|
| |
| |
| |
1972
Midden in de zomer, op 17 juli, komt de regering-Biesheuvel in een kabinetscrisis terecht, omdat de beide ds70-ministers De Braauw en Drees jr (hoe vertel ik het mijn vader?) onverwacht met de deuren slaan en opstappen. Tot aan de vervroegde verkiezingen zal Biesheuvel verder regeren met een minderheidskabinet. Wim Kan's liedje ‘Jongens met rooie streken’ vraagt bijna dagelijks om een actuele aanpassing. In Muiden ontploft de kruitfabriek. Schaatser Ard Schenk verovert naast drie gouden medailles op de Olympische winterspelen zijn derde wereldtitel. Ajax koopt Jan Mulder voor ƒ 1,3 miljoen van het Belgische Anderlecht. Een onherkenbare Zweedse tiener bezoekt als televisie-idool Pippi Langkous ons land. Vera de Vries wordt de vs uitgewezen en de eo wordt Nederlands zevende zuil. Gods eigen tros. Nixon bezoekt China en Jane Fonda Noord-Vietnam.
Hoewel Wim Kan nog maar vier dagen per week wil optreden, is er een uitgebreide tournee uitgestippeld. Samen met de redactie van kro's actualiteitenrubriek ‘Brandpunt’ bedenkt Kan een later bekroonde 1 aprilgrap door zich onherkenbaar vermomd als de rechtse kolonel Dinkels op televisie te laten interviewen. Voor de derde maal keert Kan met zijn succesvolle programma gedurende de beide zomermaanden terug in het door de kaalslag van Zwolsman nu totaal verpauperde Scheveningen. Na een verdere tournee begint in oktober een nieuwe serie in Amsterdam.
De verkiezingen op 29 november bezorgen zowel de ppr als de vvd een enorme zege, maar leveren niet die politieke duidelijkheid op die het land snel regeerbaar maken. De formatie kan lang duren. Radio Veronica suggereert in de laatste week van december met de voortdurende promotie van een in de haast uitgebracht 45-toeren grammofoonplaatje dat Wim Kan op 31 december bij de piraat te beluisteren zal zijn, maar voor het zesde achtereenvolgende jaar doet Kan geen oudejaarsconference.
| |
| |
| |
Zondag 2 januari 10.40 uur. Carolina Hoeve
Donker, stil weer. Bijna drie weken hier geweest. Waarvan twee weken zonder water gezeten. Honderden emmertjes! Vier zalige voorstellingen in Arnhem, vier fijne in Nijmegen, twee in Winterswijk, één in Almelo. Allemaal hardstikke uitverkocht. Fijn om te doen, op je ouwe dag. Veel intense liefde voor elkaar in het afgelopen jaar.
Gisteravond herhaling op televisie van Bomans in triplo. Gaf veel denkwerk. Zat er met Ol om twaalf uur nog over te praten. Godfried liep nog springlevend over het scherm. De beste presentator van Nederland. Niet alles boeide me meer zo als de eerste maal. Het kloosterleven blijft voor mij iets onbegrijpelijks. Dit soort geloof in God geloof ik niet.
| |
Maandag 3 januari 23.47 uur. Kudelstaart
Slotconclusie van deze dag: fijn om geen kinderen te hebben en dan zoveel plezier aan kinderen van een ander te beleven. Stond om 15.00 uur precies bij Iris voor de deur. Vol oude herinneringen, mijn vreselijke lagere school was hier om de hoek. Even binnen bij Iris. Ze zou een spreekbeurt voor school maken over ‘de mens achter Wim Kan’. Een huis vol leuke, sportieve, beetje hippe mensen. De kleinste uiteraard Iris, beetje blond, beetje in het begin verlegen in tegenstelling tot haar ‘zekere’ brieven. Iris en ik samen via de Cornelis Jolstraat 66 naar Scheveningen. Iris in een gezellig lichtblauw, pluche jasje met capuchon, lange broek, witte sokken. Samen gewandeld tot bijna Wassenaarseslag. Twee uur lang. Terug in schemer, eenzaam strand. Twee ruiters, drie wandelaars, twee houtvuren, zoals toen met Meike en Mirjam.
Direct al na vijftien minuten gezellig contact. Veel over het echte onderwerp van de te houden spreekbeurt. Vragen werden tijdens de wandeling voorgelezen van een wat verfrommeld papiertje, soms aandoenlijk. Daar liepen we dan samen op een schemerstrand, eenzaam en vertrouwd. Twee kleine mensen, een voor wie alles nog moest beginnen, een voor wie alles al bezig is te eindigen. Twee werelden heel ver van elkaar verwijderd. Op het slot (al voor haar huis) vroeg ze: ‘Zoudt u nog eens met mij willen wandelen?’ Beetje ontroerend lief vond ik dat wel.
