Het monster van de oorlog

[p. 70]

Danklied van 'n uitgewisseld Engelsch gewonde aan de Hollandsche natie

Dear Holland I shall never more vergeten

Hoe very fine I't by you have gehad.

The fijne flowers and the beauty ladies,

The cigarets in ied're groote stad.

I have my beste friends naast my zien vallen

And I ben self mijn beide voeten kwijt,

Maar eeuwig I shall you blijven gedenken

Voor your verzorging, want die was allright.

I know in Holland you have self geen eten,

En toch aan de gewonde Englishman,

You gaf nog what you self niet had to missen.

That is what I maar not vergeten kan.

I hope the time shall never for you komen,

That any fyand neemt your beauty land,

And I will bidden for myn verder leven,

That God bescherm mijn tweede faderland!

And than that pakkie for myn ouwe moeder,

That I nog from that jonge lady kreeg,

That was for me zóó schocking that ik griende

She was misschien verwonderd that ik zweeg.

Maar on that moment kon 'k geen words meer finden

Al has the strijd my heart tot ice gemaakt,

No kogel had my dieper kunnen treffen

Zooas 'k from that ben overstuur geraakt.

Ook from my camerades you have the greetings,

And that ik ook for hun this letter send,

That can you see aan all the names hieronder

Die zij with eigen hand have neergepend.

There is one by die is haast not to lezen!

Maar that is dan ook met de mond gedaan,

That's from 'n Tommy die z'n armen kwijt is

En die toch ook graag op de lijst wou staan.

Egbert Müller

[p. 71]

Dit lied, uitgegeven als bladmuziek, zinspeelt op de uitwisseling van gewonde krijgsgevangenen tussen Duitsland en Engeland. De onderhandelingen daarover waren in 1915 te Den Haag begonnen, maar leverden pas in de zomer van 1917 wat meer resultaat op. Op het titelblad staat vermeld: ‘Opgedragen aan Henri ter Hall. Woorden en muziek van Egbert Müller.’ Deze uitgave van Bureau T.A.V.E.N.U. te Amsterdam, verzorgd door de Gebr. Braakensiek en gedateerd op september 1918, kostte evenals vele andere nummers f 0,25. Henri ter Hall was een centrale figuur in het toenmalige revueleven. Over Egbert Müller zijn geen gegevens voorhanden. Terloops kan worden opgemerkt dat rond de Eerste Wereldoorlog het al dan niet gebroken Engels spreken in de mode kwam en daardoor extra goed bruikbaar was als humoristisch procédé.