust, want ik ben nog steeds uit mijn evenwicht door de vakantie.
| |
Maandag 11 april 6.30 uur
Het begint al vanaf 6.10 uur licht te worden. De stilte verdwijnt door erover te spreken. Ik zit alleen met cognacgroc en mijn gedachten. Ol slaapt. En ik denk al een paar ochtenden dezelfde gedachten. Nu schrijf ik ze op. Dat wordt een tweede Wim Sonne- | |
| |
veld, Buziau, Davids. Bestaat niet. Er kwam nooit een tweede Chaplin, Chevalier of Piaf. Goddank. Onzingeschrijf van de pers.
| |
Maandag 18 april 13.00 uur. In de zon op de stoelen bij de vijver
Prachtig warm weer. Maar treurig in mijn hart. Zo bang voor die boze toorn van Ol tegen, tegen wie straks weer? Steeds weer last met slikken. Zenuwpatiënt!?! Even met Ol gelopen in het natuurreservaat. Om twee uur fysiotherapie. Om drie uur mevrouw Gerritsen. Plannen om zaterdag naar Langwies te gaan. Met Frans en Bernadette. Moet Frans er nog over bellen.
| |
Woensdag 27 april 8.00 uur. Enzian, Langwies
Gisteravond om ongeveer zes uur 22 herten boven het huis, maar wij waren nog niet terug uit Chur. Plantenbak naar Frau Brüesch gebracht. Half uurtje met haar geplaudert. Toen belde Ol. Het eten was klaar en of mein Mann thuis kwam. Ol had samen met Bernadette lekker gekookt. Frans gebeld die meldde dat hij toch nog kon komen, maar dat had gelet op herhaling van Frankrijk-stemming weinig zin. Nog geen 48 uur in de Enzian en we gaan weer terug.
| |
Woensdag 4 mei. Wildwal
Met Frans op de heuvel voor het eerst weer gezeten en gelegen met de ligstoel.
| |
Donderdag 5 mei
Nu is het stil geworden om mij heen.
| |
Vrijdag 6 mei 10.30 uur
Telefoon met Frau Brüesch. Veel gegadigden voor de Enzian. Enorm blij met dit bericht, dacht al dat de Enzian onverkoopbaar zou zijn.
| |
Zaterdag 7 mei 13.15 uur. In mijn eigen sfeervolle werkkamer
Ol zit bij me. Ik heb net drie kwartier gewandeld in een regenachtig stil vogelfluitend toverland. Eindelijk weer eens wat gelopen. Gistermiddag weer op de heuvel gelegen. Zalig ontspannend. Moest wel, want de zenuwen (?) zijn toch op mijn slokdarm geslagen. Of is het een duistere kwaal?
| |
| |
| |
Dinsdag 10 mei 12.00 uur
Koud weer. Wat trieste stemming. Ol stil en brommerig. De koffiepot liep weer eens over en zo. Eén jaar geleden gebeurde ‘het’. Dat veranderde van de ene op de andere dag ons hele leven! Maakte een einde aan de sprookjesachtige sfeer van succes, gezondheid en samen, samen. Het laat me niet los. Een gevoel van onrust is de laatste dagen steeds om mij heen. Gisteren meneer en mevrouw Van Liempt hier. Een groot succes, dacht ik. Ol beter dan ooit. Meneer Van Liempt neemt mijn hondennummer. Niemand begrijpt als ze zo is, wat ze dan eigenlijk mankeert. Ik helaas wel.
Het druppelt nog wat na. Laatste aanvraag bij meneer Van Liempt voor vier voorstellingen in september in de Jaarbeurs Utrecht voor de verenigde verzekeringsmaatschappijen. Vier maal veertig minuten voor honderdduizend gulden. Neen, zei ik.
| |
Zaterdag 14 mei 12.45 uur
Telegraaf: André van Duin op oudejaarsavond op de tros. Parool: Freek raakt steeds meer in balans. Velpse krant: Wim Kan raakt steeds meer uit zijn evenwicht. Op oudejaarsavond in z'n graf?
| |
Zaterdag 14 mei 23.10 uur
Twee onweersslagen, bliksem in de verte. Hij kan niet over de IJssel. Milde stortregens en... de krekels. Nooit meer gehoord de laatste honderd jaar. Ol riep vanuit de slaapkamer al weer tweemaal: ‘Wim.’ Dat klinkt soms als een misthoorn. Moeilijke dag. In wankel evenwicht tussen Ol en Bernadette (of dé verpleegsters in het algemeen).
| |
Zondag 15 mei 18.20 uur
Met Ol in mijn werkhuisje waar ik niet in werk. Alles staat stil. Ik ben erg zenuwachtig en denk, hoop dat daar mijn slikmoeilijkheden mee te maken hebben. Slikken doet geen pijn, maar benauwd gevoel als er iets omlaagglijdt, alsof het iets passeert.