| |
| |
| |
Zaterdag 7 januari 23.40 uur
Drie uur strand gewandeld. Met Meike en Mirjam tot paal 96 onder zeer, zeer ernstige gesprekken over huwelijk, echtscheiding, overspel. Over Iris, verschil tussen dertien en zeventien. Nog nooit zo ernstig met elkaar gepraat. Gisteravond in Delft Iris met haar moeder dan toch in de zaal (twintigste rij!). In de pauze samen even achter. Toneel en spiekborden laten zien. Iris zag er allerleukst uit in een lichtblauwe coltrui en lange skibroek. Lang, blond en lief. Aan het slot, toen Tuf en ik samen bedankten voor het daverende applaus (beide avonden Delft waren topavonden), ontdekten we ze beiden, helemaal achter in de zaal, enthousiast zwaaiend naar ons.
| |
Maandag 10 januari 21.35 uur. Kudelstaart
Gisteravond naar ‘Maak mevrouw niet wakker’ van Jean Anouilh. Haagse Comedie. Unieke avond. Paul Steenbergen als souffleur een belevenis. Guido de Moor, Elisabeth Andersen. Unieke laatste akte. Hamlet. Adembenemend. Marlous Fluitsma, nu van Herman van Veen, speelde sfeervolle, heel bijzondere travestiet. Keurig Frans jongetje met hoge hoed op van zijn vader. Erg mooi gedaan.
Belde vandaag met Myra. Ze zei iets over ik lig er uit, ik ben te oud. Kon goddank uit de grond van mijn hart zeggen ‘jij bent gek’. ‘Mooi weer vandaag’ en ‘'t Is voorbij’, twee grandioze rollen van haar!
| |
Dinsdag 11 januari 22.45 uur. Kudelstaart
Nog thuis. Om 14.30 uur Frans even hier. Geprobeerd Frans over te halen naar Langwies te komen. Eventueel een paar dagen maar. ‘Ik bel je wel op als het leuk is.’
| |
Vrijdag 14 januari 9.10 uur. Kamer 10, Hotel Beethoven, Bonn
Uitzicht op de Rijn. Gisteren precies om 14.00 uur vertrokken naar Amersfoort. De twee zaken van Frans bekeken. Vooral zijn pannekoekenhuis De Monnik geheel uniek, met twee stadstorens, een aanlegsteiger, een terras en drie catacomben. Je moet maar op het idee komen en de energie en de smaak hebben dit alles in te richten. Knodde, de (tweedehands) papegaai die Ol en ik hem met Kerstmis
| |
| |
gaven, beetje ziek in zijn kooi. Gek idee die papegaai kan honderd worden en zal ons allemaal overleven.
| |
Zondag 23 januari 22.10 uur. Langwies
Net als vorige twee à drie dagen wat geprutst aan het begin van boek over Hirohito ‘Wim Kan doet een dagboekje open’. Valt niet mee. Leek zo eenvoudig. Te veel gedachten, knipsels, emoties, dagboekfragmenten uit Birma en Kudelstaart. Waarom dit boek? ‘Weet ik veel!’
Simenon over schrijven: maar waarom iemand zich die taak oplegt? Balzac beklaagde zichzelf permanent over de slavernij waarin hij leefde en Dostojewski gebruikt de term ‘dwangarbeider met de pen’.
| |
Woensdagen 9 februari 12.50 uur. Beneden in Enzian
Zitten nu op Frans Rühl te wachten. Had er vanmorgen al moeten zijn, minstens een telefoontje van ergens vandaan. Zorgeloos en altijd te laat. Beetje ongerust.
| |
Zaterdag 12 februari 9.35 uur. Te bed nog in Enzian
Gisteren Frans en ik samen naar Sapün. In het dal mooi stil en nevelig, boven dikke, geheimzinnige mist. Plotseling om 17.30 uur silhouetten van Dörfli Sapün... sfeer. Eeuwenoude, zware, houten boerenhuizen. Een sprookjesboer met briefkaart-pijpje liet zijn koeien om beurten de stal uit om te drinken bij de bron (met de steenbok!). Een enkel vermanend boerenwoord in het Koeis klonk door het watergeslurp van de bruine beesten heen. Bij de post Sapün brandde ook al een dapper lampje. Om 17.40 uur op de slee in het donder samen omlaag. Fel moest er geremd worden om niet roemloos in de afgrond ten onder te gaan. Hele sleebaan verijsd, daardoor eigenlijk voortdurend te veel vaart! Waren beiden bekaf. 's Avonds frans om 20.00 uur naar bed. Ol en ik boven nog gefeest tot 22.00 uur.
| |
Maandag 14 februari 8.20 uur. Enzian
Nog te bed met koffie... en sneeuw! Vannacht zeker twintig cm gevallen. Frans kwam gisteren om ± 13.30 uur thuis met open jeep! Had in Arosa geblitzt. Half uur later samen met slee in Schluocht
| |
| |
omhoog. De weg naar Fondei nog niet belopen. Ongerepte heerlijkheid. Liepen door tot we Strassberg in de verte zagen liggen. Unieke, onvergelijkbare heerlijke sfeer. Geen mens, niemand tegengekomen hele wandeling lang. Daar boven in de bergen lang gesproken over weer oudejaar doen in 1973. Maar dan voor televisie! Om 18.00 uur waren we weer terug bij vrouw Olle in de veilige Enzian.
| |
Vrijdag 25 februari 18.15 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Alles ademloos gelezen over de drie van Breda. Daverende opschudding. Als we dit eens bij Hirohito hadden gehad.
