Logo DBNL
De dagboeken van Wim Kan 1957-1968. De radiojaren (1988)

De dagboeken van Wim Kan 1957-1968. De radiojaren

(1988)–Wim Kan–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

1960

Sartre en Sagan mogen van De Gaulle niet meer op radio en tv verschijnen. Fidel Castro stuurt zijn broer naar Moskou en Chroesjtsjov hamert in een vergadering van de Verenigde Naties met zijn schoen op tafel. John F. Kennedy is kandidaat voor het Amerikaanse presidentschap. Zijn vader zegt: Jongen, als jij geen president van Amerika wordt, koop ik een ander land voor je. In Groningen wordt zestig miljard kubieke meter aardgas gevonden. Henk van der Meyden krijgt een eigen rubriek in de Telegraaf en een rel rond het nationaal televisieprogramma op 5 mei leidt tot de schorsing van o.a. Wim Ibo. Aan het hek van Kudelstaart meldt zich een zeventienjarig meisje Joanna Klarenbeek, door Corry Vonk snel van een artiestennaam voorzien: Jenny Arean. Nog dezelfde zomer wordt ze samen met Floryth Polak, Loeki Wink en Vicka Borg opgenomen in het ensemble. Margriet de Groot, Philippine Aeckerlin en Maya Bouma verlaten namelijk na de vier maanden durende serie in Amsterdam het gezelschap voor respectievelijk ‘My Fair Lady’, de Sleeswijkrevue en het gezin. Het grote contract met Van Liempt wordt eindelijk ondertekend. Wim Kan trekt zich geleidelijk aan terug uit de dagelijkse beslommeringen, temeer omdat Van Liempt hem steeds meer werk uit handen neemt. In het najaar wordt er weer gereisd, een overbelaste tournee dwars door het land met gemiddeld één vrije dag per maand. Terwijl de tournee gewoon door gaat, begint Kan te werken aan zijn tweejaarlijkse oudejaarsconference. Maar niet voordat hij aan zijn astroloog gevraagd heeft hoe de sterren in december voor hem staan. Ze zullen het me toch niet aandoen, verzucht Kan, maar slechts acht dagen voor oudejaarsavond sneuvelt er weer een kabinet. De regering-De Quay gaat naar huis en Kan moet in korte tijd zijn hele conference omgooien. Als de kerstbomen staan, vallen de kabinetten.

Zondag 3 januari 13.30 uur. Ramen open van werkhuisje

 
Welkom in de stad van de klinkklare munt
 
Het aller aller beste 't is u uit het hart gegund
 
Ik wens u lieve mensen nog net precies bijtijds
 
een heel gelukkig nieuwjaar en een zalig Ouwe Zijds
 
En dat we dit jaar niet voortdurend met z'n allen
 
met onze auto's in de grachten mogen vallen
 
maar dat de tijd eens eindelijk komt in 't teken
 
dat we lekker in de tunnel blijven steken.

Amsterdam, die grote stad, die is gebouwd op plannen. Acht ministers zaten vrijdag aan de overkant naar de ondergang van de stad te kijken (Gijsbrecht in Stadsschouwburg) alsof ze dat niet iedere dag kunnen zien.

Première niet geheel je dàt voor de pauze, maar daarna fantastisch ouderwets Amsterdams. Enorm. Eigenlijk ongelooflijk na alles wat ik er diep in mijn hart van had gedacht. Als een berg tegen opgezien. 't Is nu tot en met maandagavond uitverkocht. De pers is goed.

Cees Laseur is 1 januari op nieuwjaarsfeest van de Haagse Comedie plotseling gestorven. Kranten schrijven er rustig over. Het leven is altijd maar even een succes. Het gaat alles zo vlug voorbij.

Woensdag 6 januari. Nacht bij 't haardvuur

Voor drie dagen uitverkocht toen we kwamen. Maar o zo zwaar. Hele avond. Sant noemde het streng publiek. Moest om uitdrukking lachen, maar was het er niet mee eens. Seth, die wol ophoudt voor Ol, voorwaar een boeiend tafereel van dressuur, Albert Mol, egocentrisch maar wel aardig en Peter Lohr op de brandweerstoel, waar politie op staat en waar je af moet als de burgemeester komt. Gisteren naar Den Haag geweest en met Jolanda en Loes op het strand gewandeld. Ouderwets en zorgeloos gezellig. Loes uitgelaten. Pakte mijn mooie, dure alpino af en holde ermee de zee in! Was binnen tien minuten tot d'r navel nat. Duwde Jolanda erin die niet eens boos werd. Gaf mij een zetje. Enfin veel pret bij paal 97. Terug vergist in opgang trap. ‘Meiden’ wilden door verboden duinterrein. Bedacht te elfder ure de mogelijke consequenties en vluchtte door

prikkeldraad terug. Of ze het door hadden? Even dacht ik het... 'k weet ook niet... Pommes frites gegeten, alles volgens traditie!

Zondag 10 januari 1.00 uur. Laat aan 't haardvuur

Vanavond vier nieuwe regeltjes entreeliedje Amsterdam.

 
En het operagebouw waar we van dromen
 
dat zal dit jaar dan toch eindelijk gaan komen
 
Na een jarenlang en vruchteloos gepingel
 
komt het diep in Zuid... heel diep in Zuid... op de Coolsingel

Vanavond Deense regisseur voor ‘My Fair Lady’ met Meerburg in kleedkamer. Waren verrukt van Margriet de Groot, weg van Ru van Veen, opgetogen over Seth en bevredigd over Jacco (respectievelijk voor Elisa, begeleiding, vertaling en Freddy). Ol denkt: Als Larsen en Meerburg het voor het zeggen hadden, was Margriet vanavond nog geëngageerd. Nu (Sonneveld in Parijs zit) mag Margriet blij zijn als ze de doublure mag zijn. Teun Mattijsen over Larsen: Hij is maar een pion. Het paard staat in Parijs. (De man van Ingrid Bergman, Schmidt of zoiets.) Het geheel trekt een gezicht dat ik al jaren ken. Gewichtige regisseur, belangrijke producer. Iedereen in theater een beetje koorts. Het geluk ligt op de loer. Let op! Let op!

Woensdag 13 januari. Ochtend 11.30 uur. Canapé thuis

Suikersneeuw. Van 14.00-16.00 uur geschaatst in Amsterdam, Sintelbaan. Muziek. Zon. Jeugd. Niet veel last van herkenningsgezeur. 's Avonds in theater lang gesprek met Meerburg over lastercampagne. Zou nu pas aan het luwen zijn. Voordat elke serie begon, was er steeds grote roddel. Bij Arosa-foto in Telegraaf begin december stak het gerucht weer de kop op. Hij gaat helemaal niet met vakantie. Hij gaat gewoon de gevangenis in. Onbegrijpelijk. Vóór het begin in Amsterdam ook weer. Zo erg dat Verburg (die uitkoopsom Amsterdam heeft gegarandeerd) er Meerburg over opbelde. Vertelde hem van Lücker, Volkskrant. Daar wist hij niets van. Meerburg gebruikte als argument dat mijn zaak uitsluitend laster was, de directeur van de Rotterdamse Schouwburg, die al weken in de gevangenis zit. Kranten (Vrije Volk bijvoorbeeld) hebben het compleet met kop geplaatst. Nu ziet u weer hoe je zoiets

geen week geheim kunt houden. Hoorde van hem ook dat de Telegraaf (Stan Huygens) volkomen op de hoogte is van die roddel over mij, maar zich wel heeft gehoed er geen letter over te schrijven. Ze weten gewoon dat er geen woord van waar is.

Overigens in mineur. Wraakgevoelens kwamen opnieuw naar boven. Gisteravond Guus Oster in de zaal. Wij weigerden toegang toen ze na afloop achter wilden komen. Guus (geloof ik) zeer gepikeerd... Fijn. Hopelijk vraagt hij waarom we ze niet wilden ontvangen. Overigens theater vol ‘My Fair Lady’. Margriet de Groot uitverkoren voor titelrol. Jacco wordt diep in de ogen gekeken door heer Larsen. Iedereen zeer onder de indruk. Alles doet me denken aan de film ‘Pygmalion’ toen dr. Ludwig Berger de grote man was en Ol en ik met hem dialogen mochten bewerken. Ik in kamer Amstel Hotel compleet met lunch. Seth mag nu de liedjes vertalen. L'histoire se repète.

Vrijdag 15 januari 12.15 uur

Jarig. Vannacht met Ol gevierd. Goed voornemen. Nu ga ik proberen vijftig te worden. Gisteravond vara in theater. Een minuut verjaarsconference op bandje opgenomen. Werd vanmorgen om ongeveer 8.30 uur al uitgezonden. Niet gehoord. Vandaag een beetje overstroming (Tuindorp Oostzaan), een beetje ijs (lid van Amsterdamse ijsclub geworden) en een beetje antisemitisme (hakenkruizen in Keulen geschilderd). Ruzie met de Telegraaf. Vroegen gisteravond laat nog interview aan. Moest in zaterdagochtendblad. Zei: morgenavond (vanavond dus 20.30 uur). Dat was te laat. Bedacht foto op ijsclub dan maken om 13.00 uur, maar had vanmorgen spijt. Leek me te veel publiciteit op de baan, waardoor het echt gezellig rijden van de baan zou zijn. Vroeg via Van Liempt om een ‘onopgemerkte’ fotograaf om 14.30 uur en geen interview. Vroeg foto voor publikatie nog even te mogen zien. Toen meneer Henk van der Meyden boos! Werd nooit gedaan. (Handelsblad deed het overigens laatst wel en het werd een succes.) Nu gaat het niet door...

Vrijdag 22 januari 15.00 uur. Werkhuisje

IJs weg, storm weg. Alles weer rustig. Gisteren beste avond in theater. Eindelijk weer. Voor de zoveelste maal opschrijven: vreemd leven, verdienen veel geld, zijn samen gelukkig en gezond.

Zijn enige gezelschap dat avond aan avond overal uitverkocht is. Iedereen is beleefd en buigt en vleit en toch weet ik zeker dat er achter mijn rug enorm wordt geroddeld, gelasterd, gepraat, gekleineerd. Ik voel het. Ik zie het aan de gezichten. Maar ik denk wacht maar, mijn kans komt nog wel. Begrijp niet goed waaraan we eigenlijk die enorme toeloop te danken hebben. Zo bijzonder vind ik mijn eigen prestaties zeker ook weer niet. Wat zou er toch zijn? Kreeg gisteren brief van Mieremet over mijn horoscoop. ‘U denkt over uitscheiden,’ schrijft hij... Gek!