Vanmiddag heel erg alleen de schitterende, gele wandeling gemaakt. Denk echt op plekjes te zijn geweest, waar ik sinds mijn jeugd nooit meer kwam. De tijgerbosjes nu bossen, van oom Wim. Veel wandelaars in 't begin. Totale ‘miskenning’. Werd niet herkend! Vreemde gewaarwording.
| |
| |
| |
Zondag 21 mei. Eerste Pinksterdag. Bijna 22.00 uur
Even alleen in mijn werkhuisje. Kan alleen, omdat Frans er is. Ol zit met hem en zuster Wilma zoet tv te kijken. Ik even zonder de spanning die Ol toch steeds weer bij me oproept.
Net terug van ‘wildrijden’ in de bossen tot Laag Soeren. Mooi, maar weer geen wild gezien. Frans was ook mee. Stiller dan ooit. Zelfs mevrouw Pruis viel het op. Vanmiddag dan eindelijk de nieuwe bedriegertjes in werking gezien. Spuiten bijna een meter hoog. Blijft een enig kijkspel. Af en toe er zelf ook in gestaan. Tenslotte met drie meisjes en een jongen in de fontein gestaan. Met twee aardige mevrouwen door de stralen gelopen. Veel kwajongenswerk. Veel herkenning en ontspanning. Goddank, want bijna dagelijks denk ik 's nachts: dit hou ik niet uit.
| |
Maandag 22 mei. Tweede Pinksterdag. 15.00 uur
Vanmorgen driemaal even het bed uitgeweest en binnen vijf minuten was het weer: ‘Wim!’
Ik zie er niks meer in en zou er nu op dit ogenblik wel uit willen knijpen. Ik ben gewoon alles kwijt: mijn vrouw, de natuur, het eten, het glaasje wijn, mijn werk, de gezelligheid. Ik doé alsof ik nog geniet, maar ik leef in één grote angst dat zij iets vreselijks zal zeggen. Ik weeg ieder woord van haar, terwijl ik weet dat ze driekwart onzin zegt. Ik heb in mijn gevoel gewoon niks meer...
| |
Woensdag 25 mei 24.00 uur
Laat geworden! Boeiende uitzending gezien. ‘Een gebaar’ vanuit Carré. Uitverkocht. Koot en Bie en Freek voor Amnesty International! Mooi! mooi. mooi. Met Herman en Joop Visser die zong voor misschien wel vijf miljoen kijkers: als hij ooit zo seniel werd om een ridderorde aan te nemen, hij die in de Westeinder zou gooien, naast die van Corry en Wim... Ontroerde me toch heel erg, naast Tuf zittend, dit te horen. Samen uitgerangeerd en dan ineens, op een totaal andere manier tot leven te worden geroepen. Heel erg aardig van die Joop Visser! Verder vanmiddag op Middachten twee herten gezien. Eén hinde en één bok met mooi gewei. Frans en Franco liepen vrij ver achter mij. Ze hebben alles maar half gezien! Ontroerend moment. Tweemaal dus vandaag. Verder ben ik ook niet veel meer waard. Overal last van, maar weet niet wat het is. Toch
| |
| |
geweldige dag geweest in de stortregens. Het regent nog. Ik ga een ark bouwen...
| |
Zaterdag 28 mei 18.55 uur
Af en toe stortregens. Hoogwater bij de IJssel zien opkomen. Ellende overal. Ik ben echt totaal uitgeput letterlijk en figuurlijk. De sterren staan verkeerd. Alles zit al ruim een jaar tegen. Ik zie er totaal niets meer in. Zou vannacht uit willen stappen. Heb geen enkel vooruitzicht meer. De helft (minstens) van mijn vrouw kwijt, mijn hele werk. Verder voel ik overal pijn bij het slikken en verder denk ik dat ik kanker heb. We zullen wel zien. Niets kan me meer wat schelen.
| |
Donderdag 2 juni 10.15 uur
Heer Tempelman belde. De bv maakte ƒ 150 000, - koerswinst.
