Het monster van de oorlog

[p. 122]

Geen overpad

Wanneer ze nou vragen: kom laat me d'r door,
We wouwen hier even passeeren?...
Dan zeggen we hullie: geen malligheid, hoor!
Dat hoef je hier niet te probeeren.
Wij geven hier geen overpad,
Bij jullie zijn er wegen zat,
Wij zijn neutraal en houên van vree,
Wij blijven neutraal en vechten niet mee.

En als ze dan dreigen: we moeten er door,
Je kunt ons immers niet keeren?...
Dan zeggen we netjes: dat denk je maar, hoor!
Wij hebben kruit en kogels zat
En weig'ren ieder overpad.
Wij zijn neutraal en houên van vree,
Wij blijven neutraal en vechten niet mee.

En als ze dan komen en dringen er door,
En over de grenzen marcheeren?...
Dan steken we even de dijken maar door,
We zullen ze zwemmen wel leeren.
Het land is hier een beetje nat
En deugt hier niet voor overpad.
Wij zijn neutraal en houên van vree,
Wij blijven neutraal en vechten niet mee!

H.W. van der Meij (1842-1914) en J. Hofland

De voormalige officier bij de infanterie Hendrik Wolfgang van der Meij publiceerde over verschillende onderwerpen en trad ook op als letterkundige; over J. Hofland zijn geen gegevens voorhanden. Hun beider tekst, op muziek gezet door Hendr. C. van Oort, is geschreven voor de Zangbundel voor het Nederlandsche leger, rond 1915 uitgegeven ‘op last van de Minister van Oorlog’. Het moedwillig aanslaan van een ‘volkse’ toon paste in dat kader. Een aardige bijzonderheid in dit verband is dat bij een ‘vermeerderde uitgave’ een conformistische bijdrage van Speenhoff (‘Niemand zal aan Holland raken,/ Holland eeuwig voor ons vrij./ Die daar trouw voor zullen waken,/ God verhoor

[p. 123]

ons, dat zijn wij’) aanvankelijk werd geweigerd, omdat deze volkszanger in sommige kringen een slechte reputatie bezat. Zo beschouwde een Tweede-Kamerlid hem bijvoorbeeld als de maker van liedjes ‘van den vuilsten en laagsten inhoud’.