Heimwee naar het schaatsen in Arosa en de wandelingen met Frans recht omhoog naar Pirigen. Mooie lichamelijke inspanning.
Zit ‘keihard’ te werken aan mijn conference voor dinsdag in Eindhoven. Band van laatste voorstelling in Delft bijna helemaal beluisterd. Dun. Viel me, zoals altijd na een lange vakantie niet mee. Ik dacht dat ik leuker was...
| |
Vrijdag 3 maart 19.35 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Drie fantastische Eindhoven-avonden achter de rug. Groeiend, klimmend succes. Erg tegen opgezien. Veel te lang alléén aan de spiekborden zitten werken, maar mooie nieuwe conference over de drie van Breda - Van Agt - Biesheuvel en het hele verdere troepie. Enorme keet. Precies wat ik destijds bij Hirohito zei: dat moesten ze eens proberen met een Duitse keizer of een rechterhand van Hitler. Had je revolutie gehad. Op dit moment scheelt het al niet veel meer. Iedere opmerking over déze regering veroorzaakt een golf van opwinding in de zaal. Machtig interessant, dat wel, zo met je Nederlandse publiek te spelen.
| |
Zaterdag 4 maart 20.42 uur
De drie van Breda worden niet vrijgelaten. In het Journaal Biesheuvel, Van Agt en... Hans van der Werf. Belde nu net Van der Werf zijn huis op om hem te vragen waar hij was en waar ik Ed van Westerloo zou kunnen vinden om hem te vragen dadelijk om half tien in ‘Brandpunt’ aan Biesheuvel de vraag te stellen: en dit kan zeker niet met meneer Hirohito, want daar waren zoveel minder gekwetsten... Ed van Westerloo die ik na zes nummers draaien toch
| |
| |
nog in de studio onder de repetitie aan de telefoon kreeg, zei: ‘Ik heb de zin al genoteerd.’ 't Zal mij us benieuwen... Later: maar... hij kwam er niet in voor, die ene zin. Een commissie gaat nu bekijken wie er eventueel voor vrijlating in aanmerking komt... Een commissie, maar dat betekent in Nederland ook levenslang.
| |
Zaterdag 25 maart 17.22 uur. Kamer 2 Hotel Oostergoo, Grouw
Uit Meppel hier aangekomen na prachtige voorstelling in geheel nieuw, gerestaureerd Ogterop! Hebben alles in de oude stijl gelaten. Theatertje van bijna vijfhonderd plaatsen. Crème met veel rood en lantaarns. Kortom terug naar het oude. Commissaris van de Koningin Gaarlandt was er ook (de lapjeskat) en burgemeester Eyssink (I think).
Vanmorgen lang met Ed van Westerloo getelefoneerd over 1 april misschien in ‘Brandpunt’. Zwaar vermomd als bij voorbeeld iemand die op het punt staat een vereniging te stichten voor vrienden van de vrijdag in een verwarde discussie met Ad Langebent (?). De haalbare kaarten, de ‘uiteraard’ en ‘ik dacht’ vallen veelvuldig over tafel en aan het geheel moet geen touw zijn vast te knopen.
| |
Zaterdag 1 april. Ochtend. Nog te bed in Paterswolde
Veendam haast te luidruchtig reagerend. Succesvol, maar erg ouderwets tourneeachtig. Gisteravond vanaf 23.30 uur opname kro-‘Brandpunt’ in zaaltje bij hotel Braams in Gieten. Hele plot opgehangen aan legermanoeuvres (Donderslag vier) die donderdag eindigden en het rapport Rijckevorsel. Goed idee (dacht ik), kolonel Dinkels wordt geïnterviewd (keihard interview) door Ad Langebent. Michels zelf maakte mij een krijgshaftige kop. Tweede opname rustiger gedaan en minder parodistisch. Zoals gewoonlijk heb ik geen flauw idee of het geheel uitzendbaar zal zijn. Vandaag, ik denk op dit moment, iedereen in Hilversum met de montage bezig. Meneer Van Liempt gaat het eindresultaat vanmiddag om 16.00 uur in Hilversum bekijken en neemt dan... de beslissing uitzenden of niet. Vanavond voorstelling met, wie weet, in de pauze ‘Brandpunt’ kijken.
| |
| |
| |
Zondag 2 april. Eerste paasdag. Werkhuisje
Voorstelling in Groningen daverend succes. Commissaris van de Koningin Toxopeus na afloop drie minuten in de kleedkamer. Aardige man leek ons. Had zitten huilen van het lachen. In de pauze ‘Brandpunt’ gezien. Zeven minuten gesprek met verontruste opperofficier, de kolonel Dinkels. Ru liep er bijna in, Frans niet... Toch wel duidelijk ‘ik’, met woordkeus, stembuigingen en intonatie. Verder tot op dit moment er nog totaal niemand over gehoord. Goed of slecht teken?
