|
| |
| |
| |
1979
Het programma ‘Veertig jaar cabaret’ zal voor het laatst gespeeld worden, voornamelijk in de steden met grote theaters die vanuit de drie woonplaatsen van Kan, Kudelstaart, Rheden en nu ook Scheveningen, makkelijk te bereiken zijn. Maar het jaar begint wat onfortuinlijk. Door de strenge winter is Kan als fervent schaatser veel op het ijs te vinden, komt in Velp ongelukkig ten val en breekt een duim. De eerste voorstellingen worden afgelast. Na een uitnodiging van de rvd werkt Wim Kan zijn eigen idee uit voor de zeventigste verjaardag van koningin Juliana; een televisiegesprek tussen hen beiden onder het motto ‘over regeren en confereren’. Maar Kan maakt al in een zeer vroeg stadium gebruik van zijn bij iedere eventuele televisieverschijning bedongen vetorecht. Jos Brink wordt nu op de verjaardag van de vorstin de hofnar en wint daarmee de Televizierring. Het jaar wordt afgesloten met wederom een serie voorstellingen in het Nieuwe de la Mar theater; een prachtige aanloop tot Kan's derde oudejaarsconference. 23 maart maakt de eerste krant al met stellige zekerheid melding van deze gebeurtenis. Na de vlucht van de sjah komt Khomeiny op 1 februari na vijftien jaar ballingschap terug in Iran. Khomeiny, een ramp zonder gironummer. De eerste Europese parlementsverkiezingen vinden plaats. In de Voerstreek woedt een veldslag om burgemeester Happart. Harrisburg toont de risico's van een kernramp. De Sovjettroepen bezetten Afghanistan. Cruijff gaat in Amerika voetballen. Homofielen demonstreren tegen bisschop Gijsen. Daar mag in de kerk zelfs een kaarsje niet flikkeren. Tien dissidenten bepalen in de Tweede Kamer het stemgedrag, wanneer beslist moet worden over de modernisering van de Navo-kernwapens. Vlak voor oudejaar wankelt het kabinet-Van Agt. Het zou niet de eerste keer zijn dat Kan's oudejaarsconference getroffen wordt door de val van een kabinet. Maar helaas, voor de extra dimensie
van de uitzending, overleeft Van Agt het nachtelijk debat van donderdag 20 december. Van Agt is een kernkoppie. Regeren is vooruitzien naar de verkiezingen van 1981.
| |
| |
| |
Maandag 1 januari 23.18 uur. Te bed Wildwal
Temperatuur 14 graden onder nul. Alles op het wolvenslot. Zojuist in pyjama met winterjas daaroverheen, zogenaamde schaapskleren, gecontroleerd. Sneeuw schittert. Kerstboom ook. Staat er nog. Gered uit de slopende handen van Ol. Mag tot Driekoningen blijven staan. Veel sporen van reeën en herten. Absolute stilte. Ol drinkt haar cognac in haar warme bed. Het jaar is begonnen in een unieke sfeer.
| |
Vrijdag 18 januari. Ochtend
Twee uur en twintig minuten gewandeld door een uniek Veluws landschap wat ik eigenlijk niet kende. Bij Heuven direct het bos in. Twee herten in de sneeuw. Belevenis. In grote bocht achter de Posbank om en in de schemer bij de Kaap omlaag. Sfeer van ‘Ik zie nooit mijn moesje meer’. Frans besloot, te blijven slapen. Oergezellig. Tweeëneenhalve liter wijn opgedronken. Top van de top. Wieteke op de video gezien. Frans voor het eerst. Wij voor de vierde maal. Zo lief vertederend. Om half twee allemaal naar bed. Hemels stukje leven.
| |
Maandag 22 januari 21.45 uur. Wildwal
Gebroken duim begint weer pijn te doen. Op televisie England Spiel gezien. Alles niet te geloven. Moet Ischa Meijer eens op zijn joodse sodemieter geven. Neem mij dat voor na elke uitzending over het verzet in Nederland.
| |
Dinsdag 23 januari 20.51 uur. Wildwal
Ingeijzeld. Nieuw woord. Begrijp door de radio van 20.30 uur nu min of meer dat het sinds oudejaarsdag toch wel echt raak is. Nederland onberijdbaar. Doodse stilte hier. Mooi. Maar om half twee kinderstemmen op de weg beneden. Vertrouwd geluid en bericht uit de samenleving. Ze schaatsten gewoon op de weg! Hun lach klonk door het bos als van de laatste overlevenden van een atoomoorlog.