| |
Vrijdag 3 juni. Bijna 24.00 uur
Doodmoe en steeds andere pijnen. Zenuwen? Of oorpijn na die druppels of toch nog iets vreemds. Iets minder slikmoeilijkheden, maar lang na het eten als ik allang uitgeslikt ben, krampt er overal iets in mijn borst. Ochtend slecht begonnen. Vannacht om half twee weer niet lekker. Weet dan niet waar ik het zoeken moet. Geen slaap- of kalmeringsmiddelen meer genomen. Nu zelfs (even) geen wijn! Alleen koele melk. Mooi weer, maar slechte conditie. Bij de vijver gezeten. Mevrouw Pruis gehaald en ik in mijn huisje gaan slapen. Zo moe! Zo lusteloos! Zo uitzichtloos...
| |
Dinsdag 7 juni. Ongeveer 21.00 uur. Bij de vijver
De reiger spuit. Het water klettert. Een prachtige, windstille avond. Bijna zou ik weer eens gelukkig kunnen zijn... Durf het nauwelijks op te schrijven, want dan gebeurt er weer wat. Twee fietsdagen ongeveer twintig kilometer achter de rug. Hebben als bij toverslag al mijn zenuwen (of kanker) doen verdwijnen.
| |
Donderdag 9 juni 18.30 uur
Ruim anderhalf uur boven op de heuvel liggen slapen. Hooikoorts. Drie dagen achter elkaar gefietst. Erg in mineur. Slechte conditie: oren doen steeds pijn. Er staat druk op en die gaat over in spanning op de slokdarm.
| |
| |
Het wordt stil om ons heen. Et wordt weinig meer getelefoneerd.
| |
Maandag 20 juni 21.30 uur en nog steeds buiten!
De reiger loopt. Een stille, ongekend heerlijke, warme zomeravond. Hier gegeten dat wil zeggen Ol in mijn huisje en wij, Donny en ik ervoor. We hebben het, net als met Bernadette, erg evenwichtig en prettig. Afkloppen. Morgen wisselen van de wacht (Donny - Wilma) en zaterdag weer (Wilma - Bernadette). Donderdag komt Frans om te spreken over één week snoepreisje in verband met 28 juni ons vijftigjarig huwelijksfeest. Frans zegt: La Panne!!! Logeren in de flat van mijn ouders. Als Ol dat wil, vind ik het best. Lekker voor mijn hooikoorts en eindelijk weer eens op het strand.
| |
Zaterdag 25 juni. Ochtend
Afgekoeld door onweersbuien. Hoera, voor de achtste maal zonder rusten de Posbank opgefietst.
| |
Dinsdag 28 juni. Avond. Appartement 111, Sandpiper La Panne
De grote dag. Eerst naar Nieuwpoort boot bekeken op de IJzer. Toen naar Brugge. Leuk toeristisch. Half uur samen met Tuf in rijtuigje door Brugge gereden. Koetsier met strohoed legde alles uit. Mooi. Frans op ons gewacht. Tijdje naar filmopnamen Hugo Claus staan kijken: ‘De Leeuw van Vlaanderen’. Bij de Italiaan in La Panne voortreffelijk gegeten. Veel last van slokdarm, maar blijf denken dat het zenuwen zijn. Zulke vreemde symptomen. Onverwachte pijnen op de meest vreemde plaatsen. Niet na te vertellen zo verward.
| |
Vrijdag 1 juli
Vertrokken uit de Panne om 15.15 uur. Alles langs de kust. Het leukste: de pont van Breskens naar Vlissingen en het tongenrestaurant in Tiel hoog op de dijk. Uniek uitzicht over de Waal. Een Zwitser ging voor anker. Om nooit te vergeten. Licht aan in de witte kajuit van de schipper. Mooi! Net om half twaalf thuis. Gevoel van vijf weken weg te zijn geweest.
