Het monster van de oorlog



[pagina 121]
Soldaten-afscheid Gij jonge mannen groet voor 't laatst je moeders En kust nog eenmaal dat geliefd gelaat. Laat drinken in je geest die dierb're stemme, Zoodat de klank je bijblijft, waar je gaat. Laat nog eenmaal de hand des vaders Rusten op je hoofd, als in vroeger tijd, En wees nog ééns een kind en kus die handen Opdat 't een herinnering zij, in den komenden strijd. Sla dan, voor 't laatst, je oog in 't ronde, Aanzie de plaatsen waar je als kind genoot, Prent diep in je geheugen de oude woning En denk nog eenmaal aan 'n lieven speelgenoot. Dan bedek je gelaat met beide handen, Dring terug in je oog een droeve traan, Verscheur dan wild de dierb're banden, Laat Liefde en geluk in nacht vergaan. Dan ben je vrij, niets houdt je meer gebonden Al ben je slaaf van and'rer wil. Ga dan, waar j' ook wordt heengezonden, En sterf dan voor een heerschersgril. A. Tol Over deze auteur zijn geen gegevens bekend. Zijn gedicht, dat overigens niet specifiek is voor de Nederlandse situatie, kan gelden als een voorbeeld van het in Nederland steeds weer oplaaiende verzet tegen oorlog. Het verscheen in november 1918 in het in de vorige rubriek al genoemde maandblad De Wapens Neder, het orgaan van de Internationale Anti-Militaristische Vereeniging in Nederland.