| |
Dinsdag 30 januari 16.45 uur. Wildwal
De punaises in mijn duim gaan weer op pad. Zeker door het schrijven. Vanochtend lange telefoon met meneer Van Liempt over mijn
| |
| |
duim en wel of niet optreden. Meneer Van Liempt: ‘Ik kan het niet beoordelen. Ik heb nog nooit met een gebroken duim tweeëneenhalf uur op het toneel gestaan.’ ‘Gut, ik dacht juist dat u mij dat eens had verteld.’ ‘Nee, u vergist zich. Ik heb weleens tweeëneenhalf uur met een gebroken hart op een stoep gestaan.’
| |
Zondag 4 februari 21.05 uur. Studio Scheveningen
Met de Medische Engelen in Cap d'Ail gebeld. Duim slecht. Daarover van hen lang en goed advies. Niet spelen als hij niet echt beter is. Journaal van vijf minuten. Over Iran en Khomeiny. Ziet er somber uit. vpro op grappig. Niet te harden. ‘Herenleed’. Twee dilettanten met één dilettanten-tekst. Maar het zal wel uniek zijn. Wachten nu op ‘Archie Bunker’.
| |
Vrijdag 23 februari 12.00 uur. Wildwal
Een vier-uur-wandeling met Frans. Niet gewoon meer. In donker en dikke mist achter de Carolina Hoeve langs in absolute eenzaamheid. Geluksgevoel van ongekende grootte.
Eergisteren werd meneer Van Liempt benaderd door iemand van de Rijksvoorlichtingsdienst, heer v/d Berg (?) of ik ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van de Koningin een televisieprogramma wilde maken van ongeveer een uur of 75 minuten! in twee maanden tijd dus. En waar moet de rekening heen? vroeg meneer Van Liempt. O ja, daar was nog niet zo aan gedacht. Ach, dan maar naar de nos, want die zond het programma uit. Na lang lachen over zulke dilettanten die zoiets konden bedenken, bedacht ik een tegenvoorstel. Besprak het met Ol en Frans, toen wij woensdag bij restaurant Dubbelink aten. Een open vrij gesprek met de Koningin voor de televisie waar ieder mocht zeggen en vragen wat hij wilde. Vetorecht over uitzending voor beide partijen en niemand erbij (helpers weg). Daarover is meneer Van Liempt zojuist bij onze telefoon van half elf enthousiast geworden, nu gaan bellen met de Rijksvoorlichtingsdienst. Een miljoen kost zoiets algauw, heeft Van Liempt gezegd. Als Wim Kan wil dat Frank Sinatra de appeltjes van Oranje zingt, moet dat toch kunnen...
| |
| |
| |
Vrijdag 2 maart 12.40 uur. Wildwal
Lang met meneer Van Liempt en Frans Rühl getelefoneerd over o.a. Luns bij de nsb van 1933 tot 1936 (?).
| |
Dinsdag 27 maart 20.45 uur. Wildwal
Meneer Van Liempt kreeg telefoon van comitéman Van den Berge dat de Koningin in principe wel iets voelt voor een televisiegesprek met mij. Vannacht de titel bedacht: ‘Koningin praat met Wim Kan over regeren en confereren.’ Meneer Van Liempt zou freule Röell bellen. Wij stellen een brief op met suggesties, voorstellen, ideeën. Persoonlijk denk ik nog steeds dat er niets van komt, maar... we zullen zien.
| |
Zondag 1 april 20.45 uur. Studio Scheveningen
Twee avonden Hilversum, Gooiland. Eerste avond ongekend succes, maar dat kwam doordat ik bij de autoscène van Van Agt achterover met stoeltje en al van het karretje lazerde. Oneindig succes bij het publiek! Ook bij Frans en mij! Maar had voor hetzelfde (!) geld mijn nek, mijn heup of mijn sleutelbeen kunnen breken. Was er nogal trots op dat mij niets gebeurde. Avond werd daardoor een vreemd hoogtepunt in mijn carrière. Gisteravond doodmoe, misselijk van de moeheid en daardoor (?) veel (?) minder succes.
Meneer Van Liempt moest vandaag zeer tegen zijn zin naar Moskou voor de contracten van het Russisch Staatscircus. Iedereen down.