| |
Dinsdag 11 april 21.38 uur. Bedstee Kudelstaart
In slaap gevallen met dagboek, ballpoint, licht aan. Nu is het inmiddels 4.23 uur in de vroege ochtend. Half uur geleden wakker geworden. Zit nu in de grote kamer in de grote stoel onder de schemerlamp in eerlijke diepe stilte te schrijven. Hoor alleen de klok tikken. Haastig, of ze nog ergens naar toe moet. Mooi, maar vreemd leven eigenlijk. Lees nu ‘De taal der liefde’, Gerard van het Reve, een geweldig schrijver, maar het ene flikkertje is nog niet ten tonele gevoerd of het volgende komt alweer aangewipt. Allemaal in te nauwe broekjes.
Bij kro in Hilversum hele film van de kolonel gezien en ‘schande’ alles erg goed gevonden. Moest er vaak om lachen. Ad Langebent en Aad van den Heuvel ook. Leuke sfeer had alles ineens weer. Iedereen enthousiast. Stapels knipsels meegekregen, maar toch zie je duidelijk de grote bladen ontbreken. Waren er toch teveel ingetrapt om er nu een groot artikel aan te kunnen wijden. Au fond een schande dat de mensen zo'n klootzak, zo'n kolonel toch voor een groot deel (zeker vijftig procent) serieus hebben genomen. Als je de tekst goed beluistert, niet te geloven! Slapen in het Vondelpark, maar dan ook waken op defensie, liever één rupsband over de bollenvelden dan een paar miljoen vijandelijke laarzen, en army minded moest de burgerij worden. Nou ja om te lachen, maar ook een beetje om te huilen.
| |
Vrijdag 14 april 15.30 uur. Kudelstaart
Bij Wim Sonneveld show in Carré geweest. Een wervelend programma. Wel zeer zeer vakbekwaam. Zoiets kan ik helemaal nooit. Zes man orkest, mooie entourage van Friso. Willem Nijholt en
| |
| |
Corrie van Gorp verrassend! Het is heerlijk in deze tijden iets zo vakbekwaams te zien. (In tegenstelling tot het geklooi van Sex Gaaikema zoals Wim Sonneveld hem noemt.) In de pauze foto's moéten maken met Toon en Wim op bevel van Henk van der Meyden. Vreselijk. Morgen is het hoornblazers-zaterdag in de Telegraaf. Ik hou mijn hart vast.
| |
Woensdag 24 mei. Ochtend 2.30 uur
Na bezoek aan Rijksmuseum in de auto nieuws geluisterd en boterhammetje van Ol ‘opgepeuzeld’ (eng woord). Op weg naar de schoenwinkel Guus Oster tegen 't lijf gelopen. Hij mee naar binnen. Meisje in de winkel kende mij nog. U hebt maat 8½, zei ze. Wel leuk contact met Guus. Had iets van een vorst die verjaagd door zijn volk nu incognito verder leeft. Is directeur nu van het Nederlands Theater Centrum. Terwijl de trams in de Van Baerlestraat voorbijraasden, spraken wij over ‘kunst’, het leven, Annemarie en haar lp, waarvan ik gisteren drie liedjes op mijn inspiratieband zette. Guus vroeg of hij in juli eens langs mocht komen. Nou liever niet, zei ik, dat wil zeggen altijd welkom als ik maar mag zeggen: 't schikt helemaal niet nu. Vroeg of wij samen ergens iets zouden gaan lunchen. Eigenlijk heel gewoon, maar in mijn soort leven klinkt zoiets bijna als een oneerbaar voorstel.
| |
Zaterdag 10 juni 12.30 uur. Studio 70, Cap d'Ail
Bedekt heet dat, geloof ik. Al dagen achtereen geen echt mooi weer. Wel elke morgen alle trappen af naar strand en gezwommen, ongeveer twintig minuten. Water nog steeds niet echt lekker warm. Nog niet eenmaal gegeten op Plage Mala beneden, wegens ontbreken van feestweer.
Vanmorgen via meneer Van Liempt telegram verzonden aan burgemeester Thomassen van Rotterdam. Las in de krant dat u Erasmuspenning hebt aangeboden aan Hirohito. Hopelijk vergat u niet de keizer ook Erasmus' bekende boek te schenken: ‘De lof der zotheid’. Hans van der Werf via meneer Van Liempt om advies gevraagd. Telegram wordt morgen doorgegeven aan het ad. Thomassen over Hirohito: als hij en zijn vriend er nooit geweest waren, hadden we nooit zo'n mooie, nieuwe stad gehad!
| |
| |
| |
Zondag 11 juni 12.42 uur
Gisteravond met Tu en Pé gegeten op La Pinède. Lange verhalen, maar had ineens geen zin meer om met opzet zo langs elkaar heen te blijven lullen met opzettelijke vermijding van onderwerpen als oorlog, verzet, Hirohito en besprak dat nogal opgewonden met hen (soort lam armpje dat nooit meer meedoet). Vertelde ook over Jons en Mary als voorbeeld, hoe we totaal uit elkander dreven, doordat er zoveel was waarover nooit meer gesproken mocht worden. Succes van mij, zo druk, klm, zodat er tenslotte helemaal nooit meer iets werd besproken... (We zien elkaar nooit meer.)