Maandag 25 januari 16.30 uur

Terug van ‘Pygmalion’. Of je dood bent en je leven nu op de film even mag aanschouwen. Veel viel me erg mee. Veel was machtig ouderwets. Verkade enorme persoonlijkheid. Mezelf? Toch erg cliché Cor-Ruysachtig. Beetje eng. Talent? Nee, ik zou het er niet in gezien hebben. Weinig gevarieerd. Weinig van binnen uit. Van Liempt sprak gisteravond (nacht) met Maya en haar man over nieuwe vijf maanden. Ze vroeg ƒ 750, -. Maar ze doet het wel voor ƒ 600, -.

Woensdag 27 januari 12.30 uur

Gelazer. Maya ziek. Zonder haar gisteravond toch groot succes. Philippine fladdert naar Sleeswijk haar ondergang tegemoet. Sloot contract af en zei er niets van, totdat Ol het haar gisteravond op de man af vroeg. Jammer. Jacco en Margriet gaan eind mei weg. ‘My Fair Lady’. Saks overleden.

Donderdag 28 januari

Dag vol opwinding! Om 11.00 uur telegram van Maya: Protesteer tegen het in studie geven van mijn solo-striptease binnen de termijn van het met mij afgesloten contract stop zal uitvoering hiervan niet accepteren. Maya Bouma. Van Liempt had ook z'n telegram. Conclusie: een stapelgek, over de pony getild secreet. Dat is de tweede keer dat ze zich zo in haar kaarten laat kijken. (In Groningen: ik wens niet dat Sant in Amsterdam een solo krijgt, ik heb dat nou op tournee goed gevonden, maar Sant is nog lang niet waar ik ben en als er nog iets in Amsterdam bijkomt, heb ik daar recht op. Ik heb toch al te weinig te doen enz. enz.) Van Liempt haar opgebeld,

meteen na overleg met ons en haar man en zij zullen excuses aanbieden. Ik zal ze niet accepteren. Bij mij ligt ze er voorgoed uit! Wil haar niet meer voor die vijf maanden, niet voor 't nieuwe seizoen en nooit in een film. Och, was ik maar minder gepassioneerd, opgewonden, in de put en zo.

Zaterdag 30 januari 14.00 uur. Werkhuisje

Heden niet meer zo in zak en as, alleen nog maar in zak! Had zelf drukke dag, om 13.00 uur bij Mieremet. Dacht eerst charlatan, maar alles leek me zeer reëel tenslotte; zo van even nazien in het telefoonboek van de sterren. Saturnus invloed niet gunstig momenteel (al van november-laster?). Nu weer wat beter. Maar tot november geen nieuwe dingen ondernemen (contracten niet afsluiten, gaan dan toch niet door). Augustus '61 (oh, wat een zorgen maakt u zich dan weer voor dat programma! zei hij lachend). Toch interessant.

Maandagavond 1 februari 22.30 uur. Carolien (uit duizenden)

Iedereen heeft plotseling een oude, dove moeder, die zaterdagavond met al haar acht kinderen, voordat die zondag voor eeuwig naar Canada vertrekken, op de eerste rij midden wil zitten. Hoorde zojuist door telefoon van Ru: Margriet vanmiddag aangenomen voor Elisa in ‘My Fair Lady’. Voor haar een prachtige, eerste kroon op haar doorzettingsvermogen en grenzeloze energie. Heb volgend gevoel: ze zal succes krijgen met deze rol, want ze kan zingen, uiterlijk is ze het geschikte type, ze heeft de energie om door alle tranen heen naar het doel te zwemmen en de musical zal haar naar het succes dragen. Nu zet Margriet haar tweede voetje op de ladder. Maya haar achtste ongeveer. Wie is het eerste boven? Gisteravond, zondag in De la Mar, alweer een grandioze avond gehad! Zo maar. Enorm publiek en zelf ook in beste stemming. Langzaam. Langzaam zou ik mij met Amsterdam kunnen verzoenen...

Vrijdag 5 februari 13.45 uur. Werkhuisje

Stil weer. Alles gaat voorbij. Zag gisteravond in De la Mar foyer mevrouw Van Liempt en Lya van Liempt zitten net zoals, even geleden, Jan Tine met Mady... Vreemd, er verandert nooit veel, alleen de namen.

Dinsdag 9 februari 14.30 uur. Werkhuisje

Gisteravond Maya onder ‘De Bennema's’ miskraam gekregen. Was zelf bij Meerburg op kantoor, heb van de hele toestand niets gemerkt. Ol alles geregeld, geniaal! Volgende programma omgegooid. Ol beval dat vrucht, bloed enz. bewaard moesten blijven voor dokter. In plastic zak nam Maya alles in taxi mee. Maar ze speelde toch nog in ‘'t Wordt zoveel’ en kwam nog bedanken op 't slot. Een taaie is ze wel. Vanmorgen via Van Liempt telefoon: Mevrouw Bouma moet enkele dagen rust houden. Hele apparaat dus weer in werking. 18.30 uur repetitie voor allen...

Vrijdag 19 februari

Moe. Ga gebukt onder eindeloze serie. Begin van schor. Gewone verschijnselen; vind er niets aan, gevoel van zouden ze het nog wel leuk vinden. Gisteren van 14.00-16.00 uur in vara-studio gerepeteerd met Teddy Scholten en Ru voor schrikkeljaarprogramma van Wereldomroep. Theater loopt enorm. Maya weer present. Ik sprak gisteravond lang met Wim Sonneveld over Frankrijk en er mee ophouden. Daar is durf voor nodig (zegt de vader van Friso [Wiegersma]). rai geopend. Wil er wel eens heen. In theater loodzware sufferds. Amsterdam is een slapend stadje geworden, geloof ik.

Donderdag 10 maart 8.40 uur. Werkhuisje

Zat gisteravond om 19.30 uur in theater met Wim Ibo. Gaf hem goede (?) raad in al zijn tot obsessies geworden conflicten. Zei: Je bent een Don Quichot, die tegen de windmolens vecht, maar jij bouwt die windmolens zelf ook nog op. Hoorde dat Annie Schmidt voor dertig minuten ‘Doorsnee’ dertig maal ƒ 8, - kreeg, oftewel ƒ 240, -. Een ongelooflijke schande, maar... kreeg toch het gevoel dat Wim Ibo niet goed kan onderhandelen. Bijt zich vast in dingen die er niet op aan komen. Arie van Nierop en Broeksz samen zoekend in de teksttarieven. Van Liempt zou 't wel anders hebben gedaan, geloof ik. Wim Ibo had de vara ook al gezegd: W.K. wil voor oudejaarsavonduurtje ƒ 10 000, - (stomme verbazing) en geeft dat honorarium dan meteen aan een liefdadig doel weer weg (nog stommere verbazing).

Voorstelling gisteravond voor goed publiek. Magda Janssens op

eerste rij, Dora Paulsen op de tweede. Kreeg kistje van haar met drie flesjes champagne. Was laatste twintig minuten erg moe en schor. Ongelukkig van binnen. Het kost me zoveel inspanning.

Zondag 13 maart 12.00 uur

Het heeft geregend. Stille omgang door de tuin gemaakt. Heden achttien jaar geleden fietste ik's morgens weg van Ol in Bandoeng. Reed drieëneenhalf jaar krijgsgevangenschap tegemoet. Ellende, ontbering, ziekte, vernedering, onrust, onmacht.

Maandag 14 maart 13.30 uur. Werkhuisje

Gisteravond stem veel beter. Maar was niet erg in vorm. Teunke en Arend Hauer in de zaal en Roland Holst. Ze deden alsof ze het mooi hadden gevonden. Roland H. (70) zei: ‘We hebben het onderste uit de Kan gehad.’ Ik weet niet of ik die uitspraak briljant genoeg vond voor de ‘prins onzer dichters’.

Dinsdag 15 maart. Avond 20.35 uur. In de kleedkamer

Een comité stelt een datum vast, huurt een theater, neemt de pers in de arm en bedenkt dan plotseling dat er ook nog artiesten gevraagd moeten worden om die avond te vullen. Dan komen ze soms een week van te voren vragen of u belangeloos uw medewerking zoudt willen geven. Vanavond besloten voorstelling voor joodse vereniging ten bate van Keren Jaldenoe. Te laat begonnen en twee sprekers vooraf waaronder Israëlische ambassadeur. Willen eindeloze tombola houden in de pauze.

Zojuist om 18.00 uur auditie gehouden, tweede meisje leek beslist leuk. Jenneke Bordon, zeventien jaar. Zong ‘Wat een geluk’ en zei een kinderversje op van Annie Schmidt. Iets over Klaas Vaak of zo. Beslist wel een soort oertalent misschien. Verder twee mevrouwen van het journalistencabaret. Mevrouw Werner, eenendertig, française en mevrouw H. d'Ancona, tweeëntwintig. Was niet zo reuzeenthousiast.

Donderdag 17 maart 15.15 uur. Werkhuisje

Gisteravond bloemen van de vijf meisjes, Ru, Fred Kaps en Jacco: 't Was de tweehonderdste. Maya had ook meegedaan. Ol kwam gisteren terug van vogelmarkt Haarlem. Ik kwam zelf terug van

Utrecht (Peugeot). Zag dat Ol er was: er stonden twee nieuwe kabouters op het terras. Tien blauwe parkieten van het geluk en een wonderlijk vreemde tok tok vogel. Zat goeiig onwennig alleen in ijzeren kooi. Vreemd exotisch dier van ergens ver weg. Rook naar zeeman en ontduiking van invoerrechten. Vatbaar voor vriendelijk woord. Tok, tok. Gezellige atmosfeer in de broeikas...

Donderdag 24 maart 13.50 uur. Werkhuisje

Rassenrelletjes in Zuid-Afrika. Het State Department van de usa is ‘bezorgd over het optreden van de Zuidafrikaanse politie tegenover negers’. De pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet. Om 13.30 uur tekenden wij (eindelijk) het grote contract met het Nederlands Theater Bureau. D.w.z. Van Liempt en Flinck moeten nog tekenen. Heeft wel veel voeten in de aarde gehad. Als het nu maar waterdicht is en succes heeft. Sprak gisteren in theater lang met Wim Ibo. Aardig, maar kleine brave burgerman. Voorstelling gisteravond wat lawaaiig maar toch wel leuk. Bij aankomst voor dinsdag, woensdag en donderdag alweer uitverkocht. Uniek in de geschiedenis van het De la Mar theater.