Door alles heen nu bezig met een soort koninginnedaguitzending voor de nos. ‘Koningin en Kan praten over regeren en confereren.’ Zie er niets van komen, want wat ik wil vragen daarop kan de Koningin geen antwoord geven.
| |
Donderdag 12 april 21.30 uur. Studio Scheveningen
Na de voorstellingen in Leiden werkte ik hier elke nacht drie uur lang met cognac en slaappil aan het vraaggesprek met de Koningin. Heb zelf het gevoel dat er niets van komt maar... dat vind ik met het oog op oudejaar niet erg. Klotebrief van Lot over ons testament. Of we vooral haar kinderen niet zullen vergeten... Met de brief van nichtje El over de spaarbankboekjes erbij weer goed voor de stress.
| |
| |
| |
Zaterdag 14 april 4.55 uur. Kudelstaart
‘Koningin en Kan praten over regeren en confereren.’ Schillen een appeltje van Oranje. Toen ik ongeveer veertig uur aan het manuscript had gewerkt, hoorde ik vrijdag, (goeie) vrijdag de dertiende dat er 26 april een film uitkomt in maar liefst 61 bioscopen, een unicum in onze filmgeschiedenis, waarin de Koningin zelf commentaar geeft en zó ‘menselijk’ naar voren komt dat de heer Van den Berge, hoofd rvd, mij zelf per telefoon meldde dat hem de tranen in de ogen waren gekomen. Vanavond zag ik een fragment van de film in de ‘Vuist’ van Duys en dacht meteen: ik hoef niet meer. Woedend was ik en teleurgesteld! Niemand had mij dit verteld.
| |
Woensdag 18 april 14.15 uur.
Werkhuisje gedraaid naar de Westeinder. Over een uur is de dag al weer om. Eten en voor de tweede voorstelling naar Amersfoort.
Hoofd van de rvd meldde vanochtend via meneer Van Liempt: de Koningin verheugt zich op zaterdagmiddag drie uur gesprek met Wim Kan en... of we dat gesprek maar niet meteen zouden opnemen...! Paniekstemming bij mij. De zoveelste. Het gevoel dat ze ook daar allemaal stapelgek zijn. Meneer Van Liempt legde uit dat ik eerst de film wilde zien en dan pas kan oordelen of een televisiegesprek met de Koningin dan nog wel zin heeft. Gras is voor de voeten weggemaaid. Tot stomme verbazing van meneer Van Liempt had heer Van den Berge daar wel begrip voor.
| |
Vrijdag 20 april 10.30 uur. Kudelstaart
Gisteren om 16.00 uur dé film gezien in het gebouw van de rvd. Duurde anderhalf uur en boeide mij in het begin zeker wel door al die oude opnamen. Commentaar van de Koningin viel me vaak tegen. Soms onbeduidend van woordkeus, niet menselijk genoeg en in de interviewfragmenten - een vriendin van haar die met haar sprak - voelde ik steeds hoe toch heel duidelijk het weinige gras dat gemaaid mocht worden blijkbaar voor mijn voeten werd weggehaald. Door veel factoren werd ik steeds geïrriteerder. Verder weer alles over de oorlog met Duitsland en ik schat tien seconden over die met Japan. Na afloop bracht ik mijn opzettelijk wat overdreven bewondering naar voren om direct daarna te kunnen zeggen dat geen haar op mijn hoofd er nog aan denkt dat televisiegesprek met
| |
| |
de Koningin te gaan doen. Wie die koeiefout gemaakt heeft, hoeft mij niet te vertellen dat er in de film al een vraaggesprek zat, die gaat maar aan Hare Majesteit vertellen dat ik zaterdag om drie uur niet bij haar kom en dat de hele boel niet doorgaat! Dat zal ik dan wel doen, zei de heer Van den Berge toen.
| |
Zondag 22 april 13.50 uur. Kudelstaart
Nog steeds niet naar Scheveningen. Gistermiddag in mijn werkhuisje tot bij half vijf aan een ‘weerwoord’ gewerkt op het belachelijke riool-journalistieke stukje van sprookjesschrijver Jan Spierdijk op de voorpagina van de Telegraaf: ‘Wim Kan ziet af van gesprek met Koningin.’
