Het monster van de oorlog

[p. 295]

De wereld wacht

De wereld wacht den hoogen held,

Die 't al herstelt

Wat ligt verneêrd,

Ontwijd, onteerd,

Door Waan, die recht noch liefde telt.

Den dappre, die bij moord en brand,

Zijn plicht gestand,

Lijdt, strijdt en beidt

Wat God bereidt,

't Geteisterd en verbijsterd land;

Den dulder, die in nacht van nood,

Van druk en dood,

Vertrouwend richt

Het stil gezicht

Naar blijder toekomst dagend rood;

Den sterke, die in hel van haat

De wraak weerstaat,

In 't onverward

Standvastig hart

Die liefde hoedt, die nooit vergaat;

Den wijze, die wat waan misdeed,

Vergeeft, vergeet;

Zichzelf verwint

En vree slechts vindt

In loutering door 't eigen leed.

[p. 296]

 

De wereld wacht verneêrd, onteerd,

 

Op wie haar leert,

 

Nijd, strijd ten spijt,

 

Eendrachtigheid.

 

Hij is de held

 

Die 't al herstelt,

 

Den diepsten doem

 

Tot vreugd en roem

 

En vloek ten zegen keert.

 

 

 

Nico van Suchtelen (1878-1949)

Dit gedicht verscheen in Opwaarts, Orgaan van den Bond van Christen-Socialisten, jrg. 8, nr. 382 (= 23 juli 1915). De maker ervan, de schrijver, journalist en uitgever Nico van Suchtelen, heeft veel vertalingen uit de wereldliteratuur op zijn naam staan en was goed thuis op uiteenlopende terreinen als de staatswetenschap, de psychologie en de filosofie. In zijn vroeger veelgelezen roman in briefvorm De stille lach (1916), geschreven in samenwerking met Annie Salomons, vormt de Eerste Wereldoorlog een hoofdthema. Van Suchtelen zette zich al vroeg in voor de oprichting van een internationale statenorganisatie ter bestrijding van de oorlog; vgl. ook het tijdschrift Vrede door Recht, waarin bovenstaand gedicht eveneens is geplaatst. In het bestuur zat naast een vertegenwoordiger van de Nederlandsche Anti-Oorlog Raad onder meer ook Frederik van Eeden.