Vrijdag 25 maart. Avond 20.30 uur

Thuis alleen bij de tv. Het journaal heeft pauze. Net Chroesjtsjov in Parijs gezien. Hij ging met De Gaulle samen naar de opera ‘Carmen’. Toch machtige tijd. Rechtstreekse uitzending uit Parijs. Mijn vader heeft het niet meer beleefd. Die keek op de jaarbeurs Utrecht op de bovenverdieping naar wat wij beneden deden. 1937? Met Erik de Vries, Han Beuker en Wouter Denijs. Macaroni aten wij liggend op de grond. Vanmorgen regen. Gezellig. Tikte op dak van werkhuisje. Veel gelezen, veel in dagboek gewerkt, conferences opgeschreven. Hele dag zoet bezig. Om 15.00 uur even de tuin in, naar Ols paradijs. Ol daar zo goeiig tevreden bezig tussen de duizenden kabouters. Het leven glijdt soms zo vreemd voorbij. Ah, de nts gaat weer door.

Zondag 27 maart 13.15 uur

Er komt wat zon. Ga het werkhuisje een beetje draaien. Gisteren stukje tv gezien. Frans Voons (Nederlandse Opera) zong mijn regenliedje. Hulpbehoevend! Gewoon belachelijk. Loodzwaar. Uit

zijn verband gerukt en fout door veranderde woordjes. Het regent er fel, waait als de hel, mocht niet van de ncrv. En hij hield van de ‘wiend’ en zo. Enfin! Erg! Hoe kom jij zo bij de ncrv? Is dat een overtuiging of een misstap.

Donderdag 31 maart 14.45 uur

Ramen van het werkhuisje open. Af en toe wat kille mist. Na de zondeval kwam al spoedig het songfestival.

Maya weer ziek. Griep. Voorstelling, ondanks dat onze ster te bed lag, een daverend succes. Paul Steenbergen kwam in theater even langs. Wim heeft zich toch nooit iets aangetrokken van die roddel? Hij wou een uurtje met mij praten. Jammer, zat thuis bij vogels en tv. O.a. vlucht van de Albert Plesman naar Madrid in één uur vijftig minuten. dc 8. Straaltijdperk klm begonnen. 's Morgens 11.00 uur in Alhambra. Kees Brusses nieuwe film gezien: ‘Het gerucht’, vijfendertig minuten. Was er bepaald zeer door getroffen. Beklemmend, snel, goed, nieuw. De Telegraaf meldde echter vanmorgen dat het niet goed was. Die zien meer in ‘Wat een geluk’ en het songfestival. Inhoud film: meisje van vijftien blijkt verhouding met een getrouwde man te hebben (van de man zien we alleen zijn hoed). Ook leuk om te zeggen: Dat was nu die film van Brusse en Kan. Maar ik heb W.K. nergens gezien? Nee, alleen z'n hoed kwam even in beeld. Ik moet er toch om lachen.

Zaterdag 2 april 18.00 uur. In de bedstee

Denk nu weer veel en lang over ophouden in midden 1963. Maar Katan zegt: Een half miljoen is nog niet genoeg om er mee uit te scheiden.

Maandag 18 april. Tweede Paasdag 12.00 uur. Met open deuren in werkhuisje

Tuin in beginnende bloei. Geluksgevoel. Heerlijk geen visite. Rust, ook diep van binnen. Zocht alle Michelin-kaarten die ik bezat vanmorgen op. Gisteravond daverende avond met enorm slot. Werkelijk iets aparts. Wist niet waar het vandaan kwam, want voor de pauze stil en zo. Was de honderdste voorstelling in De la Mar. Kregen allemaal mooie bloemen en ik een grammofoonplaat (Wim Sonneveld met Davids-liedjes, maar heb die al). Ol gaf alle techni-

sche mensen, ook de buffetdametjes, kop en schotel plus zilveren lepeltje. Sloeg goed in. Wandelde gisteravond tijdens de voorstelling uurtje door (paas)ei-vol Amsterdam. Ontzettende beestenboel. Sprak heer Punt van de Telegraaf. Vertelde dat er eeneneenkwart miljoen vreemdelingen in Holland waren. Wat zou u willen wensen, vroeg hij mij voor zijn rubriek luchtkastelen. Ik zei niets, want ik vind die rubriek niet zo geslaagd. Ruimte, eenzaamheid en tijd, bedacht ik later... Wim Sonneveld was al eerder kardinaal de Richelieu en Toon bouwde zich ook een kasteeltje door zich te laten fotograferen in Oranje-shirt van het Nederlands elftal. Boe! Grapjes voor vanavond. Wat een Duitsers in ons land! Was vanmorgen prompt m'n fiets weer kwijt. Sommige Duitsers, dat kon je goed zien, waren echt hier met vakantie. Anderen meer op herhalingsoefening. Vandaag waren ze naar de bollenvelden, de voedselvoorziening inspecteren. De Telegraaf - het dapperste blad in vredestijd.

Dinsdag 19 april 18.20 uur. Thuis in de bedstee

Ol is al met Van Liempt naar het theater. Margriet is ziek. Jenny zal opnemen (misschien). Ben brandend nieuwsgierig of dat lukt. Straks komt Henk Elsink contract tekenen voor '61-'62.

Vrijdag 22 april. Avond 17.40 uur. In werkhuisje

Hele dag van huis. Naar lunchshow met Ol in de Kleine Komedie. Niet te parkeren daar, niet te lopen, niet te passeren. Maar de show met o.a. Donald Jones, Shireen Strooker, Rob van Reyn, Ruud Bos (aan de vleugel) en Albert Mol en Greetje Kauffeld, was beslist leuk. Tempo en afwisseling. Alleen Rudi Carrell een vlegel. Kwasi verveeld staat ie erbij. Wordt nooit wat groots (denk ik).

Zondag 24 april 13.45 uur. In werkhuisje

Zit al hele middag te plakken, te schrijven, te knippen, uit te zoeken. Vanmorgen vruchtbaar met Ol in bed. Legde haar vaag idee uit voor oudejaarsavondpotpourri. Corry Brokken verkoopt duizend grammofoonplaten per dag van ‘Mylord’. Over Jan de Quay dan zoiets van:

 
‘Jij bent voor mij een lord,
 
zo op en top een heer
 
dat ik kvp-er word,
 
wanneer ik jou passeer.
 
Jij kent mij niet, De Quay,
 
ik kom niet uit Den Bosch,
 
maar sinds jij ons regeert,
 
laat jij mij niet meer los.
 
En als jij eenzaam wordt,
 
op de regeringsschuit,
 
kom dan bij mij, De Quay,
 
en huil dan maar us uit.’

Zat het net even uit te werken. Nu is het 14.20 uur. Oudejaar. Fijn dat we elkaar weer eens rustig spreken. Je vervreemdt zo vlug van elkaar. Soms word ik midden in de nacht wakker en dan denk ik: wat liggen we nu toch weer te vervreemden.

Nu is het nacht. Ol ter bedstee, de grammofoon deelt Tsjaikovski uit. Om weg te dromen. Nu bijvoorbeeld een roep uit een ver en onbekend land. Vertelde Ol daarnet hoe ik dertig jaar geleden op het voorbalkon van de tweede klas wagon Amsterdam-Den Haag het besluit nam alleen voor haar te leven en het niet uit te maken. Als ieder mens een ander mens gelukkig zou maken, was de hele wereld in een mum van tijd gelukkig. Zie dat ogenblik, die wagon, dat balkon en alles nog zo vaak voor me.

Vanavond Enny Mols de Leeuwe in de zaal, die zich een engagement trachtte te lachen. Ontzettend. Ze is nu ‘free lance’. Rot woord. Hebben jullie al een gast voor 1961? vroeg ze.

Maandag 25 april 11.40 uur. Werkhuisje

Net daverende stront met Ol. Over de serie vrijplaatsen die Ru in De la Mar heeft gehad. Hij beweerde gisteravond niet meer dan tien(!), wat een leugen is. Een typisch voorbeeld van Ols karakter, een tank die over elk tegenargument heenrijdt. Deze mensen bereiken zo veel, doordat ze nooit op zijwegen of omwegen terecht komen. Alles wat in de weg staat wordt in een rechte lijn genomen. Maakte me zeer driftig.

Donderdag 28 april 24.35 uur. Ochtend op de bedsteerand

Tot nu toe jaardag groot succes. Radio in auto sloeg even voor Kudelstaart twaalf uur. Auto stilgezet bij tiende slag en Ol op

twaalfde slag negenenvijftig keer gekust. Thermosfles met babyroosjes aangeboden. Toen reden we naar huis waar de nieuwe buitenlantaarns zo feestelijk brandden, dat Ol in ernst vroeg, waar zijn we hier?

Gingen vannacht om 2.30 uur tevreden naar bed. Om 7.00 uur nieste en hoestte Ol mij wakker. Ze moest een rennie en ineens kwam ik weer in een lang vergeten paniekstemming. Van Ol ziek op haar verjaardag tot kou gevat, oud geworden, dood en zo aan toe. Iets onberedeneerds, maar zo vol alarm dat ik er een uur lang rechtop in bed van moest zitten.

Zaterdag 30 april 15.30 uur. Werkhuisje

Hele dag met dagboek bezig. Denk nu ineens heeft dit nog enig nut. Weet niet waarom ik dit alles eigenlijk wil bewaren, vasthouden. Ik heb meer geschreven dat in de prullenbak ging dan wat op de planken kwam. Het meest geïnspireerd om te schrijven ben ik altijd als ik er absoluut geen tijd voor heb.