Vannacht weer geprobeerd iets te schrijven. Zeker twee uur aan bezig geweest. Vond het vanmorgen toen ik met een enorme kater wakker werd, weer niks. Half elf telefoon met meneer Van Liempt. Wat zullen we doen? Wel of niet uithuilen bij Henk van der Meyden over acht kolommen of niet reageren met de grote kans dat Henk dan zelf aan het fantaseren en duimzuigen zou slaan. Na eindeloos heen en weer gepraat voorgesteld: ik doe niks. De impresario van Wim Kan heeft een gesprek met Henk van der Meyden, maar dat vond meneer Van Liempt weer vrijwel onverteerbaar voor Henk, die toch altijd achter ons had gestaan. Op dat moment belde Soestdijk op de andere lijn of Wim Kan de Koningin wilde bellen. Maar ik was tot ongeveer twee uur onbereikbaar, zo besloten wij. Even geduld a.u.b. Meneer Van Liempt is nu naar ons toe.
| |
Maandag 23 april 16.45 uur. Studio Scheveningen
Eindeloze, vermoeiende en enerverende dag. Tenslotte meneer Van Liempt om 13.55 uur naar ons toe om met ons drieën de Koningin te bellen om 14.05 uur. Dat was toch een leuk, voor mij een beetje historisch, gesprek. Duurde ruim twintig minuten. Ze was erg aardig en zei toch een paar keer precies wat ze wilde zeggen. U hebt wel erg snel van uw vetorecht gebruik gemaakt. Vroeg zeker twee-à driemaal hoe ik de film gevonden had. Ik zei nog, liet doorschemeren dat ik over haar interview in de film minder enthousiast was. Te veel vragen waarop ze niet wilde antwoorden bij voorbeeld; die had ik er dan maar uitgeknipt. Maar we hadden er toch iets leukers van kunnen maken, zei de Koningin toen weer. En tot slot: hoe waren we
| |
| |
aan de zeventig kaarsjes gekomen?
| |
Maandag 30 april 14.00 uur. Wildwal
Koninginnedag. Gisteravond bijna ongekend succes in Apeldoorn, Orpheus. Een door mijn schuld zwakke ‘Knodde’, maar de conferences waren geweldig. De moeheid die nu steeds als een stolp over mij heen valt, verdwijnt tijdens het spelen. Vanavond einde van de serie. Ik hoop op een stimulerend succes. Defilé op Soestdijk vanaf half elf op tv. Alsof we niet weggeweest waren. Altijd hetzelfde. Koningin vol verbazing over de cadeaus. Nationaal geschenk: het geld was er nog niet en de vier portretten van haar dochters waren niet klaar, maar er waren wel 47 Limburgse vlaaien. Willem-Alexander gedroeg zich voorbeeldig. Hij was gewaarschuwd: als je nog één keer tegen de pers ‘rot op’ roept, word je geen koning.
| |
Vrijdag 4 mei 21.00 uur. Wildwal
Koekoek riep, heel even, heel in de verte. Herdachten deze avond zelf op het witte Carolina-weggetje. Wandelden daar om half acht langzaam en gelukkig. Vierendertig jaar geleden wisten Ol en ik nog niet van elkaar of we leefden en waar we waren.
Fijntjes als steeds werden de doden herdacht die door het nazigeweld gevallen waren. De Japanners werden in het Journaal van 20.10 uur ook nog even naar voren gebracht, dat wil zeggen de handelsdelegatie van Japan zagen we mooi zitten en er werd verteld door ene meneer Beyer (?) dat we goeie zaken met Japan hadden gedaan. Of dat ook nog bij de herdenking hoorde, weet ik niet. Belde vanmorgen vrij lang met Aad van den Heuvel die mij gevraagd heeft in de Alles is Anders Show iets te berde te brengen over het feit dat er in deze herdenkingsdagen praktisch niets werd verteld over die oorlog van ons met Japan. Ongeveer zeven seconden. (O, zei de Koningin in ons telefoongesprek, het was nog korter. We hebben het verlengd!) Ik bedankte voor de eer. Ik kan er geen zinnig woord meer over zeggen. Krijg er alleen maar stress en verhoogde bloeddruk van.
