Het monster van de oorlog

[p. 89]

Het monster

Doller dan ooit is 't monster losgebroken,
En menschen worden wilde beesten;
Helsch viert het kwaad zijn gloriefeesten -
Tot de overmacht heeft rechtgesproken,
Of nieuwe vecht-stof uitgezaaid:
Vergif in de' oogst dien 't erfkroost maait.

Aan 't schaakbord peinzen de ingewijden;
En elke zet, na bede om Zegen,
Stormt zwaar 't onmondig menschdom tegen -
Dat hondsch gehoorzaam wie 't doet lijden,
In gruwzaam onderlingen strijd
Zijn God vraagt hoe 't zich ooit bevrijdt?

De wereld, zat van 't weerzijdsch beulen,
Vloeke al wat oorlog stookt in 't duister,
Uit klauwen keert ze in kooi en kluister;
Slaafsch - waar haar meesters weêr gaan heulen,
Trouwloos op nieuwen krijg bedacht -
Verkropt zij 't wee, en heerschzucht - lacht.

oogstmaand 1914

W.L. Penning jr. (1840-1924)

Willem Levinus Penning, die doorging met dichten nadat hij rond zijn veertigste jaar blind was geworden, werd door de Tachtigers op grond van een deel van zijn oeuvre als een van hun voorlopers beschouwd. In zijn bundel Levensavond (1921) - uitgegeven door de typograaf J. van Krimpen en de dichter Albert Verwey - is een opvallend emotionele reeks ‘Tijdverzen tegen den oorlog’ opgenomen. Niet alleen de oorlogsverschijnselen zelf krijgen daarin aandacht, maar ook de gevolgen daarvan voor het dagelijks leven.