Maandag 2 mei 13.00 uur. Caroline Hoeve

In de zon voor de nieuwe deuren. Gisteravond afscheid van Amsterdam. Ging me vooral door de laatste weken met prima publiek toch even aan het hart. Kleedkamers werden uitgeruimd. Toneel ineens weer zo leeg. Handjes gegeven. Bloemen. Zilveren speldjes voor Ol en mij, hoogste onderscheiding van de stad Amsterdam. Enorm publiek. Daverend succes. Onbegrijpelijk na toch ook zoveel weken van boerenlullen, rovers, valsemunters en imbecielen in de zaal. Nu opeens de laatste weken een soort stijgende lijn. Nooit zul je hiervan iets leren begrijpen. Enfin, het is voorbij alweer. We gingen 1 januari in het pikkedonker het theater in, met sneeuw, ijzel en de laatste maand met vogelgefluit en naderende zomeravonden. In de zaal Bert Haanstra (van Glas) en Peter Diamant (van Holland Festival). Ook Ank van der Moer met dochter (achttien jaar - Anne Marie [Oster]). Sprak ze vóór de voorstelling even voor het theater en toen nog even in de pauze. Ank een beetje een stevige mevrouw geworden, de dochter een dreigend gevaar voor zichzelf en haar directe omgeving (dacht ik zo oppervlakkig gekeken). Een beetje verbitterd en wat teleurgesteld leek Ank mij ook wel. Toch met haar lintje op de fraaie borst, een beetje van dat had ik al lang voor

Mary het kreeg. Vertelde van haar toneelschoollessen die haar leven vullen en mooi maken, meer dan avond aan avond spelen. ‘De Dievegge van Londen’, met Guus en Ank in de hoofdrollen, is trouwens net gevallen. Kreeg zelf erg een gevoel van ‘Weet je nog wel oudje’ over me. Vandaag vrij. Morgen Enschede.

Woensdag 4 mei 13.15 uur. Carolien, op Koepel

Warm, winderig weer. Dodenherdenkingachtig. Speelden gisteren voor de Oldenzaalse kunstkring in de Enschedese schouwburg. Ideale situatie?... Als Hengelo het zou betalen. Grapje dat het goed deed. Voor de pauze kreeg niemand een voet aan de grond. Een fraaie, nieuwe schouwburg zonder sfeer. Meer een moderne congreszaal, waar sprekers in microfonen hun wereldovertuiging uitroepen. Cabaret gaat er verloren en misschien wel veel toneel ook. Wie bouwt toch die dure dingen, waarbij het eerste beginsel van theatercontact tussen speler en publiek wordt verwaarloosd. Wijzend op de witte muren gezegd: en de architect heeft aan alles gedacht. Als ie spijt krijgt van zijn schepping, kan ie rustig met zijn kop tegen de muur lopen! Na afloop rechte bloemen en eerlijke fruitmand. Sfeerloos opgebracht. Een keiharde douche (letterlijk) knapte mij lekker op. In een stille Enschedese straat werden we uitgelaten door de oude huisbewaarder van de nieuwe schouwburg. Geen mens. Een beetje zomernacht. Je voetstappen hoorde je klinken, maar het applaus allang niet meer. Ze waren al terug naar Oldenzaal, denk ik.

Vrijdag 6 mei 15.10 uur. Op Koepel Carolien

De hoeve ligt loom in het zonlicht. Werkte wat aan nieuw Enschede-entreeliedje. Beter dan het vorige. Wandelde met Ol met zonder trui ontspannen uurtje in verlaten bos. Ergens in mijn ziel of hart of lichaam voel ik me wat vermoeid en zie met weinig vertrouwen de wereldtoekomst tegemoet. 19 mei moet de topconferentie beginnen, maar de heer Chroesjtsjov is boos en gaat te keer. Amerikaans vliegtuig boven Rusland neergeschoten. Incident. Protesten over en weer. Dreigementen. Het oude lied. Indonesiërs halen in Djakarta de Nederlandse vlag omlaag. Singman Rhee is naar huis. Turkije revolutieachtig. Russen leggen op Cuba vliegvelden aan en de kranten staan vol over prinses Margarets huwelijk met een fotograaf.

Wordt hij nou prins of zij fotogravin? Toon Hermans adverteerde vanmorgen groot en dik in de Telegraaf. Een teken aan de wand, ‘loopt niet’. Centraal Theater? Mooi weer in mei? One man show toch niet zo attractief meer? Wie weet dat ooit? Enschede gisteravond viel mij niet mee. De anderen wel! Grote, eindeloze zaal. Ben je vlug, kunnen ze het achterin niet bijbenen; ben je langzaam is de intelligentsia niet tevreden te stellen. Sfeerloos is het daar in elk geval. Ook viel weer op hoe desinspirerend toneelknechten kunnen werken als ze ‘dienstplichtig’ tussen de coulissen zitten, kop omlaag, blik gericht tussen de eigen benen. Zoals Ol zei: Hé, die pisang heeft er toch altijd gezeten, dacht ik. Een lachende brandwacht in de coulissen inspireert mij soms meer dan zeshonderd lachende mensen in de donkere zaal.

Donderdag 12 mei 14.30 uur. Koepeltje Carolien

 
Welkom in de mooiste schouwburg van het land
 
De zaal is niet bijzonder, maar de ingang is frappant
 
De atmosfeer is zo apart gezellig en gezond
 
Straks gaat ie met de halve stad helaas tegen de grond
 
Maar de burgemeester recht en ongebogen
 
wil proberen hier de spoorlijn te verhogen
 
Daar zou Tilburg wel geweldig veel mee winnen
 
want dan kunnen wij tenminste op tijd beginnen.

Gisteren Tilburg. Viel honderd procent mee. Onmogelijk gebouw ‘Centrum’ (Metropool). Leek wel de entree van de gevangenis in Rangoon. Treinen reden dwars door de teksten heen. Eenmaal stopte ik, keek op m'n horloge en zei: Ja, hij is op tijd. Dat had veel succes. ‘Mylord’ in de ban. Mag nu van de vara niet meer in 't Nederlands en zelfs niet meer in 't Frans gezongen worden. En een orkest mag het ook niet meer spelen, want dan kunnen de luisteraars er zich de tekst bij denken...! Nederland is een land vol sympathieke bemoeials.

Zondag 15 mei 15.00 uur. Werkhuisje

 
Welkom in de mooiste schouwburg van het land
 
De zaal is niet bijzonder, maar de ingang is frappant
 
Van alle zalen waar wij spelen op onze tournee
 
heeft 't Gulden Vlies alleen die typisch middeleeuwse entree
 
Hier in Alkmaar kun je lekker ronduit praten
 
want de mensen zijn zo open als hun straten
 
En ze slikken met genoegen wat ontbering
 
voor 't vijfjarenplan van Alkmaarse riolering

Gisteravond Alkmaar daverend! En helemaal uitverkocht. Vanavond weer. Alles voor de deur van 't Gulden Vlies was opengebroken. Stank. Riolering lag weer eens open. Kwam in de pauze journalist met gegeven. Vond die zo leuk dat ik er in tien minuten nog een liedje van maakte. Alkmaar bouwt aan z'n toekomst, maar u moet me wel waarschuwen als het af is.

Dinsdag 17 mei

Er zit een gat van verdriet in mijn buik. Rotavondje met Van Liempt, zijn vrouw en Ol. Te naar om allemaal te beschrijven. Het, helaas, zeer oude liedje. Tenslotte met Ol half dragend over de steiger van Dragt naar de auto. Grootste moeite Ol zonder ongelukken in bed te krijgen. Huilen, gedoe. Kon zelf geen oog dichtdoen tot 4.30 uur. Helemaal in de put. Associeerde me met oud, beroerte enzo. Was heel eenzaam in de nacht en eigenlijk vanmorgen nog. Bedacht dat er eigenlijk niemand is, die ik zou kunnen (durven) opbellen om te vragen of ie een beetje kwam helpen troosten. We moeten maar zien dat we precies gelijk sterven, Ol en ik, desnoods een beetje geforceerd, want anders wordt het niets. Vanmorgen lang met Ol zitten praten. Beiden erg in mineur en onder de indruk. Van Liempt bleek bij Dragt toch wel echt ‘een prol’. Was niet weg te krijgen en beweerde dat hij die likeur niet hoefde te betalen, omdat Dragt de koffie had aangeboden. Enfin, een soort toestand die ik de meest vreselijke vind die ik ken. Met Ol in 't genre van ‘proost meneer’ en ‘an me hoela’ en nog veel naardere conversatie.

Nu is het 13.30 uur. Nieuwsberichten slecht. Chroesjtsjov gaat morgen naar huis als Eisenhower geen excuses aanbiedt over het vliegtuigincident. Gedreig met Berlijn. Sabelgerammel.

Woensdag 1 juni. Op Koepel Carolien

Vogels zingen. Alles erg mollig, vettig in 't groen. Heerlijke sfeer. Ol reed gisteren met Van Liempt naar Emmeloord (16.15 uur vertrek), laatste dag van 't hele seizoen. Ik stiekem om Ol te verrassen een kwartier later naar Carolien. 18.30 uur daar alleen in die lieve kamer. Maakte me ineens triest van binnen. Eenzame man. Wist ook niet hoe ik in half uur de kamer weer een beetje ‘Ols’ kon maken. Lukte dan ook niet erg. Jammer. Over Deventer, Kampen naar Emmeloord. Leek eindeloos. Noordoostpolder uitgestrekt, platgeslagen land. Nieuwe boerderijen en nieuwe bomen en nieuwe wegen. Ver, ruim, nieuw. Schouwburg Het Voorhuys. Zei in conference: Dit is de historische plaats waar eeuwen geleden die muis ‘piep’ heeft gezegd (open doekje). Leuke, hoopgevende avond. Een publiek van ‘werkers’. Kleuren op de wangen, werkhanden in de schoot. Een prima contact. De hele meimaand was trouwens, met uitzondering van Den Bosch, prettig. Balansje van abc-ensemble aan einde seizoen:

Ru - blijft ondoorgrondelijk. Prima kracht. Hart voor het geheel, maar gaat schuin door zee.

Kaps - internationaal niveau als artiest, ontzaglijke burgerman. Bruut tegen Maya en tegen anderen af en toe leuk, af en toe nors. Staat voor zijn werk.

Maya - goed voor d'r werk. Moest veel regie hebben. Over 't paard getild en doet tenslotte wat ze wil. Bij ons ging het nog net goed.

Sant - individualiste tot en met. Erg op zichzelf, maar niet gek.

Margriet - energiek, doorzettend, evenwichtig in 't ensemble, maar groot zal ze nooit worden.

Philippine - ongeorganiseerd. Chaos in 't hoofd. Af en toe wel heel lief, af en toe ineens d'r kop kwijt. Is nu met Harry Mooten (accordeonist) en verwacht daar alles van.