| |
Donderdag 24 mei Hemelvaartsdag
Tekstpierement op televisie gezien. Jos Brink, Frank Sanders, Lucie de Lange. Neen! Helaas neen. Absoluut niveaugebrek. Geen
| |
| |
niveau. Snelle ‘vlotte’ ritmische liedjes. Ik versta de tekst, maar ik kan het niet volgen. (Jasperina!) Erg spijtig. Wat nu met die Televizierring die ik begin september aan Jos Brink zal uitreiken? Wat moet ik zeggen? ‘Alstublieft Majesteit.’ Er is maar één Herman van Veen. En verder Liselore, André van Duin, Paul van Vliet (soms)... Ramses en als ze samen zijn Liesbeth List!
| |
Zondag 1 juli 15.30 uur. Kudelstaart
Slecht geslapen vannacht van de emoties. Amsterdam, Kleine Komedie. ‘De Club.’ Gingen de eerste avondvoorstelling zien. Wisten de dure Peugeot ergens links op de Kloveniersburgwal te landen. Voorwiel wel in een soort Jeanne-Roos-kuil, want de klinkers waren weer eens weg en liepen in vijf minuten naar de Kleine Komedie, waar aardige (Wim?) Visser ons binnenloodste. Amsterdam! Belachelijk gevaarlijk, mysterieus Amsterdam! De Club zou een jaar in de Kleine Komedie moeten blijven. Daar floreert de voorstelling. Daar hoort het thuis. Met Jenny vanochtend geweldig leuk een uur over de voorstelling getelefoneerd. Ton Lutz heeft als regisseur de produktie gered. Slot door hem bedacht; Adèle (mevrouw Stein) alleen aan de piano. Mooi! Twee mooie zinnen van Jenny waren ook van haarzelf. Terug uit de Kleine Komedie kwamen wij op de brug twee aardige jongens tegen. Beetje teut. O, mevrouw Kan, dat ik u nu mag ontmoeten. Mag ik u een zoen geven. Ze liepen innig samen over de Amstelbrug. Het maakte veel indruk op mij in de goede betekenis van het woord. We liepen langs twee donkerbruine cafés (de Staalmeesters) en allerlei zeer vreemde types voorbij. Maar onze auto stond er nog, onbeschadigd zelfs. We reden terug over het Waterlooplein. Een puinhoop. Lief, vreselijk moeilijk Amsterdam.
| |
Donderdag 12 juli 8.45 uur. Werkhuisje
Frans zou komen, maar had vertraging en was er om half zes nog niet. Daarom alleen nog in de kano over de stille plas. Eindelijk kwam hij opdagen en het werd een avond van heel apart contact. Vertelde hem uitgebreid over ‘De Club’. Werden allebei zeer enthousiast over het twee-voorstellingen-op-een-avond-idee. Dat betekent voor ons van acht tot bij half tien en de tweede voorstelling van tien tot bij half twaalf. In het donker op het Westerterras zitten
| |
| |
praten met wijn en veel koffie. Ging 's nachts helaas weer weg. Had best mogen slapen.
| |
Maandag 13 augustus 4.45 uur. Grote kamer Kudelstaart
Werkte hele middag intens aan derde coupletje ‘Zuinig zijn’. Dacht het gevonden te hebben (‘kamelen in de Coentunnel’), maar viel tijdens de voorstelling tegen. Blies kaarsje te vroeg uit en verknoeide daardoor ‘Khomeiny op het behang’. Ontevreden naar huis tenslotte, hoewel het succes in de zaal groot was. Alle avonden tot nu toe beter dan verleden jaar in ieder geval. De voorstellingen leden onder dodelijke vermoeidheidsaanvallen van mij. Lig voor de voorstelling én in de pauze verslagen in de Liegewagen. Vaak het gevoel voorover in de zaal te zullen vallen. Raffel de conference dan af. Zaterdag na afloop alleen Max Koot op het toneel, die de voorstelling niet gezien had en zo maar binnen kwam lopen vertellen over Bram en Freek uitverkocht in Luxor Rotterdam. Dat soort nieuws wil ik na afloop niet horen. Ik wil over onze voorstelling praten. Vrijdagavond hetzelfde met de nieuwe directeur Van der Veen (uit Meppel, wegens ziekte Guus Verstraete nu al in dienst), komt achter in de kleedkamer en zegt niets maar dan ook helemaal niets over de voorstelling.
