Het monster van de oorlog

[p. 300]

Het daghet

Wat spelt gij van de toekomst, wachter?
Wat over 't sarrend oorlogswee?
Zal eens de schaamle krijgstrofee,
Gedragen over zee aan zee,
Omgroenen een beschaving, zachter
Dan ooit in 's werelds winds'len lêe?!

Zal torenspits van hal en kerken
Omkleurd zijn door een Vredevlag,
Aangolvend als een lichte lach,
Gelijk Onschuldigheid die zag,
Als profetes van schooner dag,
Nu zij een wonder ging bewerken?!

Het Wonder der Gerechtigheid,
Dat allen volkeren der aarde
Zal doen beseffen hunne waarde,
Verstikken wat verdelging baarde,
Slechts door barbaren hoog gewijd:
Den gruwel van mortier en zwaarden.

Zal na 't verloop der Oorlogs-eeuwen,
Dan eindelijk 't uur der Vrede slaan,
Euroop, het lang gestriemde, gaan
Langs palm-gesierde Zonnepaan,
Vertredend den roemruchten waan
Van bloodaards opgehetst tot leeuwen?

[p. 301]

 

Roemrucht zijn in dat tijdsgewricht

 

De geesteskinderen aller standen,

 

Die d' eeuw'ge toortse voelen branden

 

In alle volk'ren, alle landen

 

Van 't onuitbluschbaar Vredeslicht,

 

Verbroed'rend aller Zaaiers handen

 

Tot één onschendbaar Hoog Gericht.

 

 

 

6 dec. '16

 

 

 

F. Smit Kleine (1845-1931)

De literator Frits Smit Kleine was als oprichter-redacteur van De Banier (1875-1880) en andere tijdschriften nauw betrokken geweest bij de introductie in Nederland van stromingen als het naturalisme en het impressionisme. Evenals zijn vriend de romanschrijver Marcellus Emants sympathiseerde hij in deze jaren met het streven van de Anti-Oorlog Raad. Zijn gedicht, dat verwijst naar het genre van de middeleeuwse wachterliederen, verscheen in het orgaan van die raad: het tijdschrift De Toekomstige Vrede, (jrg. 2, nr. 4 = 28 februari 1917).