Zaterdag 18 juni 19.50 uur. Bon Auberge Col de Martinpré

‘Figaro’ gekocht. Eisenhowers reis naar Tokio gaat niet door. Soort revolutie in Japan. Uiterst linkse elementen trachtten premier Kishi te doden. Parlementsgebouw omsingeld door enorme menigte. ‘Ontwaakt, verworpenen der aarde’. Ik zing het nog wel eens, maar zachtjes. Ze zijn al zo wakker! Vervelende Hollander uit

Amersfoort sprak mij bij 't hotel aan, toen Ol al naar boven was. ‘Vindt u 't vervelend?’ vroeg hij hoopvol. ‘Gedeeltelijk,’ zei ik voor mijn doen nogal flink. Toen duurde het gesprek maar een kwartier. Anders was 't vast een uur geworden! Bij het diner zat ie dichtbij ons met z'n vrouw. Ze zeiden geen woord tegen elkaar. Daar is ie nou voor uit Amersfoort gekomen, zei Ol.

Donderdag 7 juli. Middag 16.00 uur. In ligstoel voor het werkhuisje

Dag is al om voor ie begonnen is. Brief van Annie Schmidt: geheim: Wim Ibo voor een jaar bij alle omroepen geschorst. Wat kunnen zijn vrienden voor hem doen...? Dat wordt een moeilijke situatie. Dacht ik al!

Zondag 10 juli. Ochtend 8.20 uur

Regen. Slecht weer op komst. Zit weer gekluisterd aan de radio. Evacuatie van Kongo in volle gang. Loemoemba heeft verklaard met Oost-Duitsland... Eisenhower heeft gezegd dat de Verenigde Staten de vestiging van een Internationaal Communisme op Cuba niet zullen dulden. Dit naar aanleiding van Chroesjtsjovs rede, die gisteren zei dat als Amerika op Cuba zou durven ingrijpen, Rusland raketten zou gebruiken die 13 000 km ver kunnen schieten... Wat is dat allemaal hopeloos. Eindigt het dan nooit? Moet dit tot de dood of tot de ondergang van de aarde (14 juli a.s.?) dan zo doorgaan?

Avond 18.15 uur. Telefoneerde vanmorgen ongeveer half uur met Ru over liedje ‘De nozem van mijn dromen’. Wilde gevuld met veel goede moed toen gaan werken in de rustige regen. Ben nu weer geheel terneergeslagen. Weet niets. Het schrijven valt mij elke keer moeilijker. Wist ik maar hoe dat kwam. Irriteert me grenzeloos. Dagen vliegen op deze manier totaal nutteloos, produktieloos voorbij. En waarom al die moeite. Sant was hier vanmorgen. Moet onverwacht geopereerd worden. We moeten haar zeker voor zes weken afschrijven. Ol belde Maya. Vroeg haar sans rancune voor augustus. Heeft het heel erg druk met tv. Ol zei: Heeft dus niets te doen. Zal morgen antwoorden. Zie er niet veel in. Dag bijna om, terwijl ie in mijn gevoel nog nauwelijks begonnen is. Werkhuisje op de plas gedraaid. Rimpels in mijn hoofd, mijn ziel en het water.

Moet zien er vroeg mee uit te kunnen scheiden. Ik wilde dat er iemand was die voor mij schreef. De Russen hebben een raket die kost drie miljoen en de Amerikanen hebben d'r één van vier. Als ze 't elkaar eens per giro overmaken. Chroesjtsjov: Wij zijn nu zover dat we met één raket heel Amerika kunnen vernietigen. Eisenhower: en dat kunnen wij uitzenden op de kleurentelevisie.

Donderdag 14 juli. Ochtend 10.15 uur

Er is een kans dat Kennedy president van Amerika wordt. Hij is pas 43 jaar. Dat is zijn grote troef. Hij is zo vanuit de wieg in zijn auto gestapt. Als die president wordt, zie ik er nog minder in dan ik er al in zag en dat is wel erg weinig! Kennedy? Ken ik die?

Zagen gisteravond Conny Stuart op tv met Joop Doderer. Teksten van Annie Schmidt. Viel me allemaal ontzettend tegen. Vooral de teksten. Annie is wel erg ver weg. Allemaal nogal banaal en weinig geïnspireerd. Slordig en rommelig. Conny af en toe als een negerin zo zwart. Dacht toch ineens weer: Nee, geen tv.

Vrijdag 15 juli. Avond 23.00 uur

Ol leest nog even. Haardvuur brandt. Fonteintje spuit. Hier is 't lekker. Om 17.00 uur Seth. Eerst leuk liedje van hem gehoord over Loesje met wie hij wel zou willen douchen. Was nog niet af, maar vond het speels en stout en talentvol. Wat gepraat over Seths toekomstplannen en mogelijkheden. Heeft ‘My Fair Lady’ nu af en al weer aanbieding voor nieuwe musical, en voor tv enz. enz. Ben benieuwd wat ie er mee doet en wat ie er van maakt. Om 19.00 uur naar Dragt. Gegeten, gedronken en gezellig. Jachthavensfeer op zomeravond. Om bij half tien Seth naar de bus voor Amsterdam gebracht. Zal ontspanning missen, als we met de voorstelling weer in de maat lopen.

Maandag 18 juli. Nog vóór 7.00 uur

Radio ademt al, maar spreekt nog niet. Altijd weer dat gevoel van vandaag naar school. Zie altijd weer zo ontzettend op tegen: a. al die mensen (artiesten om mee te gaan werken, technisch personeel) en b. de voorstellingen. De radio was weer fijn. Er is een Pools schip op weg naar Kongo met wapens en munitie. Belgen en Belgische vliegtuigen worden beschoten door Kongolese militairen. Kongo

zou, als de Belgen niet binnen drie dagen weg zijn, militaire bijstand aan Rusland vragen. Hadden ze die Loemoemba maar z'n nek omgedraaid.

Diligentia, bijna 15.00 uur. Ol repeteert in de zaal met de mensen. Over mij hangt nu weer een zekere moedeloze sfeer. Heb het gevoel van hier komt allemaal niets van terecht en het kan allemaal veel leuker. Denk maar niet eens aan mijn eigen nummer. Daar zie ik totaal niets in. Maya is heel erg hard aan het repeteren. Doet geweldig lief en haar best. Ben blij als een kind dat alles nu vergeten en vergeven is. Arme Sant in 't Binnengasthuis. Floryth [Polak] maakt een indruk of ze eigenlijk hier niet hoort. Jenny heeft haar haar als kokosnoot geknipt. Staat haar leuk. Goed bruikbaar toneeltype lijkt me.

Vrijdag 29 juli 18.45 uur. Werkhuisje

De boot is weer an. (Iets vroeger dan andere jaren!) Vicka [Borg] vanmorgen vond het zo belachelijk dat er geen foto's van haar en de nieuwe mensen hingen. Ze deed toch drie nummers. En Sant en Margriet en Flip hingen wel in de fotokastjes. Ol heeft haar even terecht gewezen...! Ru wilde zo graag een eersteklas abonnement vergoed hebben. Of ik us met Van Liempt wilde praten. En de dans moest er weer in als Sant terug was, vond hij. Ik zei: Wel ja, laten we er meteen een one man show van Sant van maken. Af door de middendeur. Heer Van Liempt hele dag al bezig met mijn spiekborden. Nog niet klaar. Generale repetitie vond ik niet veel. Besloten Jan-de-Quay-pop weg te laten.

Zondag 31 juli 15.15 uur. Werkhuisje

 
Welkom in de stad van de betere stand
 
De adel en de kleine man die gaan hier hand in hand
 
Welkom lieve mensen, welkom hier
 
Welkom in de burcht van De Quay en de pier
 
In de stad van Cals en van zijn wankele mammoet
 
waar een sloot subsidie jaarlijks bij de tram moet
 
Welkom in het centrum van de mooiste benen
 
van de korte poten en de lange tenen

Bedekt, stil, nog droog. Bedenkdagje. Gisteren dan de tweede pre-

mière in Den Haag. Toch nog uitverkocht geraakt. Maar voor vanavond waren er pas ongeveer honderdvijftig plaatsen weg. Hopelijk loopt het nu wat bij. Was zeer tevreden met gedeelte voor de pauze. Mooi compact. Met Maya is alles nu weer goed. Ze omhelsde me ineens in de pauze en zei: Fijn dat ik u nou weer us mag knuffelen. Vond het wel mooi gevonden (moment en tekst) en was zelf ook blij dat het weer goed was. Gevoel van nooit meer oorlog nu. Over eigen nummer weer niet tevreden. Hoofdzaak pop Jan de Quay weggelaten en voelde me eenzaam. Al tien minuten voor het slot raakte ik mijn zekerheid kwijt. Enfin, de gewone toestand van er zelf niets aanvinden en denken dat iedereen door Ol zou zijn opgestookt om tegen mij te zeggen dat ik ook zo goed was.

Maandag 1 augustus. Ochtend 8.40 uur

Loemoemba in Amerika met negentien saluutschoten ontvangen en allemaal mis. We zouden straks naar vara gaan. 12.00 uur bij Arie. Weet niet waar het over gaat. Oudejaar? Wim Ibo? 31 augustus? Gisteravond 325 mensen. Van balkon af leek het mooi bezet en uniek leuk publiek. Liet al snel borden in de steek en sprong gewoon midden in het diepe bad. Bleef veel beter drijven dan zaterdag op de kurken van de spiekborden. Heeft toch grote voordelen om niet volgens dat systeem te spelen. Volgorde vrijlaten, hak op de tak met gevaar voor overslaan van net het beste grapje. Het is veel beter dan dat angstvallige volgen van de kartonnen borden. Alles is natuurlijk ook psychologisch logisch. Dacht zaterdagavond tien minuten voor ‘Hoger Jan’ kwam: ik ben de pop kwijt, wat nu. Versprak me vanaf dat ogenblik een paar keer en was in feite al verloren. Gisteravond had ik bedacht: Ik doe die pilaar pas na ‘Hoger Jan’ en dat was een geweldige steun. Gevolg daverend succes met dat lied. Kon ruimschoots bisseren en toen weer doek! Dat was fout, zei Ol, die lief bedoeld, maar angstig somber in de coulissen stond te kijken. Ik voelde mij juist zoals je je moet voelen om tot iets nieuws te komen. Zeker van de overwinning! Ging zeggen dat het nu afgelopen was. Zette een stoeltje op de tafel, klok waarop het uit moet zijn met de pret. Zei: Gaat u nou maar weg, want er komt niets meer. Ging de zaal in tussen de mensen zitten. Languit liggen. Zeg nou us eerlijk, ziet u echt iets in die politieke partij van u. Gelooft u er echt in...?