| |
Maandagnacht, nee dinsdagmorgen 28 augustus
Min of meer historische datum. Zevenenveertig jaar geleden gingen Ol en ik samenwonen in de Bronkhorststraat 26 ii. Zit hier eindelijk weer eens een beetje geïnspireerd te lezen en wat aantekeningen te maken. Twee fantastische voorstellingen gespeeld, waarvan zaterdag de top van de top. Met Jos Brink en Frank Sanders en jonge Drees in de zaal. Helemaal over het paard getild naar huis.
| |
Maandag 3 september 21.05 uur
In stortregens wakker. Meneer Van Liempt kwam ons halen om 13.30 uur. Televizierring uitgereikt aan Jos Brink in avro-bureau op de Keizersgracht. Aanwezig waren heer Van Rooy (aardige man van ‘Televizier’), Siebe van der Zee, heer Keizer, Ger Lugtenburg, kortom de vijand. In het huis van de avro spreekt men niet over kijk- en waarderingscijfers!, maar het geheel was boven verwachting leuk. ‘Twee jaar geleden kreeg ik hem, vorig jaar “Het
| |
| |
dagboek van de herdershond”. De herdershond was op zijn staart getrapt en wilde de ring niet aan de heer Jos Brink geven. Nu deed ik het, dus alles wat ik meer zeg dan Woef is meegenomen. Voor sommigen is krijgen van deze ring het einde, voor jou denk en verwacht ik het begin.’
Waren om 17.00 uur al weer thuis.
| |
Zondag 14 oktober 12.23 uur. Kamer 102, Hotel de Keizerskroon, Apeldoorn
Woelige dagen als waren we nog in de oertijd van ons cabaret op tournee. Als zeven bergen tegen alles opgezien wat nou weer komen moest. Vrijdag om tien voor twaalf met Ol naar Schouwburg Apeldoorn voor een soort generale repetitie op de puinhopen van Bram en Freek. Ol en ik als enigen vóór half twee aanwezig. Frans stond (weer eens) met pech. Meneer Van Liempt en Rob in de file. Joke te laat. Kortom een nachtmerrie. Klaar, nou ja klaar? om even over zessen. Beneden in de catacomben van de onderwereld van Orpheus met Frans en meneer Van Liempt lang zitten werken, terwijl Ol in een hoekje breiend zat te wachten! Armoe!! 's Avonds op de kamer zitten wachten bij de televisie op Van Agt in het wekelijkse gesprek met de minister-president, die weer eens niet kwam. Volgende avond doodmoe in het theater. En zie. Het wonder geschiedde: in een uitverkocht Orpheus werd de voorstelling een onverwachte triomf. Ongekend. Er gebeurde steeds iets. In de pauze al door het dolle heen. Na de pauze nieuwe liedje niet te lezen door een lichtfout van Rob en de computer. Liep totaal in de war. Slot toch een groot succes. Vertelde het publiek dat ik het niet had kunnen lezen; vanmiddag pas gemaakt. Zal ik het nog eens zingen. Luid jageroep. Gedaan vol met conferences er tussen door. Ongewild hoogtepunt.
| |
Maandag 29 oktober 4.30 uur. Studio Scheveningen
Twee Amsterdamse dagen werden een ongekend succes. Ik denk dat beter, meer, hoger en hoe dat heet nu niet meer mogelijk is. Ontvangst en slotapplaus was eindeloos. De lieve, zeer ontroerde Annie (M.G.) Schmidt in de zaal met Flip en zijn meisje. Na afloop echt vijf minuten even in de kleedkamer. Ze was helemaal in tranen. Had ook enorm gelachen, maar dat Corry en ik die alle
| |
| |
generaties overleefd hadden en daar nog zo jong en stralend enthousiast naast elkaar op het toneel stonden, daar raakte ze niet over uitgepraat.
| |
Zaterdag 3 november 15.10 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Gistermorgen in de Telegraaf onthulling over een zoon (61 jaar) van prins Hendrik, mr. Van Lier! Veel nieuwe grappen gemaakt en gisteravond daverende beginconference. Hele voorstelling geweldig. Hogere ogen kan je niet gooien geloof ik, geloven ‘we’, Frans, Rob, Ru, Van Liempt, Ol en ik.
| |
Maandag 5 november 14.25 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Zaterdagavond met Ol en meneer en mevrouw Meerburg naar Amstelveen Cultureel Centrum geweest om daar de voorstelling ‘Er valt een traan op de tompoes’ te zien. Was er nogal van onder de indruk. Voel door alles heen: dit is het leven van Annie en Dick zelf. Grandioze rol van Trudy Labij. De anderen ‘ook goed’. Flip een leuke, mooie jongen. Persoonlijkheid, maar of het echt een talent is, zal worden, dat weet ik niet. De vader om wie alles draait... Beter Paul Steenbergen en Ida Wasserman in die twee rollen en je had een topbezetting gehad! Wat een knap mens is die Annie toch. Ze schreef het stuk in een jaar. Vindt dat zelf lang.
Belde haar zondagmorgen op. Dick kwam ook nog drie minuten aan de telefoon. Schorre, dodelijk vermoeide stem. Zielige indruk. Dick: ik heb in een coma gelegen en toen hebben ze mij vijf maanden naar een rooms ziekenhuis gebracht. Dat heeft mij kapotgemaakt. Dacht aan de Medische Engelen. Die zouden, denk ik, wel hebben ingegrepen. Zou Dick van Duyn hopeloos zijn? Zou anders zo graag iets proberen te doen voor hem. Via wie weet, de Medische Engelen? Machteloos toekijken is zo erg.
| |
Maandag 12 november 13.30 uur. Werkhuisje
Lang met Medisch Engeltje gebeld over Annie Schmidt, waarmee ik gisteravond na één week nadenken half uur belde over Dick en zijn situatie. Hij wil niets meer, alleen dood en dat heeft hij tot nu toe niet bereikt. Tenslotte, zei Annie, zou ik niet alleen naar de familie Bon mogen gaan. Gewoon het probleem aan ze voorleggen.
| |
| |
| |
Vrijdag 23 november 14.30 uur. Werkhuisje
Donker weer, maar stemming best. Net komt lieve Ol voorbij met blauwe ijsmuts en vuurrode sjaal, zo uit de nu weer zo sfeervolle broeikas vol lieve vogeltjes. Gisteravond moeilijk avondje, eigenlijk voor het eerst en niemand begreep waarom. Bij Bram-en-Freek-grapje en beginapplaus voelde ik al nattigheid. Vreemd vak. Het bleef de hele avond zo, maar toch: het zal je minste avond maar zijn, dan was hij nog geweldig. Benieuwd nu naar vanavond. Gelazer met de vara(gids). Kwamen met een ontwerphoes voor de oudejaarsplaat. Niemand vond hem goed. Dus afgekeurd! Maar de hoes stond inmiddels al wel tweemaal in de vara-gids. Hebben vara meegedeeld dat wij nu een andere platenmaatschappij de plaat laten maken!!! Meneer Van Liempt heeft al een aanbieding van 200.000 grammofoonplaten, gegarandeerd voor een half miljoen.
| |
Maandag 26 november. Bijna 14.30 uur. Werkhuisje
Gaan straks naar Peter van Lindonk, praten over het Boekenweekgeschenk... 1981! ‘Gedachten van Wim Kan’. Eerste gedachte nu: hoe kom ik in godsnaam aan honderd gedachten.
| |
Woensdag 28 november 13.30 uur. Werkhuisje
Deurtje open. Bijna lente. Gisteren schrik van mijn leven. Samen naar de kapper geweest. Ol stapt in de auto en twee minuten later: zo'n stekende pijn bij linkerborst. Ze kon bijna geen adem krijgen en niet praten. Hartinfarct!? Reed zo rustig mogelijk verder. Ze zei twintig minuten lang ongeveer niets. Doodsangst stond ik uit, maar liet niets merken. Daarna ging ze ineens weer zitten praten: ‘Hè hè, het is voorbij’... Ik reed zonder iets te zeggen naar de Medische Engelen. Ol meteen met Dick mee in de onderzoekkamer. Na tien minuten al ‘all clear’ signaal. Alles goed. Waarschijnlijk een zenuw of een spier. Ol met drie sherry's opgeknapt. Dick zelf ook mooi aan het pimpelen. Een uiterst ondeugende jongen. Baldadig en overmoedig. Prachtig om te zien. Toch telkens weer terug naar de echte dokter. Prachtcombinatie.