| |
Woensdag 14 juni 10.10 uur. Cap d'Ail
Expresbrief van Simon! Eindelijk is Kronkel met vakantie, dat wil zeggen volledig ingestort. Toch maakte de brief een uitmuntende indruk. Mooi van stijl, mooie vondsten en goed geschreven. Ga straks met hem telefoneren om hem hier in de studio...
| |
Zaterdag 1 juli 14.45 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Vannacht om 24.30 uur wakker geworden door luid gepraat en gestommel. Sprong meteen uit bed, riep ‘wie is daar’ en stond drie meter van een lange vent die meteen de benen nam door de wijd openstaande tuindeuren. Een auto sloeg aan en reed hard weg. Denk toch dat het dezelfde ploeg was van de inbraak van februari. Ol was dertig seconden later ook uit bed. ‘Wat is er?’ vroeg ze. Ik zei: ‘O niks, een paar verdwaalde zeilers in de tuin.’ Toen hoorden we samen de auto wegrijden. Jammer! We hadden ze met de alarmknop misschien kunnen vangen. Nu dronk ik een flesje bier voor de schrik en gingen half uur later weer naar bed.
| |
Woensdag 5 juli 11.05 uur. Westerterras
Bij de botenwerf zitten werken aan ‘Folklore’, nieuwe nummer voor Ol, na er gisteren vrijwel de hele dag vruchteloos aan te hebben geprutst. Woedend op mezelf. Ziek van teleurstelling. Voelde me ontzettend rot, moe, misselijk. Nu de eigenlijke veranderingen opgeschreven.
| |
| |
| |
Maandag 31 juli 12.10 uur. Kudelstaart
Veel succes met nieuwe conference over de idiote kabinetscrisis. Alweer een nieuw couplet gezongen bij ‘Jongens met rooie streken’.
| |
Woensdag 16 augustus 12.10 uur
Dinsdagmiddag van 17.00 uur tot 19.15 uur met Michel van der Plas in Kurhaus Paviljoen zitten praten. Na ongeveer een uur wel een beetje contact, af en toe. Kon hem toch nog niet helemaal thuisbrengen. Hij mij ook niet, denk ik.
| |
Donderdag 17 augustus 13.45 uur
(Schiet al lekker op zou Goof zeggen.) Van 11.00 uur af naar Biesheuvels regeringsverklaring op televisie zitten kijken... vijftig minuten gelul. Ruzie aan het eind over de spreektijdverdeling die Van Tiel voorstelde. ds70 kreeg iets meer omdat die zo vaak genoemd was. Bakker cpn: ‘Wij worden helemaal niet genoemd. Straks mogen we niks zeggen.’
Gisteravond vrij stille avond. Ru werd niet ontvangen. Bij mijn eerste woorden bleef het stil. Zwolsman in de zaal met naast zich een uiterst charmante, maar ondeugende vrouw. Na afloop waren ze achter. Terwijl ik onder de douche stond, zwaaide Zwolsman grote lof naar mij. Henk en Teddy (Scholten) in de pauze. Prachtig bloemstukje van ze. Hadden enorm met narigheden te maken gehad. Kon je ook wel zien. De vrolijkheid is eraf. Zou graag iets voor ze doen. Weet niet precies wat. Tenslotte werd de avond toch nog wel leuk, vond ik, maar geen top. Vanavond beter? Toch steeds één groot gevecht dat al je aandacht vraagt.
| |
Zondag 20 augustus 10.23 uur
Gaan nu eerst in bed ontbijten. Gezellige, rustige sfeer. Dat mag ik wel na vier dagen serie-spel. Laatste twee voorstellingen daverend! Daverend! Helemaal in een soort toverroes. Moeite om na afloop weer tot mezelf te komen. Zonder één druppel wijn onder het spelen, nu af en toe in de sfeer van lang, lang geleden toen ik een hele fles leegdronk in anderhalf uur spel, met een paar sherry vooraf. Simon drinkt helemaal niets meer, vertelde hij mij laatst. Leef nu in een vreemde roes. Net een gevoel of ik zelf niet leef. Wat
| |
| |
overkomt me toch? Veel fans om me heen. Meike, Mirjam, Iris, Wendi.