Nee, riepen ze. Val d'r niet af, zus, tegen een dame, die tot over d'r boezem over het balkon hing. Hebt u een pyjama bij u? Blijven we gewoon slapen. Pakte tenslotte in een snelle ruk die pilaar en was weer op 't toneel. Maar het was een avond om gewoon met elkaar pratend de deur uit te gaan. Moest dat toch eens een keertje proberen...

Tot slot: Laat je niets wijsmaken met:

 
De wereld is nog niet vergaan
 
die blijft wel in zijn baan
 
maar dat hij op zijn ruimtereis
 
op weg is naar het paradijs
 
laat je niks wijsmaken
 
dat maakt geen mens mij wijs.
 
(langzaam donker en doek)

Mooi succes en zelf tevreden en dat is tenslotte toch de bedoeling(?). Een conference kun je niet aan een schrijftafel maken. Je kunt ook geen tenniswedstrijd instuderen. Je moet een tegenstander hebben (publiek) en dan maar kijken hoe dat afloopt.

Donderdag 11 augustus 11.00 uur. Kleine kamertje

Gisteravond praktisch uitverkocht. Gesprek met Wim Ibo in Diligentia. Lijkt ons wel dat hij bijzonder ‘onheus’ is behandeld, vooral door de vara. Blijf er echter bij dat hij een moeilijk soort Robespierre is. Zou misschien wel bereid zijn voor de opmerking ‘spruitjesgeur’ excuses aan te bieden. Zoals hij zei: ‘Om mijn genoegen.’ Daar voel ik ook weinig voor. Belde gisteren met Kees Brusse en daarna met Annie, die vinden dat Wim Ibo hoe dan ook door de vara niet rechtvaardig is behandeld. Willen nu met z'n allen iets in het redelijke bij de vara gaan bespreken. Maar wat weet niemand nog precies. Wim zei overigens een beetje dramatisch: ‘Doe je oudejaarsprogramma maar zonder mij.’ Straks om 12.00 uur naar Broeksz.

Woensdag 17 augustus 16.05 uur. Werkhuisje

Stil, betrokken. Om 11.00 uur bij de vara. Broeksz, Rengelink [nts], Arie van Nierop, Simon Carmiggelt, Kees en Mieke, Corry en ik. Tot 13.15 uur. Broeksz deed het conflict met Ibo nogmaals uit

de doeken en wel zo dat wij er weinig, zeg maar niets, tegenin wisten te brengen. De heer Ibo doet niet anders dan bij ons in dienst zijn en in het tv-blad slecht over ons schrijven. Dat is zijn goed recht, maar mogen wij dan misschien ook zeggen: die meneer nodigen wij voorlopig niet meer uit. Alle omroepen, ook de vpro, hebben voor schorsing, i.v.m. nationaal programma 5de mei of hoe noemen ze dat? van Ibo gestemd. Karel Prior is niet gehoord in die vergadering van de zuilen. Heer Broeksz stuurt mij (W.K.) een brief waarom ik mijn oudejaarsavondprogramma niet met Wim Ibo kan doen. Niemand had voldoende argumenten voor handen om lang stand te houden.

Zondag 21 augustus 13.05 uur. Kleine kamertje

Soekarno heeft de betrekkingen verbroken met Nederland. Nog een telefoongesprek met Wim Ibo, die vanavond vertrekt. Hij schrijft me nog een brief. Ook zijn standpunt is formeel. Minstens net zo als dat van Broeksz. Zal me er verder niet in begeven. Als oudejaarsavond doorgaat, dan streef ik naar vara (Arie desnoods voor de technische organisatie), Kees Brusse voor de tekstregie en Wim Ibo gewoon in de tweede Phonogram-luisterkamer. Hij deelde mij namelijk mee dat hij een Phonogram-contract heeft. Overigens hangt dit hele tragedietje me nou wel meters m'n keel uit.

Vroeg gisteravond voor de zoveelste maal aan de Diligentia-zaal: Is burgemeester Kolfschoten aanwezig? Riep er iemand boven luid: Ja! Waarom zit u dan op het zijbalkon? (Open doekje. Ik denk en hoop voor mijn antwoord.)

Woensdagmiddag 24 augustus 16.30 uur

Warm, stil weer. Ging gisteravond nog even naar Scheveningen. Vreemd avontuur. Meisje in Deux Cheveaux keek naar me. Bleef wachten tot ik klaar was bij de drogist. Sprak me aan. Wou aan het cabaret. Er werd diep in de ogen gekeken, geloof ik. Begon te regenen. Komt u even mee onder het afdak, zei ik. En zij: Ik heb een liefdeshuisje. Hield deurtje open van de Deux Cheveaux. Ging er toch maar niet in. Vond haar waardeloos, maar wel leuk. Ondeugend, dacht ik. Bijzonder leuk pak aan. Kon het geheel ook niet zo precies thuisbrengen. Na enige tijd was de grillige rivier ingedijkt tot een tam stroompje, wat wel eens in maart a.s. een briefje zou schrijven om te solliciteren (zei ze).

Zaterdag 27 augustus. Middag 16.30 uur

Daverende regen. Lekkage hier en daar in huis. De hele dag al vechtend tegen vaag gevoel van haast, achterblijven bij anderen, niets weten, geen talen spreken. Iedereen doet maar en volgt maar in Amerika een cursus Shakespeare. Ik weet niet eens wat die stukken inhouden. Zou ze in het Hollands al matig begrijpen. Iedereen weet alles van iedereen in de wereld. Ik weet niets. Gisteravond Diligentia uitverkocht. In conference twee dagen lang, naar aanleiding van netelroosachtige verschijnselen bij mensen die Planta hadden gegeten, gezegd: Ik zag Van den Bergh nog lopen met z'n vriendje Jurgens... nou... m'n handen jeukten! Er zijn vandaag twee doden gevallen na het eten van Planta. Daarmee is dan het grapje ook meteen gestorven. Wie Planta zegt, zegt niets meer.

Zondag 28 augustus 15.00 uur. Op mijn eigen terrasje

 
Op heden 28 jaar geleden
 
begon op 26 twee
 
de ontucht in ons grijs verleden
 
wij zeiden ‘ja’ en 't wetboek ‘nee’

Kreeg vannacht van Ol (voor 28/8) het boek van Buziau met o.a. een brief van Pap aan Buziau, vermoedelijk ter gelegenheid van Buziaus verjaardag. Bedacht dat ik ook in die buurt woon nu... 15/1 moet ik vijftig worden. Alles is zo vergankelijk en eigenlijk zijn er per vierentwintig uur maar vijf kwartier dat ik nog vertrouwen in eigen mogelijkheden heb. Als het doek gezakt is, rijst de twijfel. Zie er vooral de laatste tijd helemaal niets meer in. Gisteravond uitverkocht en mooi succes. Maar hoor mezelf dan ‘zingen’ en zou voorgoed en hard weg willen hollen.

Donderdag 1 september 17.00 uur. In de tee-trein

Ol tegenover me aan 't raampje. Alles wordt nu langzaam weer prettig, lichter en zorgelozer. Gisteravond laatste avond in Diligentia. Opvallend irriterend druk. Aankomst Seth (terug uit Italië). Ik gaf meteen vol gas en reed naar zee. Behoefte alleen te zijn en niet te hoeven praten. Vecht weer erg tegen een gevoel van bedreiging. Wat dat precies inhoudt, is niet goed uit te leggen. Ja, het is een gevoel van niets kunnen onthouden, achteruit gaan, vijanden, einde

van het succes, nieuwe mensen die je voorbij gaan, die talen spreken en alles weten wat er op ons gebied gebeurt. Daartegenin denk ik dan weer: Ze stonden gisteren te klappen, we konden acht à tien keer halen. De betalende (echte) mensen vonden het toch leuk. Maar vlakbij zit dan mijn eigen schorre stem, die ik hoor en die me in de weg zit, die me irriteert. En in de spiegel zie ik een gejaagde man. Hoe lang nog? En als een berg opzien tegen die oudejaarsavond. Vaag gevoel van ik weet niets of juist zoveel dat het een grote, rommelige boel bovenin mijn hoofd wordt. Oudejaar valt vroeg dit jaar!

Woensdag 7 september 15.20 uur

Het is ineens een stille herfstdag. Moeten nu dadelijk weer naar Rotterdam. De plas is groen en rimpelloos. Er roeit een bootje vol meisjes in de richting van Van Hall. Dat is Wim Kan daar, hoor ik een meisje zeggen. Er komt geen enkele reactie op. De boot houdt haar zelfde tempo. Ach, over enige tijd zijn we allemaal dood. Daar woonde Wim Kan, zeggen ze dan misschien nog wel eens, maar vermoedelijk niet.

Op mijn tourneelijst staan dreigend eenzaam en ver namen als Treebeek, Veendam en Geleen. Al mijn afspraken moet ik maar weer op de lange baan schuiven.

Woensdag 14 september 14.30 uur. Zit in de Staatsbossen Gieten te schrijven

Hebben hier nu net weer een uur door de wijde stilte gedwaald. Gisteren Winschoten. Ineens weer dit vak, dit werk op z'n treurigst. Half bezet, oude, viezige, wankele provincieschouwburg. Matig succes. Directeur meer gericht op de meisjes, de bar en 't nazitten. Alles wat armetierig. Dacht vaak: hoe lang nog? Kleedkamers waar geen blind paard iets zou kunnen bederven. Het was de oogst, die binnengehaald moest worden en daarom was het niet vol. Het circus was ook al een dag eerder vertrokken. Toon begint zaterdag zijn one man show in Wenen. Toon in Wenen en Wim in Drachten. Ik heb in mijn leven alles klein gehouden: mijn vrouw, mijn werkterrein, mijn mogelijkheden. Er is zo overweldigend veel in deze wereld, dat een bewust kiezen belangrijk wordt. Ik ken de paadjes van de Veluwe, maar niet de grote wereldcentra. Ik weet de weg in

de Drentse bossen waar ik dit nu zit te schrijven, maar niet in de nachtclubs.

Donderdag 15 september 13.15 uur. In het staatsbos

Dit is zo'n hardnekkige regering, uitgegleden in de margarine, gevallen over de voetbaltoto, verstikt in een cocktail en nog blijven ze zitten. Kreeg gisteren de grootste aanbieding financieel ooit een cabaretartiest in Nederland gedaan. Een uur optreden in Groningen op 12 april 1961 voor de autoriteiten (Jan de Quay c.s. en Groningse industriëlen) op een middag voor ƒ 10 000, - (tienduizend gulden). Gaan nu naar hotel voor lunch met de Gaaikema's (twee dominees en één student).

Dinsdag 4 oktober 10.15 uur. Naar Ol in bedstee met koffie

‘Fair Lady’ gezien. Toch wel iets aparts. Overrompelde mij niet onmiddellijk maar verderop toch wel. Wat overgeregisseerd. Artiesten worden dan gauw tot dingen, opgewonden poppen, die op bevel aflopen. Een zogenaamde overspannen regie. Wim Sonneveld en Johan Kaart de enigen die gewoon praatten. Margriet beslist even ontroerend in haar liedje op de canapé. Weinig of geen humor als het bloemenmeisje, later op het feest bij de ambassade allercharmantst. Elegant, vol jeugd. Veel eerbied heb ik voor de enorme prestatie. Ondanks groot opgezette produktie geluid slecht (dan weer aan dan weer af, helemaal weg of zacht), totaal onverstaanbaar en belichting ook niet vlekkeloos. Ongeveer 800 mensen binnen. In totaal al voor ƒ 100 000, - verkocht.

Dinsdag 18 oktober 13.30 uur. Koepeltje Carolien

Hammerskjøld was twintig minuten op de receptie van Chroesjtsjov in New York en al die tijd heeft ie geen duimbreedte toegegeven. Jan de Quay was nog geen kwartier op die cocktailparty, toen waren we heel Nieuw-Guinea al kwijt.

Stort- en stortregen. Schoenen staan te drogen voor de kachel. Wandelde alleen anderhalf uur door het bos. In varenvallei opeens groot hert met gewei! Grote sprongen. Was er wel door gegrepen. Overigens al dagen heel erg in mineur. Zie nergens meer enig uitzicht. Pieker 's nachts veel over kanker en dood. Over elkaar tenslotte moeten missen, nutteloosheid van het hele bestaan. Zie

dan alles wat we bezitten als een teveel, als een nutteloze overvloed. Vind mezelf niets presteren. Dat alle anderen vooruit gaan. Ze leren dansen, talen. Voel me opeens hopeloos vastgelopen en totaal ongeïnspireerd. Zie ontzettend tegen ouwejaar op. Weet geen titel, geen liedjes, niets. Gevoel van oudejaar afzeggen. Ik zal maar ophouden en iets anders gaan doen. Weinig contact met Ol op dit gebied. Gisteren in Harderwijk was het helemaal mis. Hoorde mijzelf praten en leuk doen. Ontzettend. Wat wil je nou, zei Ru na afloop. Je legt jezelf maatstaven aan, die niet te verwezenlijken zijn.

Donderdag 20 oktober 13.30 uur. Koepel

Gisteren met Simon en Tini in Beekhuizen gegeten. Grote lunch, gezellig, mooie wijn en weinig geld. In de Engel een sherry gedronken. Beeldig Kijkje1 gevierd bij de rivier. Werkelijk uniek. Jammer die grote weg ertussen. Over ‘de drank’ als probleem voorzichtig gesproken. 's Avonds Utrecht. Boe. Geluid was weer niets. Straks voorstelling Ede. Plotseling heel plan voor een paar dagen Zwitserland. Zag de d-trein in idiote vaart het station voorbijstormen. Kan me niet indenken zo roekeloos daar in te gaan zitten en te gaan slapen. Buitenstaanders zien alles anders dan binnenzitters.

Zondag 23 oktober. Avond 17.45 uur. Koepel Carolien

Gisteren dagje wel! Om 16.30 uur naar Assen (134 km). Stortregens. Ol ruzie met vervelend schreeuwerige Ru, natuurlijk weer over het geluid! Ging met de pest in op en speelde slecht, ondanks uniek leuk publiek. Na afloop ruzie met Ol en met Ru waar Seth beetje zielig tussenin stond. Om 1.40 uur thuis op Carolien. Na uurtje prettig zitten, laaide de ruzie weer op. Ol sprong weer uit bed, terwijl ze er al in lag. Toestand. Helemaal in de put. Geen enkele mogelijkheid haar van een gedeeltelijk ongelijk te doen begrijpen. Gingen tenslotte om ongeveer 4.00 uur slapen. Vandaag trieste regendag. Wandelde uurtje met Ol door de vallei, beredeneerde alles nog eens rustig. Kreeg de indruk dat ze zoet luisterde, maar weet zeker dat het essentiële deel van de zaak haar toch ontgaat. Het zal zeker over enige tijd weer oplaaien. Vervelend. Maar Ru is ook intens vervelend, kan er nooit eens rustig over praten. Schreeuwt direct. Overweeg nu een brief te schrijven met

voorstel de samenwerking tot 31 december nog voort te zetten en dan eens een seizoen te stoppen. Vind het persoonlijk wel jammer, maar al die kibbelarijen van Ol met hem wijzen op een toenemende geïrriteerdheid en het is jammer om het dan te ver te laten komen.

Zaterdag 29 oktober 10.12 uur. Lorelei Expres

De trein stopt nu in Oberhausen. Leven van grootvorsten, maar dan in 't leuke. Gaan naar Zürich. Gisteravond Nunspeet. Zaaltje in het Veluwehotel voor geneesheer-directeuren. Alleen met Ru en Kaps. Ol lief tussen de coulissen. Bouwden samen het geheel wel tot een succes. In Zwolle Sant vervelend: hoorde nu pas dat zij niet in Nunspeet hoefde op te treden en tot 5 november vrij was. Het was menselijker geweest als u het ons van te voren had verteld. Wie volgt? Ik ben zo graag in stadjes en dorpen waar eigenlijk niets meer te doen is. Een badplaats, die bezig is te sluiten. Een station, waar de laatste trein is weggereden. Een café, waar ze de stoelen op de tafel gaan zetten. Een ober die op de fiets naar huis gaat. Het spel is uit. De feestgezichten worden vervangen door de echte hoofden. Het hoeft niet meer.

Vrijdag 4 november. Avond 21.25 uur. Thuis

Ol gaat slapen. Ik ga nog wat tobben. Geen goeie dag deze dag. Gisteren een beetje geklooid in regenachtig Locarno. 15.30 uur in de trein. Sombere treinreis. Aten samen op station Zürich. Stille witkiel, brommerige Brit. Dronken twaalf deci wijn. Daarna even naar Centraal Hotel, waar Albert Mol nog niet was gearriveerd. Kribbige stemming tussen Ol en mij, omdat ik niet geloven wou dat het er vol flikkers zat. Bijna ruzie. In de slaapwagen wilde de stemming niet komen. ‘Des anderen daags’ Ol niks goed. 8.00 uur. Overgegeven. Ellendig. Hoesten. Bezweet. Echt ineens einde van het grote feest. Wat ben je dan ineens alles kwijt. Je hebt niets meer over. Vreemd, triest gevoel. Een zielig hoopje ellende. Arnhem binnenrijdend kon ze echt haast niet meer staan. Voerde haar voetje voor voetje mee over het koude perron. Gauw auto gehaald die aan de overkant zeven dagen had gestaan. In stortregens naar Aalsmeer gereden. Ol zei precies vier woorden onderweg. Voelde me zo eenzaam opeens. Wist nu weer ineens hoe wankel alle geluk au fond is.

Thuis Ol in bed gelegd met twee kruiken. Knapte direct alweer wat op. Ging alleen naar repetitie in Amsterdam. Dood, naar en ongezellig. Repeteerde vlijtig van 11.50-14.35 uur. Zonder pauze of gelul. Voor vanavond was het afgelopen donderdag al uitverkocht. Sant blijft vervelend in de regie. Denk dat ze weg wil. Maya wil (mag) nog niets beslissen van d'r man. Flip? Ik denk toch niet. Wordt weer een fijne troep op deze manier. Om 14.45 uur interview Van der Meyden, Telegraaf. Vervelend, maar het moet wel.

Donderdag 10 november 10.15 uur. Kleine kamertje

De winter is zo'n beetje begonnen. We staan weer erg in de belangstelling van de Telegraaf. Had me juist voorgenomen uit haar ‘actieradius’ te blijven. Maar al die principes zijn op latere leeftijd toch niet meer na te komen. Zodoende zaterdag enorm onzin stuk en grote foto van Ol en mij. Maandag jubelkritiek van Spierdijk. Woensdag groot stuk over Sant (met groot W.K.) en heden enorm stuk over Henk Elsink naar Wim Kan. Matig plezierig, maar ach, zwijgen en een omheining om je huis geeft aanleiding tot vieze praatjes. Dus dan maar weer in de publiciteit. Kennedy is president van Amerika. Ik zie er niet veel in, behalve dat Moskou nu kan suggereren: we beginnen met een blank blaadje. Het zal me benieuwen na hoeveel tijd de ruzie weer oplaait.

Zondag 13 november 13.08 uur. Werkhuisje

Gisteren lacherig, luid publiek. Met Henk Elsink gepraat van 19.15 uur tot over 20.00 uur. Leek me toch nu al misgreep (van mij). Weinig contact. Wel aardige vriendelijke (onzekere?) persoon. Om 20.30 uur met Van Liempt en Lya naar Lurelei Cabaret. Slecht bezet, ongeveer 50 mensen. Niet onaardig. Verrassend leuk was Jasperina de Jong. Zou wat voor ons zijn. Verder alles goedbedoeld, maar erg pril, onrijp (vooral de jonge mannen). Zou graag mezelf een tijdje oplossen en ongemerkt meewerken. Ben nu overdag moe en vooral 's avonds na afloop voorstelling bekaf. Nooit meer denken Amsterdam lekker thuis. Net zo vermoeiend als de grootste tournee.

Woensdag 23 november 12.30 uur

Beetje mistig zonnetje. Even aan zee gewandeld. Alleen. Bevrijdend. Gisteravond 20.15 uur conferentie met heer Meerburg. Vier of vijf maanden De la Mar? De Carmiggeltjes binnen. Simon, Tini, [dochter] Marjan. Enig publiek. Na afloop nog even gepraat. Gingen ze met hun drieën naar huis lopen. Gearmd. Marjan tussen hen in. Hielden haar vast als een vogeltje dat even uit de volière is weggevlogen en zich wat heeft verpoosd en bezeerd. Doorgaan waar we gebleven waren. Uithuilen en opnieuw beginnen. Betraand maar welgemoed, zoals Simon varieerde op mijn titel. Zoek nog iets anders. Daar in de buurt.

Zaterdag 26 november. Middag 14.45 uur. Werkhuisje

Ga net zitten in mijn dikke, blauwe stoel en denk: Ol is gezond en ik ben gezond en ons werk heeft succes. We zijn goed met elkaar. Houden van elkander. Hebben prettig leven en toch... ruim een uur geleden stond ik hardop te vloeken in ditzelfde huisje, smeet alles op de grond. Waarom? Schoot weer helemaal niet op. Kon naam van een auteur nergens vinden. Zocht in brievenklapper. Was toen ineens de hele klapper weer kwijt. Zocht toen programmaboekje. Vond alles, behalve dat. Tenslotte toch, maar... het middenblaadje was eruit. Smeet boekje weg. Huilde zowat. Ze zijn me weer aan 't pesten, riep ik machteloos in m'n eentje.

Vrijdag 2 december 13.00 uur. Werkhuisje

Daar zit je dan met je ouwejaar. Hoe voel je je nu, vroeg Ol. Als een konijn gevangen in de schijnwerpers van een auto. Gisteren gebruikt om veel af te doen. Vandaag denken en draaien om eigen as. Overweeg:

 
Hoger Jan
 
Kleine mens met je grote ideeën
 
Grammofoontje(souvenir)
 
De nieuwe modellen zijn uit
 
De vader zegt wat ga je doen
 
Alles is gisteren geworden.

Het is nu 16.35 uur. Het schemert. Heb praktisch hele dag besteed aan kranten lezen en wat aantekeningen maken. Heb het gevoel ‘te

veel’ te hebben. Hoofd wat rommelige gedachten. Schiften, wikken en wegen zal het grootste en moeilijkste werk zijn. Toestand verder: gaat wel. Wim Ibo belde. Afgepoeierd door Ol. Arie van Nierop. Dito. Van Liempt: Maya heeft getekend, Sant zal tekenen, Jacco ook, Henk Elsink allang. Annelies doet ook weer mee.

Zaterdag 3 december 11.00 uur. Thuis

Vanmorgen titel aan Arie van Nierop doorgegeven. Was erg enthousiast. Mocht niet meer veranderd, zei hij. Belde Ru vanmiddag dit refreintje door. Goedgekeurd door Ol en Ru. Beiden nu enthousiast.

 
Uithuilen en opnieuw beginnen
 
Snikkend aan de voet van vader tijd
 
Uithuilen en opnieuw beginnen
 
we zitten weer zo boordevol met spijt
 
Van de cocktail tot de Planta
 
zijn we allemaal spijtoptanten
 
Van Loemoemba tot aan Luns
 
zitten we vol met spijt en puns
 
Uithuilen en opnieuw beginnen
 
da's het ouwejaarrefrein
 
Wat zullen we morgen (3×) mooi van binnen zijn.

Dinsdag 6 december 14.20 uur

Krant staat vol water. Bootjes varend door de straten. 't Is weer zover. Het jaar begon met Tuindorp Oostzaan en eindigt met half Holland. Vanmorgen om 7.00 uur al kleine, geslaagde(?) tekstverandering aangebracht in ‘Uithuilen en opnieuw beginnen’.

 
Uithuilen en opnieuw beginnen
 
snikkend aan de voet van vader tijd
 
Uithuilen en opnieuw beginnen
 
we zitten weer zo boordevol met spijt
 
Van de cocktail tot de Planta
 
zijn we allemaal spijtoptanten
 
Van Mylord tot aan de zuilen
 
staan we allemaal te huilen - dus
 
Uithuilen en opnieuw beginnen
 
vergeven en vergeten is zo fijn
 
Wat zullen we morgen mooi van binnen zijn.

Donderdag 8 december. Avond 23.50 uur

Vandaag en gisteren in mijn gevoel werkdagen van niets. Steeds aan die potpourri bezig (‘In Holland staat een flat’ en ‘Lief zijn voor Luns’). In mijn gevoel gaat het eindeloos langzaam. Er zitten te veel dingen in m'n hoofd. Eigenlijk wil ik alles tegelijk maken. Telefoneer elke morgen een uur met Ru. Dan zie ik er daarna wel weer wat in soms. Was vandaag om 12.30 uur in mijn huisje en stapte er node om 19.10 uur weer uit. Gaar en bleu. Geen kranten gelezen, alleen ‘gewerkt’. Vreemd woord voor een vreemde bezigheid.

Zaterdag 10 december. Nacht 24.45 uur

Zat vanmorgen alweer om 6.10 uur in 't kamertje te werken en te schrijven. Veel post met de gebruikelijke oudejaarsaanvragen. De Telegraaf: wilt u foto maken met Judi Garland. Elsevier: interview alstublieft nú. Wilt u in de conference iets zeggen over de spijtoptanten. Wilt u iets zeggen over de bond van mobilisatie invaliden. Had gisteren Ru en Seth hier vanaf 18.00-22.30 uur. Seth liedje geschreven, kort en krachtig over Kennedy (Vader van K.: 't Zou leuk zijn voor John als ie het won - nou is 't al meer in 't stadium van zou leuk zijn voor John als ie 't kon). Leek me mooi liedje. Moet nog wat aan gedaan worden en dan goed. Judi Garland nu op de radio. Zingt in Tuschinski. Ze zingt een beetje met de aardappel in de keel en zo. Maar iedereen vindt het prachtig. En al die mensen in gala lachen als ‘Judi’ iets in 't Engels zegt wat niet zo reuzeleuk is. Om te bewijzen dat ze 't verstaan. En als ze 't niet verstaan lachen ze ook, anders denken de mensen: zij verstaat het niet. Ol zegt nu vanuit haar bedstee dat ze daarvoor twee mannen en twee kinderen in de steek heeft gelaten, voor dat gegil in de nacht.

Dinsdag 13 december. Avond 22.30 uur

Vanmorgen Ol met Van Liempt om 12.00 uur naar repetitie in Amsterdam. Man thuis. De dagen gaan voorbij met denken, schrijven, afluisteren van banden met conferences. Heb nu voor de

zoveelste maal het gevoel van ‘ik heb niks’. Geen enkel mooi, gaaf liedje. Mooi, nieuw en rond. God geve me nog bijtijds de ware inval. Er zitten wel tien tot twintig liedjes in mijn hoofd, maar net niet zo dat ik ze maken kan. Na dertien ‘vrije’ (?) dagen, per dag zeker acht à tien uur gewerkt, d.w.z. gepiekerd, is dit het resultaat: refrein en couplet van het titelliedje, drie van de potpourri. Veel viel er in de prullenmand. En verder. Ach, aantekeningen genoeg voor twee programma's.

Zondag 18 december 23.00 uur. Kamer 6 Hotel Beekhuizen

Donkere dag. Ol breit in bed. Gisteren om 17.30 uur naar Hengelo. Splinternieuwe schouwburg. Van Ru, Kennedy-muziek en couplet uithuilen gehoord. Hardop uitgesproken dat ik toch niet tevreden ben. Publiek in Hengelo goed. Bij liedje ‘De grote en de kleine landen hebben dezelfde moeilijkheden’, ongeveer vijftien minuten voor het einde, geroep in de zaal om een dokter. ‘Stop even’ enz. Vervelend. Bleef eerst maar even zitten. De zaal doodstil, deed hetzelfde. Verroerde zich niet. Ging tenslotte de zaal in. Stond er met ongeveer twintig mensen zo'n beetje bij te kijken. Toen werd de zieke eruit gedragen. Ging voor de show even mee de gang in. Keerde toen terug. Ru vroeg wat ga je nu doen? Ik had echt geen flauw idee. Op toneel schoot me het verhaal van Jo Spier te binnen (meneer Jansen in de Maasstraat die de krant leest en waar de radio rampen rondroept, het deert hem allemaal niet. Tot er een jongetje in de Maasstraat is overreden, dan staat ie op en roept: Vrouw, er is een ongeluk gebeurd.). Dit verhaal vertelde ik, wat zachtjes en wat in een berustende mineurtoon en het maakte in mijn gevoel precies de aansluiting die ik nodig had om te komen op: zo zitten we nou allemaal tegen de wereld aan te kijken. Laos, Ethiopië, de negers weg, de negers weer terug. Ha daar is ie weer. Z'n zoon staat op de stoep van het paleis, de grote en de kleine landen enz. enz. In mijn gevoel had de voorstelling er niet in het minst onder geleden. Binnen drie minuten lachen ze weer net zo hard als vroeger.

Woensdag 21 december 17.15 uur. Kamer 45 Hotel West End in Helmond

In bed. Ben niets goed. Gisteren reuzezijkhotel in Eindhoven, twee-

hoog achter kamer. Eerst leek het nog wel wat, maar 's morgens 6.15 uur begonnen ze te tikken, te bonzen, te breken, te roepen en te gooien. Verbouwing. Stond driekwart van de nacht rechtop, dan in bed, dan op koude zeil van de badkamer. Dacht echt dat ik gek zou worden. Alle teksten van het oudejaar draafden door m'n hoofd. Geen minuut zonder gedachte. Vreselijk. Misselijk. Benauwd. Enge gedachten en sombere voorgevoelens, dat het deze keer echt niets zal worden. Geen tijd om rustig te denken, te schrijven en te repeteren. Altijd achter je eigen schaduw hollend. Oudejaar zie ik niks meer in. Ondanks horoscoop van Mieremet.

Kerstnacht 24-25 december 24.30 uur. Thuis in Kudelstaart

Unieke kerstnacht met vrouw Olle gevierd. Zij hele dag met heer Van Liempt op stap naar Arnhemse schouwburg enzo. Man i.v.m. kabinetscrisis sinds eergisteren hele dag aan het werk. Ben van plan (als het doorgaat) hele programma te annonceren als ‘Uithuilen en opnieuw beginnen’, een programma dat werd bedacht, geschreven en veranderd door W.K. Hoorde het 22 december na afloop voorstelling Hilversum. Meteen stond het hele toneel vol pers. Telefoon van Jan de Quay! Telegrammen. Radioreporters en gedoe. Broeksz van de vara en Henk van Stipriaan. Moest meteen iets zeggen. Geen commentaar. Gaat oudejaar toch door? vroegen ze. Ik ben net als De Quay - ik hou het in beraad!


Vorige Volgende

Over het gehele werk

plaatsen


landen


Over dit hoofdstuk/artikel

datums