| |
Zondag 9 december 19.15 uur
Vannacht om vijf uur opgestaan en aan de platenhoes zitten werken. Oudejaarsavond 1979 - Wim Kan en een foto met uitgespreide
| |
| |
armen. Rode letters. Zwart fond. Leek mij geslaagd. Zo'n daverende voorstelling gespeeld dat het vermoeiend werd. Simon Carmiggelt zonder Tini in de zaal. Zei na afloop zeer enthousiast: ‘Je bent al klaar voor ouwejaar!!’ Ja, maar... het kabinet staat op vallen.
| |
Woensdag 12 december 23.00 uur
Maandag- en dinsdagnacht min of meer vruchteloos gewerkt. Doodmoe en uitermate onvoldaan, vooral omdat de politieke situatie volstrekt onvoorspelbaar is en ondoorgrondelijk. Alles over de raketten. Steeds wordt gesuggereerd: nu valt het kabinet, maar steeds weet Van Agt zich op wonderbaarlijke wijze weer uit de nesten te wurmen. Zeg maar ‘Ja tegen de Nato’ en ‘Zeg maar nee tegen de Nato’ zitten maken. Titel als het kabinet valt zal luiden: ‘Languit over de drempel’; als het niet valt ‘Uithuilen en opnieuw beginnen’. Uren ermee bezig, maar de situatie is zo onoverzichtelijk dat ook het uitknippen van het nieuws en de commentaren geen zin heeft, want het avondnieuws is alweer totaal anders dan het ochtendnieuws. Geen touw meer aan vast te knopen en daardoor valt er voor 27 december weinig te werken, want over een uur kan alles anders zijn.
| |
Vrijdag 14 december. Middag
Elke dag begint met het masseren van Ol en eindigt met het eten van Rien. Sant had nog een paar zinnetjes voor het Nato-liedje. In godsnaam niet, heb ik Ol laten zeggen. Ru en Sant op de rand van irritant. Bij Sant komt niets uit de bus, althans heel weinig en Ru probeert dat dan erg door te douwen. Eerste televisiebijeenkomst na afloop van de voorstelling groot succes. Zinvol. Ru, zelfs Sant, Frans, Van Liempt, Joop Koopman, Nico Knapper, Hanneke Kock, Ol en ik op het toneel tot half één. Alles door mij bedacht. Sant wilde namelijk op een andere avond... apart. Neen, zei ik. Joop Koopman over de voorstelling: grandioos! en: internationaal niveau! Bij de post nu elke dag aanvragen voor interviews en mensen die iets in de oudejaarsconference willen hebben (Unicef, Rijkswaterstaat; grappen die het lezen niet waard zijn).
| |
| |
| |
Donderdag 20 december. Middag
Van 13.15 tot 15.15 uur met meneer Van Liempt aan de borden in Motel Sassenheim, kamer 19 zitten werken. Gisteren bijna hele avond kamerdebat over de kernwapens. Tot vannacht half drie!... en Van Agt viel niet. Triomfator.
| |
Zaterdag 22 december
Gisteren voor de pauze niet zo enorm, na de pauze zo mogelijk nog beter dan donderdag, toen in mijn gevoel de grootste succesvoorstelling van de hele reeks werd gespeeld. Dit vak blijft één groot mysterie. Joop Koopman was er weer. Alle speelavonden plus de avond van het Kamerdebat op televisie om half vier 's nachts naar bed gegaan. Vanmiddag met meneer Van Liempt in Motel Sassenheim gewerkt.
| |
Maandag 24 december
Van twaalf tot kwart voor vier Ru hier. Groot succes: Wankelend over de drempelliedje. Beiden kinderlijk juichend over het resultaat.
Kibbelend over de drempel
Ze hadden hun schaapjes geteld
is 's nachts in de kamer geen held
De klok, Ol's kerstcadeau, werd bezorgd. Om 16.15 uur nog naar Motel Sassenheim en daar tot zes uur met meneer Van Liempt gewerkt. Om kwart over zes thuis en de lieve klok half zeven horen slaan. Ol is er helemaal weg van. Zitten (zaten) nu televisie te kijken. Kerstmusical van Frank Sanders.
| |
Donderdag 27 december
Net met Frans video doorgekeken. Het gesprek van Jaap van Meekren met de minister-president.
Van Meekren: Kijkt u oudejaarsavond naar Wim Kan?
Van Agt: Zonder enige twijfel.
Van Meekren: Ik ben er van overtuigd dat ook hij u een zeer
| |
| |
bekwame minister zal vinden.
Zo dadelijk om twee uur camerarepetitie. Eten en slapen in Americain.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd