Het monster van de oorlog
(2004)–Rob Kammelar, J.M.J. Sicking, Menno Wielinga–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 35]
| |
Na den aanvalDe lage zon is rood van bloed; - ge waart een kind,
met lichten lach om uwen mond, en blonde haren,
en blije, heldere oogen...
De lage zon is rood van bloed; - ge werdt bemind,
stil liefde-licht, dat rondom u bleef warenGa naar eind*
in zachte regenbogen...
De lage zon is rood van bloed; - de felle steek,
in 't wilde gevecht voor 't land, het arme, liet ontglippen
uw klare en warme leven...
De lage zon is rood van bloed; - wat zijt ge bleek,
met al die rust op uw gelaat, en zijn uw lippen
gereed ten kreet gebleven...
De lage zon is rood van bloed; - ik ween om u.
Franz de Backer (1891-1961)
Dit gedicht verscheen in het blad De Vlaamsche Stem van 12 augustus 1915. De filoloog Franz de Backer nam als vrijwilliger dienst in het Belgische leger, werd officier en raakte tweemaal gewond. Tijdens de oorlogsjaren werkte hij soms ook mee aan Nederlandse tijdschriften. Zijn novelle Longinus (1934), die beschrijft hoe een officier wordt meegesleurd door de eisen die een oorlog nu eenmaal stelt, wordt beschouwd als een hoogtepunt in de Vlaamse oorlogsliteratuur. |
|