Nog even met Paul van Vliet meegelopen naar zijn Kurhauszaal. Mooi antieke sfeer. Badkoetsje op het toneel. Tafeltjes met stoelen. Zou mijn opstelling niet zijn. Voor de top(snelheid)conference kun je geen ‘ruimten’ tussen het publiek hebben. Wel tob ik de laatste weken weer erg met de gedachte aan oud worden. Op moeten houden met dit soort werk. Bang dat ik toch niet meer zonder zou kunnen. Hoe lang nog? denk ik op het hoogtepunt van mijn succes 's avonds onder het spelen.
| |
Zondag 27 augustus 18.23 uur
Lang met Frans Halsema getelefoneerd. Meer dan een uur. Had hem dat beloofd. Over zijn a.s. one man show met drie meisjes. Heb hem dat ernstig ontraden. Er werd intens naar me geluisterd, dat wel.
| |
Vrijdag 1 september 13.25 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Nog twee voorstellingen en Scheveningen zit er weer op. Derde serie van ‘Wim Kan alleen’. Vreemd, vreemd leven. Nooit geloof ik zal ik dit nog kunnen missen, vrees ik. Het vreet me helemaal op, het warme gelach, de overrompeling met cadeautjes, bloemen, briefkaarten.
| |
Woensdag 6 september 19.20 uur
Trieste dag. Op de toch al zowat mislukte Olympische Spelen hebben Palestijnse terroristen elf Israëli's vermoord. Wat een fijne rotzooi. Wat een prachtige wereld. Gisteren een uur lang met mevrouw Roest getelefoneerd over het gebruik van drugs op scholen, ook op het Montessori Lyceum bij Iris. Mij interesseerde het gesprek, maar Ol kwam vragen of mevrouw Roest haar ‘rijwielstalling’ niet moest schoonmaken. Op zulke ogenblikken liggen onze levens ineens ver uit elkaar.
| |
Zondag 17 september 8.45 uur. Langwies
Wat sneeuw en een wolk op Seta. Enzian nu weer net zo gezellig als voorheen, vinden we. Niet verkopen (nog). Gisteren bij viaduct pad kwijtgeraakt en met Ol over de rails helemaal terug gelopen tot de
| |
| |
eerste huisjes van Langwies. Ik beetje moe, toen we om ongeveer 18.00 uur thuiskwamen. Ol niet. Ging meteen thee zetten voor Frans en mij. Nieuwe plaat van Herman van Veen gedraaid. Bloesem. Viel me niet aldoor mee. Wat tekst betreft dikwijls nogal slap gelul, maar af en toe hele mooie muziek en zoals steeds fantastisch mooi gezongen en geïntoneerd. Toch een geniaal artiest, maar of het op deze manier helemaal zal doorzetten, dat betwijfel ik. Tot 23.15 uur blijven praten met ons drieën en glaasjes wijn gedronken en heel klein hapje gegeten.
| |
Vrijdag 22 september 19.26 uur
Vanmorgen om 10.30 uur met Frans naar Pirigen, nagewuifd door lieve Tuf die thuis bleef als een assepoester. Om 12.00 uur bij de laatste hut voor de ‘Aufstieg’. Waren om 13.20 uur op Gipfel. Schitterende vergezichten vier, vijf dalen in. De Oostenrijkse Alpen waren duidelijk te zien. Tomaat gegeten, schoenen gewisseld en ruim een uur wat gefilosofeerd. De mooiste bergwandeling die ik ken.
| |
Donderdag 28 september 12.35 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Windstil weer, hoewel het nu net begint te ritselen. Naar meneer Van Liempt om over het tegencommuniqué van de vara te praten, nu twintig kranten definitief berichten dat ik op oudejaarsavond definitief voor de vara-tv zal optreden. Om 16.00 uur op zijn nieuwe kantoor op het Hofwijkplein. Op straat alles overlegd. Tekst afgekeurd. Vanmorgen zelf iets gemaakt. Gedoe. Tijdrovend.
| |
Zondag 8 oktober 19.20 uur. Werkhuisje
Voorstellingen Haarlem waren een feest. Toch denk ik eigenlijk al iets te zwaar voor mijn leeftijd. Zie ineens heel erg op tegen dit acht maanden lange seizoen. Vind Ol zo somber worden. Kan haar niet aan het lachen krijgen. 's Morgens als ik er al uit ben: ‘Heeft My Lady geroepen?’ doet ze gewoon of ik zou zeggen: ‘Heb je goed geslapen?’
Steeds meer behoefte aan mensen die mij opbeuren. Deed Ol vroeger altijd, doet ze nooit meer. We hebben zo'n geweldig leven samen achter de rug en om nu zo'n beetje in mineurstemming te eindigen, dat zint me niet. Einde ontboezeming in de herfst.
| |
| |
| |
Vrijdag 20 oktober 17.45 uur. Borger, hotel Riese, kamer 7
Ben in een bui om ongeveer niets meer echt mooi, echt leuk te vinden. Voel dat nu van mezelf. Miljonair die niks meer veel kan schelen. Hoor ze 's avonds lachen en denk dan: ik wou dat ik zo lachen kon.
| |
Woensdag 25 oktober
Vrij. Europacup die niet doorgaat. Eindelijk van 15.00 tot 18.00 uur weer eens een grote, prachtige wandeling gemaakt met Frans dwars door de Onzalige Bossen. Naar de heuveltop op de Bloemersheide met een enorm onnederlands uitzicht. Niet één huis, fabriek of schoorsteen aan de horizon. Heel apart voor deze tijd. Maakt me gelukkig van binnen. In het donker kwamen wij thuis op de Hoeve, waar Ol alleen kaarsen en petroleumlamp had ontstoken. Machtig gezellig en hardstikke romantisch.