| |
| |
| |
Zaterdag 2 juli
Rudi Carrell in interview met Henk van der Meyden vanmorgen, gaat wekelijks op zaterdagavond bij de kro-televisie een showprogramma; doen met actualiteiten. Goddank had ik mijn eigen plan al aan meneer Van Liempt en Frans verteld nog voor wij Nederland verlieten. Aan Frans op de paradijsheuvel waar het ook min of meer ontstond. Vanaf vrijdag 4 november a.s elke week ná het gesprek met de minister-president tien minuten lang de afgelopen week bespiegelen (bij voorbeeld vier maanden lang?) onder motto: ‘'t Was me 't weekje wel.’ Beginnen met dit liedje... Dan ongeveer tien actuele grapjes in een conference uitlopend in het liedje ‘Kleine Nederlander’:
over al je zorgen en tobberij
(onze lieve Lubbers slaapt onder je bed)
| |
Donderdag 7 juli 15.00 uur
Fiets nu elke ochtend de Posbank op zonder af te stappen. De klachten komen af en toe in verminderde mate terug. Neem nog geen medicijn (van Henny!) in. Wacht weer even af. Warm, maar heerlijk weer. Gisteren weer eens anderhalf uur op de heuvel in vaste slaap. Geluksgevoel overvalt me dan, ondanks alles, toch wel eens een beetje. Denk steeds omlijnder over het televisieplan ‘'t Was me 't weekje wel’. Elke vrijdagavond na het gesprek met de minister-president in een kwartiertje de week laten passeren. Meneer Van Liempt is erg enthousiast. 4 november beginnen tot 31 december. In geval van succes nog even doorgaan.
| |
Donderdag 13 juli
Om 16.45 uur meneer en mevrouw Van Liempt bij ons op bezoek. Daverend succes. Na enkele moeilijke, stille dagen ineens een geweldige opleving. Op terrasje van de Ruif met ons vijven (met
| |
| |
Bernadette) gegeten. Heerlijk. Gezellig. Daar kon België zelfs niet tegen op. Veel gelachen. Deed 's nachts (helaas) geen oog dicht.
| |
Zaterdag 15 juli
Meer dan 30 graden. Toch, voor de vierentwintigste keer, Posbank opgefietst. La col de la Posbanque. Fijn. Verder gaat het me weer slecht. Erg Siepkesachtig en Ol maakt me nu niet bepaald mild. Gaan nu samen wat rijden. Naar het rozenbos. Er staat in Velp een mooie fiets te koop. Vijf versnellingen. Blauwgrijs. Trimfiets. Nog steeds niet beslist.
| |
Zaterdag 23 juli 11.55 uur
Gisteren om elf uur naar bed met één Seresta en één Dalmadorm. Om half één al weer wakker van de migraine. Nog een Dalmadorm genomen. Wakend geslapen. Om acht uur één Saridon tegen de barstende hoofdpijn. Hielp wel een beetje. Tot half elf geslapen of gewaakt. Opgestaan met hoofdpijn. Trekt nu weg. Geen fietsen tegen de Posbank. Wat heb ik? Stress? Overspannen? Oververmoeid? Na vijftien maanden spanning.
| |
Donderdag 4 augustus
Gesprek met meneer Van Liempt. Heeft gebeld met prof. Schuiten, Radboudziekenhuis, Nijmegen. Naar alle waarschijnlijkheid kom ik in contact met prof. Nijdam, de (beroemde) neuroloog van prins Claus.
| |
Zondag 7 augustus
Wat ik zou willen? Twaalf uur slapen op één werkelijk goed slaapmiddel of slaapinjectie, maar misschien kan dat niet.
| |
Woensdag 10 augustus 18.00 uur
Tweeëndertig graden buiten. Tot nu aan toe gevoel van uitgeteld te zijn. Totaal apathisch.
| |
Maandag 15 augustus 10.15 uur
De beste nacht van alle slechte nachten. Voorwoord programmaboekje ‘De zoon van Louis Davids’ schrijven. Dinsdag om 4 uur herhaling Aad van den Heuvel, kro.
| |
| |
| |
[St. Radboudziekenhuis] ± 1 september
Heer Van Liempt 070-550800, kantoor thuis
totaal geen speeksel
doof
schor
duizelig
warm
| |
Dinsdag 6 september
Henny Bon komt weer.
| |
De laatste dagen van het dagboek worden gebruikt door de doktoren van het St. Radboudziekenhuis om schriftelijk antwoord te geven op Wim Kans vragen.
De laatste zinnen:
Wij blijven eerlijk.
Longen zal wel lukken.
Gehoor. Wij hopen beter als medicijnen veranderen. Niet zeker.
Ook wij Vinden dit met u samen een ramp.
Koelte. Raam is open.
| |
Laatste losse bijlage is een telegram van 31 augustus:
Wij wensen u een spoedig ontslag uit het Radboud
van harte Veel rust en beterschap voor Corry en u.
Freek en Hella de Jonge
|
|
Auteursrechtelijk beschermd