Het monster van de oorlog

[p. 280]

[Spaanse griep]

Ieder heeft thans influenza,
Spaansche griep, of hoe het heet.
Ieder had het, ieder wacht het,
Of hij heeft juist nu het beet.
Aspirine wordt verorberd,
Niet bij grammen, maar bij het pond.
En men geeft de thermometer,
Vlijtig door, van mond tot mond.

Heel het economisch leven,
Staat, blijft dit zoo gaan, dra stil.
Aangetast door eisch der staking^*,
En de Spaansche griep-bacil.
Deze uiterst kleine wezens
Werken samen, naar ik vrees,
Met de bloedige juweelen
Der beruchten Rutgers-Mees^*.

Wie er echter mogen staken,
Niet de dokters! Zie hen gaan!
Door de straten schieten zij,
Als meteoren langs hun baan.
Toen Alberto^* er één wou filmen,
Op bezoek bij een patiënt,
En de film juist draaide,
Was hij alweer weggerend.

Anoniem

* staking: in de loop van 1918 braken er in Nederland op verschillende plaatsen stakingen uit; vanuit de S.D.A.P., maar nog meer vanuit groeperingen die links van die partij stonden, werd ingespeeld op de onvrede met de slechte sociaal-economische situatie.

* Rutgers-Mees: de echtgenote van de vooraanstaande Nederlandse communist Sebald Rutgers maakte samen met haar man in 1918 een tocht door Rusland en ontmoette daarbij ook Lenin; terwijl Rutgers deel ging nemen aan internationale besprekingen, reisde zijn vrouw met een geheime opdracht en een partij Russische juwelen terug naar Nederland.

* Alberto:?

[p. 281]

Vanaf het voorjaar van 1918 raasde het virus van de zogenaamde Spaanse griep als een ‘windvlaag des doods’ over grote delen van de wereld en maakte naar schatting in totaal meer dan 20 miljoen slachtoffers. Deze ramp kwam boven op de ellende die de oorlog al had veroorzaakt en leek er soms één geheel mee te vormen. In Nederland waren 30 000 doden te betreuren. Bovenstaand gedicht staat afgedrukt in het boek van A.C. de Gooijer, De Spaansche griep van '18. (Amsterdam/Philips-Duphar, 1978). Volgens de auteur is het vers ‘in Amsterdam geboren’.