| |
Maandag 30 oktober 13.15 uur. Werkhuisje Kudelstaart
Vanavond spelen we na ruim twee jaar weer voor het eerst in Amsterdam, De la Mar theater. Nu om en om met Fons Jansen. Vrijdag, zaterdag en zondag voor particulieren, dinsdag, woensdag en donderdag voor Fons-patiënten. Een dame zei tegen mij: ‘Meneer Jansen, ik was eigenlijk voor Wim Kan gekomen, maar ik heb mij bij u ook uitstekend geamuseerd.’
| |
Dinsdag 31 oktober 21.00 uur
Inspelen in De la Mar. Gisteren voor de joodse vereniging gespeeld. Werd voor mij groot succes. Samkalden als burgemeester van Amsterdam in de zaal en de ambassadeur van Israël. Hele theater uitverkocht. Puilde uit van de rechercheurs, 's Middags nog een bommelding dat er in de IJtunnel tussen 12.00 en 16.00 uur een bom zou ontploffen. Alle rechercheurs in het genre van niemand ziet aan mij dat ik van de politie ben. Spannend. Toch denk ik steeds onder de voorstelling aan de mogelijkheid dat er iets zou gebeuren, maar er gebeurde niets. Alles veel succes. Toch bleef het een typisch joodse avond. Ze hebben hun klaagmuur, maar wie staat er aan de andere kant...
| |
| |
| |
Dinsdag 7 november 12.00 uur precies
Drie premièredagen in Amsterdam achter de rug. Uitzonderlijk leuke avonden. Soms bijna te veel lach. Haast een beetje hysterisch, als ik nog niets grappigs heb gezegd, beginnen ze al te lachen. Alle voorstellingen erg uitverkocht. Zondagavond was Ischa Meijer (op mijn invitatie) in de zaal. Na afloop tien minuten met hem gepraat. Ondermijnde precies in die tien minuten mijn min of meer overwinningsroes, mijn zekerheid (?), mijn vreugdegevoel van die laatste drie voorstellingen. U zie ik nou ineens helemaal niet meer (tegen Ol). Tubamannetje zwakke tekst. Accordeonisten? Niks! En al die scènetjes voor de pauze, dat weet ik ook wel, erg zwak. En playback niet goed. Hoorde tekst in het begin dubbel. Banden met een orkest erop, da's niks. Alles watje hoort en niet ziet, irriteert me in het theater. Dat mannetje met die bakkebaarden en zo dat hebt u helemaal niet nodig. En die schermen (van Harry Wich) zou ik weglaten. Dat stoeltje en verder niks. Ook voor de pauze. Ru van Veen is zo geweldig en u bent zo helemaal die legende al. Kortom: u hebt een prachtig huis, maar die stenen in de onderverdieping die zou ik wegnemen, daar kwam zijn mening ongeveer op neer. Of dan het hele huls in elkaar dondert, dat zou hij dan niet meemaken. Dan zit hij net naar een andere voorstelling te kijken. Aardige jongen, maar een typische krantencriticus toch weer. Ze zien en horen nooit wat je betalende publiek ziet en hoort en waar die voor komen. Had spijt van mijn invitatie en het contact. Het maakt het ‘ophouden’, elke voorstelling opnieuw, weer moeilijker.
| |
Donderdag 16 november 18.50 uur. Grote ronde tafel noordzijde, Kudelstaart
Ol slaapt al in mijn stoel voor de (gesloten) televisie. Ze is doodmoe van pijn en emotie. Volgorde van narigheid: kies, knie, keel. Ze werd vanmorgen om 9.00 uur wakker en beweerde de hele nacht geen oog dicht te hebben gedaan. Mijn knie is nog erger dan gisteren, die verdovingspil heeft helemaal niet geholpen. Kortom, ik raakte geheel in paniek en wilde meteen naar het ziekenhuis. In Velp of in Chur, maar niet hier in Den Haag.
| |
| |
| |
Donderdag 22 november 20.30 uur
Ol ligt er in. Is heel ver weg. Zegt ook: ik hoor je van heel in de verte. Zit hier erg eenzaam. Is dit echt het begin van het einde? Moet ik morgenavond werkelijk alleen die voorstelling doen? Zonder Ol naar theater? Zonder Ol in de kleedkamer? Zonder Ol tussen de coulissen. Zonder elkaar voor mazzel op de rug te hebben gespuugd opgaan? Eén ding weet ik zeker. Ik heb ons geluk nooit onderschat. Altijd erg bewust geweten dat dit uitzonderlijk was. Dit innige samenzijn, dat vlak bij elkaar leven, zo hand in hand 's avonds helemaal echt als Corry en Wim voor een uitverkochte zaal staan.
Al was ik vaak in mineur, omdat de voorstelling niet helemaal zo was als ik wilde, toch steeds weer opnieuw heb ik het uitzonderlijke van ons geluk geweten. Vaak ook hardop gezegd. Nachtenlang heb ik gebeden als Ol hoestte of zuchtte of kreunde. Als we ziek worden, mogen we dan samen sterven, heel dicht bij elkaar in elkaars armen, zoals we ook geleefd hebben. Waarom als je ziet dat één aftakelt niet je lot zelf in handen nemen en er gelijk met haar, waar je zoveel van houdt, een eind aan gemaakt? Zou daar ook maar iets slechts in steken?
| |
Donderdag 30 november 22.22 uur
Het komt er op neer dat Ol veel zieker is dan we allemaal in het begin dachten. Af en toe doodziek. Ol lief, klein, hulpeloos en knap. Mooie, grote, soms verschrikte ogen. Kon me een paar dagen geleden helemaal niet goedhouden. Deed niets dan huilen en haar in de weg zitten. Maar die drie voorstellingen, die gingen goed, al misten wij haar allemaal afgrijselijk. Sta nu soms even iets steviger op mijn benen. Denk steeds als het mis gaat, maak ik binnen een paar uur er ook een eind aan. Dit is geen plotseling emotioneel besluit, maar rustig in helder overleg al enkele jaren geleden genomen.
Frans Rühl was hier vandaag en ook de dokter Bonnen, mijn Medische Engeltje en haar man, geweldig lief. Opbeurende telefoon van Simon uit Cap d'Ail en al viermaal meelevende Tu.
De verkiezingen gisteren gingen aan mij voorbij, maar de computer was de grootste winnaar. Toen viertiende procent van de stemmen binnen was, voorspelde die al de juiste uitslag. Ongelooflijk.
| |
| |
| |
Zondag 10 december 13.30 uur
Daverende voorstelling gespeeld, hoewel ‘Knodde’ min of meer mislukte en ook het einde niet zo lekker zat. Ria, Dick, Astrid en Kwispel passen alle avonden op. Na afloop samen met Ol al drie keer klein feestje gevierd met Broodje van Kootje en fles champagne. Dan naar bed en steeds om 3.00 à 4.00 uur wakker... in Tobbeland. Over de dood, de uitzichtloze ziekte, aftakeling, verval en ouderdom. Zou het graag mooi voor ons samen regelen, maar Ol ontwijkt het onderwerp, heeft er kennelijk geen zin in en weet de boot (naar het hiernamaals) af te houden. Speel nu elke avond tweemaal een uur in een soort droomsfeer. Daarna valt alles met een dreun in elkaar. Tegenover het driemaal per week opblazen en leeglopen staat ongeveer niets.
| |
Zondag 24 december. Ochtend
Kerstmis voor de deur. Zit gezellig met Ol in bed. Ze breit en telt de steken of ze nooit ziek was geweest. Willem Duys is op de radio bezig met zijn ‘Muziekmozaïek’.
Grote succesvoorstellingen achter de rug in uitverkochte zalen. Ol speelt ‘Accordeonisten’ en de finale (‘Zijn die Corrie en die Kan nog bij elkaar?’). Daverend succes als het doek open gaat en ze staat daar naast me met de witte pet op het lieve hoofd, ijverig trekkend aan d'r harmonica. Als ik aankondig: Corry is er niet, hoor je hoe geliefd ze is. En als ik dan zeg: nou ja ze is er wel, maar ze is drie weken ziek geweest en ze mag nog niet optreden, maar misschien komt ze toch nog wel even.
Kabinetsinformateur Ruppert (de rups) in de zaal. Verder hele week bezig geweest met grammofoonplaatje in elkaar zetten wat 5 januari uit moet komen.
De Apollo 17 (lijn 17) is weer veilig op aarde terug. Dit was de laatste maanreis. Amerika gaat nu met hetzelfde geld in Vietnam een maanlandschap aanleggen.
| |
Oudejaarsnacht
Zit heel stil alleen in de grote tv-stoel. Vanmiddag lang alleen op het strand gewandeld. Leek wel zomer, midden in de winter. Om 16.30 uur thuis bij lieve Ol voor Journaal binnenlands jaaroverzicht en om 17.30 uur mijn nieuwe grammofoonplaatje op Radio Veroni- | |
| |
ca gehoord. De aankondiging waar vierentwintig uur over gekibbeld was (het werd steeds aangekondigd alsof ik een oudejaarsconference voor Radio Veronica zou doen), was nu gewijzigd, maar er werd nu ook niet bij gezegd dat het een grammofoonplaatje was dat dinsdag 2 januari in de handel zou komen en daar was het cnr nu juist om begonnen. (Zonder overleg met ons had de grammofoon-platenmaatschappij de band aan Veronica gegeven.) Kreeg toch bij het luisteren het idee dat het plaatje niks wordt.
's Avonds televisie uit en Sieto even gehoord op de radio. Dat maakte me erg melancholiek. Hoorde mezelf er voortdurend in, maar dan wel een imitatie van mijn imitaties.
Vanaf 23.50 uur Ol bij mij op schoot. Kaarsen aan. Alle elektra uit (is het licht kapot?). Om 24.00 uur nieuwe fles champagne opengemaakt. Niets bijzonders meer... drinken dat nu bijna elke avond.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd